مورگان فریمن(Morgan Freeman)

مورگان فریمن بازیگر، تهیه‌کننده و راوی آمریکایی است که در ۱ ژوئن ۱۹۳۷ در ممفیس، تنسی متولد شد. مادرش مامی ادنا، معلم بود و پدرش مورگان پورترفیلد فریمن نام داشت که به آرایشگری مشغول بود و در سال 1961 بر اثر سیروز درگذشت. فریمن در دوران نوزادی نزد مادربزرگ پدری خود در چارلستون، می سی سی پی فرستاده شد.

کودکی و نوجوانی مورگان فریمن

مورگان در دوران کودکی خود اغلب نقل مکان می کرد و در گرین وود، می سی سی پی، گری، ایندیانا و در نهایت شیکاگو، ایلینوی زندگی کرد. او اولین بازیگری خود را در 9 سالگی با ایفای نقش اصلی در یک نمایش مدرسه ای آغاز کرد و سپس به دبیرستان براد استریت رفت. در سن 12 سالگی، او برنده یک مسابقه نمایشی سراسری شد و در حالی که در مدرسه مستقر شد، موسیقی و تئاتر را کشف کرد.

هنگامی که فریمن 16 ساله بود، به ذات الریه مبتلا شد. او در سال 1955 از دبیرستان فارغ التحصیل شد، اما یک بورسیه تحصیلی جزئی از دانشگاه ایالتی جکسون را رد کرد و به جای آن تصمیم گرفت در نیروی هوایی ایالات متحده ثبت نام کند. فریمن به عنوان تعمیرکار رادار ردیابی خودکار خدمت کرد. پس از خدمت از سال 1955 تا 1959، به لس آنجلس، کالیفرنیا نقل مکان کرد و در کلاس های بازیگری در خانه نمایش پاسادنا شرکت نمود.

او همچنین هنرهای تئاتر را در کالج شهر لس آنجلس خواند، جایی که یک معلم او را تشویق کرد تا حرفه رقص را آغاز کند. فریمن به عنوان یک رقصنده در نمایشگاه جهانی 1964 کار کرد و عضو گروه تئاتر موسیقی اپرا رینگ در سانفرانسیسکو بود. بین شغل بازیگری و رقص، فریمن متوجه شد که به بازیگری علاقه بیشتری دارد.

او اولین بازی خود را در خارج از برادوی در سال 1967 در مقابل ویوکا لیندفورز در سریال عاشقان سیاه‌پوست، نمایشی در مورد سواران آزادی در جریان جنبش حقوق مدنی آمریکا انجام داد.

سریال های مورگان فریمن

از سال 1971، فریمن در مجموعه تلویزیونی کودکان شرکت الکتریک بازی کرد که به او ثبات مالی و شهرت در بین مخاطبان آمریکایی داد. کار او در این نمایش خسته کننده بود، بنابراین در سال 1975 استعفا داد. او در سریال هایی چون: امید رایان (1981)، کشتن کودکان آتلانتا (1985)، منطقه نیمه روشن (1985)، استیون فرای در آمریکا (2008) و خانم وزیر (2014-2019) ایفای نقش داشته است.

فیلم های مورگان فریمن

اولین حضور فریمن در یک نمایش سینمایی در سال 1971 در فیلم Who Says I Can't Ride a Rainbow! یک درام خانوادگی با بازی جک کلاگمن بود. او از سال 1964 تا به امروز در ده ها فیلم سینمایی حضور داشته که از بین آنها رستگاری در شاوشنک (1994)، شیوع (1995)، هفت (1995)، محبوب میلیون دلاری (2004)، بتمن آغاز می‌کند (2005)، شوالیه تاریکی (2008)، شوالیه تاریکی برمی‌خیزد (2012)، لوسی (2014)، آخرین شوالیه‌ها (2015) و یک آدم خوب (2023) از محبوبیت بیشتری برخوردارند.

تئاترهای مورگان فریمن

در سال 1971، فریمن در یک نمایش تئاتر Purlie حضور داشت. پس از یک وقفه کوتاه حرفه ای، او در سال 1978 به کار بازگشت و در دو نمایش صحنه ای ظاهر شد. فریمن به کار در تئاتر ادامه داد و یک سال بعد در تراژدی های شکسپیر Coriolanus ظاهر شد و در سال 1980 جایزه اوبی را برای نقش اصلی و جولیوس سزار دریافت کرد.

دیگر فعالیت های مورگان فریمن

در سال 2004، فریمن به تشکیل صندوق امداد گرانادا برای کمک به مردم آسیب دیده از طوفان ایوان در جزیره گرانادا اقدام کرد. این صندوق از آن زمان به PLANIT NOW تبدیل شده است، سازمانی که به دنبال تامین منابع آمادگی برای افرادی است که در مناطق آسیب دیده از طوفان ها و طوفان های شدید زندگی می کنند. در سال 2014، او کلیپی با عنوان چه چیزی ممکن است را روایت کرد که در اجلاس آب و هوای سازمان ملل برای اولین بار پخش شد.

فریمن پس از اطلاع از کاهش تعداد زنبورهای عسل، تصمیم گرفت در جولای 2014 مزرعه 124 هکتاری خود را با 26 کندوی زنبور عسل به پناهگاه زنبور عسل تبدیل کند. در سال 1997، فریمن و شریک تجاری لوری مک کری، Revelations Entertainment، یک شرکت تولید فیلم را تأسیس کردند. آنها همچنین ClickStar را در سال 2006، یک شرکت دانلود فیلم، با سرمایه گذاری شرکت اینتل تأسیس کردند. کلیک استار در سال 2008 فعالیت خود را متوقف کرد.

فریمن مالک و اداره کننده Ground Zero، یک باشگاه بلوز در کلارکزدیل، می سی سی پی، و مالک سابق Madidi، یک رستوران با غذاخوری عالی در همان شهر است. صدای عمیق فریمن متمایز، نمادین و قابل تشخیص تلقی می شود که اغلب او را به گزینه ای ارجح برای روایت در فیلم ها و مستندها تبدیل می کند.

جوایز و افتخارات مورگان فریمن

او در طول زندگی حرفه‌ای خود که بیش از پنج دهه را در بر می‌گیرد، جوایز متعددی از جمله جایزه اسکار، جایزه انجمن بازیگران سینما و جایزه گلدن گلوب دریافت کرده است. او دریافت کننده افتخار مرکز کندی در سال 2008، جایزه دستاورد زندگی AFI در سال 2011، جایزه سیسیل بی دمیل در سال 2012، و جایزه دستاورد زندگی انجمن بازیگران نمایشگر در سال 2018 است.