اما استون

امیلی جین اما استون، معروف به اما استون (Emma Stone) بازیگر آمریکایی است که در 6 نوامبر 1988 در اسکاتسدیل، آریزونا به دنیا آمد. پدرش جفری چارلز استون نام داشت و موسس و مدیر عامل یک شرکت پیمانکاری عمومی بود و مادرش به نام کریستا جین استون با نام خانوادگی یگر، خانه ‌دار بود. او اولین نقش مهمش را در فیلم ایزی ای (Easy A) در سال 2010 انجام داد. در ادامه و بعد از بازی در فیلم‌هایی چون لالاند (La La Land 2016) و بردمن (2014 Birdman) به یکی از مهمترین بازیگران زن هالیوود تبدیل شد

کودکی و نوجوانی اما استون

اما استون در ۶ نوامبر ۱۹۸۸ در اسکاتسدیل، آریزونا به دنیا آمد. پدرش جفری استون مؤسس و مدیرعامل یک شرکت پیمانکاری و مادرش کریستا خانه‌دار بودند. اجداد پدری‌اش اصالتاً سوئدی داشتند و هنگام مهاجرت به آمریکا نام خانوادگی خود را به «استون» تغییر داده‌اند؛ علاوه بر آن او از ریشه‌های آلمانی، انگلیسی، اسکاتلندی و ایرلندی نیز برخوردار است. از همان کودکی اما به بازیگری علاقه داشت؛ او خود گفته بود که از سنین خیلی پایین آرزو دارد بازیگر شود. هنگامی که تنها ۷–۸ ساله بود، با حملات پانیک و اضطراب دست و پنجه نرم می‌کرد؛ ترسِ ترک خانه یا حضور در مدرسه و قرار گرفتن در جمع برایش چالش بود. این وضعیت باعث شد مهارت‌های اجتماعی او آسیب ببیند و حتی گاهی نتواند به مدرسه یا خانه دوستانش برود.

او ابتدا می خواست در کمدی اسکچ کار کند، اما تمرکز خود را به تئاتر موزیکال معطوف کرد و چندین سال دروس آواز خواند. در همان مقطع، خانواده‌اش تصمیم گرفت به درمان برای او کمک کنند؛ اما آنچه بیش از هر چیز مؤثر بود، ورود او به دنیای تئاتر محلی بود. در سن ۱۱ سالگی، اولین اجرای صحنه‌ای اش را در گروه تئاتر نوجوانان در فینیکس تجربه کرد و طی سال‌های نوجوانی در ده‌ها نمایش شرکت کرد. والدینش بعد او را برای آموزش خصوصی بازیگری نزد یک مربی بازیگری محلی فرستادند. استون به عنوان دانشجوی سال اول در کالج آماده سازی Xavier - یک دبیرستان کاتولیک تمام دخترانه شرکت کرد، اما پس از یک ترم تحصیل را رها کرد تا بازیگر شود. در ژانویه 2004، او با مادرش به آپارتمانی در لس آنجلس نقل مکان کرد. بین تست‌های بازیگری برای نقش‌ها، او در کلاس‌های دبیرستان آنلاین ثبت‌نام کرد و به صورت پاره‌ وقت در یک فروشگاه غذای سگ کار کرد.

فیلم و سریال های اما استون

اولین حضور تلویزیونی او «در جستجوی خانواده جدید پاتریج» (2004) بود. همچنین اولین فیلم سینمایی حرفه‌ای که بازی کرد «خیلی بد» (Superbad, ۲۰۰۷) نام داشت. سپس وارد مسیر فیلم‌های کمدی نوجوانان و جوانان شد. در سال ۲۰۱۰ با فیلم «مثل آب خوردن» (Easy A) نخستین نقش اصلی مهمش توجه مخاطبان و منتقدان را جلب کرد؛ نقش «Olive Penderghast» برای او نامزدی جایزه گلدن گلوب به همراه آورد و جایگاه او را به‌عنوان ستاره جوان تثبیت نمود. پس از آن، با فیلم‌هایی مانند «دیوانه، احمق، عشق .» (۲۰۱۱) و «کمک» (۲۰۱۱) وارد عرصه آثار کمدی–رمانتیک و درام شد و توانایی خود را در نقش‌های متنوع نشان داد. حضورش در فیلم ابرقهرمانی «مرد عنکبوتی شگفت انگیز» (۲۰۱۲) با نقش «گون استیسی» شهرتش را فراتر برد و او را به جمع بازیگران محبوب هالیوود وارد کرد.

در سال‌های بعد، اما استون مسیر حرفه‌ای‌اش را به سمت تنوع بیشتر و نقش‌های جدی‌تر و چالشی‌تر برد. با فیلم «بردمن» (۲۰۱۴) با نقشی دراماتیک توانمندی‌اش در نقش‌های جدی را به نمایش گذاشت و برای اولین بار نامزد جایزه اسکار شد. اوج درخشش او با فیلم موزیکال–رمانتیک «لالالند» (۲۰۱۶) رقم خورد؛ نقشی که برایش جایزه اسکار بهترین بازیگر زن را به همراه داشت و او را به ستاره جهانی تبدیل کرد. بعد از آن با انتخاب نقش‌های متنوع در فیلم‌هایی چون «سوگلی» (۲۰۱۸) و «موجودات بیچاره» (۲۰۲۳) مسیر حرفه‌ای‌اش را تثبیت کرد؛ «موجودات بیچاره یا Poor Things» که فیلمی تجربی و جسورانه بود، بار دیگر موفقیت بزرگی برای او رقم زد.

در سال‌های ۲۰۲۴ و ۲۰۲۵ هم با فیلم‌هایی مثل «انواع مهربانی» (۲۰۲۴) و «بوگونیا» (۲۰۲۵) فعالیت های سینمایی خود را جدی تر از قبل پیش برد.

جوایز هنری اما استون

او جوایز مختلفی از جمله جایزه اسکار، جایزه فیلم آکادمی بریتانیا و جایزه گلدن گلوب را دریافت کرده است. در سال 2017، او پردرآمدترین بازیگر زن جهان بود و توسط مجله تایم به عنوان یکی از 100 فرد تاثیرگذار در جهان معرفی شد. در جوایز منتخب نوجوان در سال 2012، او برنده جایزه بهترین بازیگر زن فیلم کمدی برای بازی در فیلم عشق، احمقانه، دیوانه‌وار ساخته گلن فیکارا و جان رکوا شد. استون در سال 2011 در فیلم خدمتکاران اثر تیت تیلور نقش آفرینی کرد که این فیلم علاوه بر نامزدی در جوایز مختلف سینمایی، اسکار بهترین فیلم را نیز به همراه داشت.

او در 2012 در بازی ویدئویی سگ‌های خوابیده به صداپیشگی پرداخت که نامزدی در رشته بهترین صداپیشگی برای شخصیت‌ها در جوایز بازی‌های ویدئویی اسپایک را دریافت کرد. استون در سال 2014، نقش یک معتاد در حال بهبودی را در کمدی سیاه بردمن بازی کرد که جوایز زیادی را برای او به ارمغان آورد؛ از جمله جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن، جایزه بفتای بهترین بازیگر نقش اول زن، جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن فیلم موزیکال یا کمدی و جایزه انجمن بازیگران فیلم برای بهترین بازیگر نقش اول زن.

او برای بازی در نقش یک بازیگر زن مشتاق در موزیکال رمانتیک لا لا لند (2016) برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر زن شد. او سومین نامزدی اسکار را برای ایفای نقش ابیگیل مشام در درام کمدی- تاریخی سوگلی (2018) دریافت کرد. در سال ۲۰۱۷ در فیلم درام ورزشی نبرد دو جنس نقش آفرینی کرد و چهارمین نامزدی جایزه گلدن گلوب را دریافت نمود. او پس از ایفای نقش اصلی در مینی سریال نتفلیکس Maniac (2018)، با بازی در دنباله سرزمین زامبی ها: شلیک نهایی (2019) و کمدی جنایی کرولا (2021) کار خود را محدود کرد. او همچنین در جشنواره گلدن گلوب 2024، بهترین بازیگر زن نقش اول در یک فیلم کمدی یا موزیکال را برای بازی در فیلم موجودات بیچاره به دست آورد.

دیگر فعالیت های اما استون

استون در کنار فعالیت حرفه ای به کارهای خیرخواهانه نیز می پردازد. او در یک کمپین Revlon که آگاهی از سرطان سینه را ترویج می کرد ظاهر شد. در سال 2011، استون در یک ویدیوی مشترک بین جنگ ستارگان و Stand Up to Cancer که هدف آن جمع آوری بودجه برای تحقیقات سرطان بود، حضور داشت.

از سال 2012 تا 2014، او میزبان برنامه Revlon Run/Walk بنیاد صنعت سرگرمی بود که به مبارزه با سرطان زنان کمک می کند. استون در 2014 در ساعت زمین، یک جنبش جهانی برای سیاره که توسط صندوق جهانی طبیعت سازماندهی شده بود، شرکت کرد.

زندگی شخصی

اما استون در سال ۲۰۲۰ با دیو مک‌کری (کارگردان و نویسنده) ازدواج کرد؛ آن‌ها مراسم عروسی‌شان را خصوصی برگزار کردند و رابطه‌شان از ۲۰۱۷ شکل گرفته بود. در مارس ۲۰۲۱ نخستین فرزند آن‌ها دختری به نام لوسی جین مک‌کری به دنیا آمد؛ اما و مک‌کری سعی کرده‌اند تا حد امکان زندگی خانوادگی‌شان را خصوصی نگه دارند. علاوه بر همسر و دخترش، اما استون بر روابط خانوادگی‌اش نیز تأکید دارد. در مراسم دریافت دومین جایزه اسکارش در ۲۰۲۴، او از والدینش و برادرش به‌عنوان “پشتوانه زندگی”‌اش یاد کرد.