فرانسیس مک دورمند

فرانسیس مک‌دورمند (Frances McDormand)، بازیگر تحسین‌شده آمریکایی، متولد ۲۳ ژوئن ۱۹۵۷ در گیبسون سیتی، ایلینوی، ایالات متحده است. او به خاطر تفسیرهای بی‌پرده و در عین حال مغناطیسی‌اش از شخصیت‌های پیچیده در سینما، تلویزیون و تئاتر شهرت دارد و یکی از پرافتخارترین بازیگران نسل خود محسوب می‌شود. از برجسته‌ترین آثار او می‌توان به "فارگو" (Fargo)، "سه بیلبورد خارج از ابینگ، میزوری" (Three Billboards Outside Ebbing, Missouri) و "سرزمین خانه‌به‌دوش‌ها" (Nomadland) اشاره کرد که برای هر سه فیلم موفق به دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن شده است.   

کودکی و سال‌های ابتدایی زندگی

فرانسیس لوییس مک‌دورمند، که با نام سینتیا ان اسمیت متولد شد، در یک سالگی توسط نورین، پرستار و مسئول پذیرش، و ورنون مک‌دورمند، یک کشیش از فرقه مریدان مسیح، به فرزندخواندگی پذیرفته شد. خانواده مک‌دورمند که اصالتاً کانادایی بودند، و فرانسیس یک خواهر به نام دوروتی ای. مک‌دورمند و یک برادر به نام کنت دارد که آن‌ها نیز به فرزندخواندگی پذیرفته شده بودند. به دلیل شغل پدرش که متخصص احیای جماعت‌های مذهبی بود، دوران کودکی‌اش در شهرهای کوچک مختلفی در غرب میانه آمریکا سپری شد و سرانجام در پنسیلوانیا ساکن شدند. 

شروع کار حرفه‌ای

فرانسیس مک‌دورمند پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه ییل، برای دنبال کردن حرفه بازیگری به نیویورک نقل مکان کرد. اولین کار بازیگری حرفه‌ای او در سال ۱۹۸۲ در نمایشی از درک والکات بود که برای آن به ترینیداد و توباگو سفر کرد. ورود او به سینما با فیلم "تقاص" (Blood Simple) (۱۹۸۴)، اولین ساخته برادران کوئن، رقم خورد. این فیلم نه تنها آغاز همکاری طولانی مدت او با جوئل کوئن و ایتن کوئن بود، بلکه استعداد منحصربه‌فرد او را نیز به نمایش گذاشت. او به سرعت با نقش‌آفرینی‌های قدرتمند در تئاتر و سینما جایگاه خود را تثبیت کرد. آخرین پروژه او صداپیشگی در فیلم "گرگ‌ها" (Wolfs) (۲۰۲۴) است.   

فیلم‌های فرانسیس مک‌دورمند

فرانسیس مک‌دورمند کارنامه سینمایی درخشانی دارد و در بسیاری از فیلم‌های تحسین‌شده برادران کوئن از جمله "بزرگ کردن آریزونا" (Raising Arizona) (۱۹۸۷)، "فارگو" (Fargo) (۱۹۹۶) که اولین اسکار را برایش به ارمغان آورد، "مردی که آنجا نبود" (The Man Who Wasn't There) (۲۰۰۱)، "بخوان و بسوزان" (Burn After Reading) (۲۰۰۸) و "درود بر سزار!" (Hail, Caesar!) (۲۰۱۶) ایفای نقش کرده است. از دیگر نقش‌های برجسته او می‌توان به "میسیسیپی می‌سوزد" (Mississippi Burning) (۱۹۸۸)، "تقریباً مشهور" (Almost Famous) (۲۰۰۰)، "سرزمین شمالی" (North Country) (۲۰۰۵) که برای هر سه نامزد اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد، "سه بیلبورد خارج از ابینگ، میزوری" (Three Billboards Outside Ebbing, Missouri) (۲۰۱۷) و "سرزمین خانه‌به‌دوش‌ها" (Nomadland) (۲۰۲۰) که دومین و سومین اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن و همچنین اسکار بهترین فیلم به عنوان تهیه‌کننده را برای او به همراه داشت، اشاره کرد.   

سریال‌های فرانسیس مک‌دورمند

فرانسیس مک‌دورمند علاوه بر سینما، در تلویزیون نیز آثار قابل توجهی از خود به جای گذاشته است. یکی از برجسته‌ترین نقش‌آفرینی‌های تلویزیونی او، بازی در نقش اصلی مینی‌سریال اچ‌بی‌او به نام "آلیو کیتریج" (Olive Kitteridge) (۲۰۱۴) بود. مک‌دورمند همچنین در سریال "فال نیک" (Good Omens) (۲۰۱۹) صداپیشگی نقش خداوند را بر عهده داشته است. حضورهای دیگر او در تلویزیون شامل نقش‌های مهمان در سریال‌هایی چون "بلوز هیل استریت" (Hill Street Blues) (۱۹۸۵) و "منطقه گرگ‌ومیش" (The Twilight Zone) (۱۹۸۶) بوده است.   

جوایز و افتخارات

فرانسیس مک‌دورمند یکی از تحسین‌شده‌ترین و پرافتخارترین بازیگران تاریخ سینماست. او موفق به کسب "تاج سه‌گانه بازیگری" یعنی جوایز اسکار، امی و تونی شده است. مک‌دورمند چهار جایزه اسکار دریافت کرده است: سه جایزه برای بهترین بازیگر نقش اول زن برای فیلم‌های "فارگو" (Fargo) (۱۹۹۷)، "سه بیلبورد خارج از ابینگ، میزوری" (Three Billboards Outside Ebbing, Missouri) (۲۰۱۸) و "سرزمین خانه‌به‌دوش‌ها" (Nomadland) (۲۰۲۱) و یک جایزه اسکار بهترین فیلم به عنوان تهیه‌کننده برای "سرزمین خانه‌به‌دوش‌ها". او همچنین دو جایزه گلدن گلوب، سه جایزه بفتا و دو جایزه امی دریافت کرده است. جایزه تونی او برای بهترین بازیگر زن در نمایش برای نمایش "مردم خوب" (Good People) در سال ۲۰۱۱ به وی اعطا شد.   

زندگی شخصی و حواشی

فرانسیس مک‌دورمند از سال ۱۹۸۴ با جوئل کوئن، کارگردان سینما، ازدواج کرده است. این زوج در سال ۱۹۹۵ پسری به نام پدرو مک‌دورمند کوئن را از پاراگوئه به فرزندخواندگی پذیرفتند، زمانی که او شش ماهه بود. خانواده آن‌ها در مارین کانتی، کالیفرنیا زندگی می‌کنند. مک‌دورمند به صراحت لهجه و عدم پیروی از قواعد مرسوم هالیوود شهرت دارد. یکی از موارد قابل توجه، تصمیم او برای عدم پوشیدن لباس مشکی در مراسم بفتا در حمایت از جنبش Time's Up بود که با توضیح اینکه از نافرمانی مدنی منظم حمایت می‌کند، همبستگی خود را با خواهرانش اعلام کرد.