کرک داگلاس

کرک داگلاس بازیگر و فیلمساز آمریکایی بود که در 9 دسامبر 1916 در آمستردام، نیویورک به دنیا آمد. مادرش برینا "برتا" سانگل و پدرش هرشل "هری" دانیلوویچ نام داشت. والدین او مهاجران چاووسی، استان موگیلف، در امپراتوری روسیه (بلاروس کنونی) بودند.

عمویش که قبلا مهاجرت کرده بود از نام خانوادگی دمسکی استفاده می کرد که خانواده داگلاس در ایالات متحده آن را برگزیدند. داگلاس به عنوان ایزی دمسکی بزرگ شد و قبل از ورود به نیروی دریایی ایالات متحده در طول جنگ جهانی دوم، به طور قانونی نام خود را به کرک داگلاس تغییر داد. داگلاس دوران کودکی ناخوشایندی داشت. او اولین بار پس از خواندن شعر "رابین سرخ بهار" در مهدکودک، می خواست بازیگر شود. وقتی بزرگ شد به کارگران آسیاب تنقلات می فروخت تا به اندازه کافی برای خرید شیر و نان برای کمک به خانواده اش درآمد کسب کند.

او پس از حضور در نمایشنامه‌های دبیرستان آمستردام که در سال 1934 از آن فارغ‌التحصیل شد، می‌دانست که می‌خواهد یک بازیگر حرفه‌ای شود. داگلاس که قادر به پرداخت شهریه نبود، وارد دفتر ریاست دانشگاه سنت لارنس شد و فهرستی از افتخارات دوران دبیرستان خود را به او نشان داد. داگلاس در سال 1939 با مدرک لیسانس فارغ التحصیل شد. وامی دریافت کرد که آن را با کار پاره وقت به عنوان باغبان و سرایدار پس داد.

کرک در تیم کشتی مدرسه بود و یک تابستان در یک کارناوال برای کسب درآمد کشتی گرفت. استعدادهای داگلاس در بازیگری در آکادمی هنرهای دراماتیک آمریکا در شهر نیویورک مورد توجه قرار گرفت که به او بورسیه ویژه ای دادند. داگلاس در سال 1941، اندکی پس از ورود ایالات متحده به جنگ جهانی دوم، به نیروی دریایی ایالات متحده پیوست. پس از جنگ، به شهر نیویورک بازگشت و در رادیو، تئاتر و آگهی های بازرگانی مشغول به کار شد. او در کار رادیویی‌اش در سریال‌های شبکه‌ای بازی می‌کرد.

آثار هنری و جوایز کرک داگلاس

فیلم والیس به نام عشق عجیب مارتا آیورز (1946) با باربارا استانویک اولین حضور داگلاس در سینما بود. داگلاس اولین بازی خود را در برادوی در سال 1949 در فیلم Three Sisters به تهیه کنندگی کاترین کورنل انجام داد. تصویر داگلاس به عنوان یک مرد سرسخت در هشتمین فیلم او، قهرمان (1949) در نقش یک بوکسور خودخواه، تثبیت شد. داگلاس اولین نامزدی اسکار خود را دریافت کرد و این فیلم در مجموع شش نامزدی دریافت نمود.

وی در سپتامبر 1949، برینا پروداکشنز را تاسیس نمود که شروع به تولید فیلم‌های متفاوتی مانند Paths of Glory (1957)) و (Spartacus (1960 کرد. او در اولین وسترن خود، در امتداد شکاف بزرگ (1951) یک افسر صلح مرزی را به تصویر کشید. داگلاس در فیلم بد و زیبا (1952)، یکی دیگر از سه نقشی که نامزد اسکار شده بود، نقش یک تهیه کننده سرسخت را بازی کرد که بازیگران، نویسندگان و کارگردانان خود را دستکاری و استفاده می کرد.

نقش وی در نقش ونسان ون گوگ در فیلم (Lust for Life (1956 به کارگردانی وینسنت مینهلی و بر اساس پرفروش ترین اثر ایروینگ استون، بیشتر در لوکیشنی در فرانسه فیلمبرداری شد. او برای این نقش نامزد دریافت جایزه اسکار شد. داگلاس همچنین برنده جایزه بهترین بازیگر مرد درام گلدن گلوب شد. او همچنین با جیمز میسون در فیلم ماجراجویی 20000 لیگ زیر دریا (1954) بازی کرد که در گیشه موفق شد.

در سال 1963، او در نمایشنامه برادوی یک پرواز بر فراز آشیانه فاخته بازی کرد، داستانی که خرید و بعداً به پسرش مایکل داگلاس داد و او آن را به فیلمی برنده اسکار تبدیل کرد. او در دهه 1970 در فیلم هایی مانند مرد کج بود (1970)، درگیری با تفنگ (1971)، نور در لبه جهان (1971) و خشم (1978) بازی کرد. داگلاس بازیگری را تا دهه 1980 ادامه داد و در فیلم‌هایی مانند زحل 3 (1980)، مردی از رودخانه برفی (1980)، بچه‌های سرسخت (1986)، اتحاد مجدد با لنکستر و در نسخه تلویزیونی میراث باد (1988) ظاهر شد. به علاوه در اپیزود لمس شده توسط یک فرشته در سال 2000، او سومین نامزدی خود را برای جایزه امی دریافت کرد.

او اولین کارگردانی خود را در(1973) Scalawag انجام داد و متعاقبا Posse (1975) را کارگردانی کرد که در آن در کنار بروس درن حضور داشت. او همچنین در یک نقش دوگانه در مردی از رودخانه برفی (1982) بازی کرد، فیلمی استرالیایی که تحسین منتقدان و جوایز متعددی را دریافت نمود. در سال 1988، داگلاس در یک اقتباس تلویزیونی از فیلم Inherit the Wind در کنار جیسون روباردز و ژان سیمونز بازی کرد. این فیلم برنده دو جایزه امی شد. در سال 1996، پس از سکته مغزی شدید در سن 79 سالگی که توانایی صحبت کردن او را مختل کرد، داگلاس همچنان به فیلمسازی ادامه داد. او سال ها تحت صدا درمانی قرار گرفت و در سال 1999 فیلم الماس را ساخت که در آن نقش یک بوکسور حرفه ای قدیمی را بازی کرد که در حال بهبودی پس از سکته بود.

آخرین نقش او در سینما فیلم تلویزیونی قتل‌های ساختمان امپایر استیت بود که در سال 2008 اکران شد. در مارس 2009، در سن 92 سالگی، داگلاس یک نمایش تک نفره زندگی‌نامه‌ای به نام «پیش از اینکه فراموش کنم» را در تئاتر کرک داگلاس گروه تئاتر سنتر اجرا کرد. داگلاس به عنوان یک بازیگر و بشردوست جایزه افتخاری اسکار را برای یک عمر دستاورد و مدال آزادی ریاست جمهوری دریافت کرد. او به عنوان نویسنده ده رمان و خاطره نوشت.

او سرانجام در 5 فوریه 2020 در سن 103 سالگی در خانه خود در بورلی هیلز، کالیفرنیا، در کنار خانواده اش درگذشت. مراسم خاکسپاری داگلاس دو روز پس از مرگ او در گورستان پارک یادبود وست وود ویلج در 7 فوریه 2020 برگزار شد.