کلارک گیبل

ویلیام کلارک گیبل هنرپیشه آمریکایی بود که در ۱ فوریه ۱۹۰۱ در کادیز، اوهایو به دنیا آمد. پدرش به نام ویلیام هنری "ویل" گیبل، حفار چاه نفت بود و مادرش آدلین هرشلمن نام داشت. پدرش پروتستان و مادرش کاتولیک بود. گیبل به افتخار پدرش بیل نام داشت، اما تقریبا همیشه او را کلارک می نامیدند. گیبل شش ماهه بود که در کلیسای کاتولیک رومی در دنیسون، اوهایو غسل تعمید یافت. وقتی ده ماهه بود مادرش فوت کرد. گیبل به مکانیکی علاقه داشت و عاشق تعمیر اتومبیل با پدرش بود، پدرش اصرار داشت که او به فعالیت‌های مردانه مانند شکار و کارهای فیزیکی سخت بپردازد. گیبل همچنین عاشق ادبیات بود. پدرش در سال 1917 با مشکلات مالی روبرو شد و تصمیم گرفت کشاورزی را امتحان کند و خانواده به شهر پالمیرا در نزدیکی آکرون، اوهایو نقل مکان کرد. پدرش اصرار داشت که او در مزرعه کار کند، اما گیبل زود آنجا را ترک کرد و در آکرون در شرکت تایر و لاستیک فایرستون مشغول شد. پس از مرگ نامادری او در سال 1920، پدرش به تولسا، اوکلاهاما نقل مکان کرد و به تجارت نفت بازگشت. او از غرب میانه راهی پورتلند، اورگان شد و به عنوان یک فروشنده کراوات در فروشگاه بزرگ Meier & Frank مشغول به کار شد. همچنین ارل لاریمور، بازیگر محلی صحنه، در آنجا کار می‌کرد که گیبل را تشویق کرد به بازیگری بازگردد. او گیبل را به یکی از اعضای تئاتر به نام فرانتس دورفلر معرفی کرد و آنها شروع به قرار ملاقات کردند. گیبل و دورفلر به آستوریا، اورگان نقل مکان کردند و با گروه به تور رفتند، سپس به پورتلند بازگشتند، جایی که گیبل یک شغل روزانه با Pacific Telephone پیدا کرد و درس های نمایشی را در شب دریافت می کرد. ژوزفین دیلون، مربی بازیگری گیبل، مدیر تئاتر در پورتلند بود.

فیلم های کلارک گیبل

او نام هنری خود را از دبلیو سی گیبل به کلارک گیبل تغییر داد و در فیلم‌های صامتی مانند بیوه شاد اثر اریش فون استروهایم (1925)، عصر پلاستیک (1925) با بازی کلارا بوو و بهشت ممنوعه (1924) با بازی پولا نگری به عنوان بازیگر ظاهر شد. در طول فصل تئاتر 1927–1928، او با شرکت سهامی برادران لاسکین در هیوستون، تگزاس بازی کرد. در آنجا، نقش های زیادی را ایفا نمود و به یک بت محلی تبدیل شد. او سپس به شهر نیویورک نقل مکان کرد. در سال 1930، پس از حضور چشمگیرش به عنوان شخصیت Killer Mears در تولید صحنه ای لس آنجلس Last Mile، به گیبل پیشنهاد شد که قراردادی با Pathe Pictures داشته باشد. تنها فیلم او برای آنها و اولین بازی او در یک تصویر صوتی، نقش شرور وسترن ویلیام بوید، در صحرای نقاشی شده (1931) بود. گیبل در سوزان لنوکس (سقوط و برخاستن او) (1931) با گرتا گاربو و در تسخیر شده (1931)، فیلمی درباره یک رابطه عاشقانه غیرقانونی، با جوآن کرافورد همبازی شد. گیبل سپس به عنوان بازیگر اصلی رمانتیک در Strange Interlude (1932) بازی کرد. بعد، گیبل با ژان هارلو در کمدی- درام رمانتیک «گرد و غبار قرمز» (1932) بازی کرد. سپس گیبل و هارلو در فیلم‌های Hold Your Man (1933)، دریاهای چین (1935) و همسر در برابر وزیر (1936) همراه شدند. آخرین فیلم آنها با هم ساراتوگا (1937) بود که موفقیت بیشتری داشت. او در کمدی رمانتیک It Happened One Night (1934) در مقابل کلودت کولبر بازی کرد که اولین فیلمی بود که هر پنج جایزه مهم اسکار را به خود اختصاص داد و گیبل برای بهترین بازیگر مرد و کولبر برای بهترین بازیگر زن برنده شدند.

از نظر حرفه ای، اولین فیلم گیبل پس از جنگ جهانی دوم، ماجراجویی (1946) با گریر گارسون بود که در آن زمان ستاره زن برجسته MGM بود. آخرین فیلم او در MGM خیانت (1954) بود که یک درام جاسوسی دوران جنگ با ترنر و ویکتور ماچر بود.

جوایز کلارک گیبل

گیبل در اولین نقش سینمایی خود در MGM، فلچر کریستین، رهبر شورشیان را به تصویر کشید. شورش در بونتی (1935) هشت نامزدی جایزه اسکار را دریافت کرد که سه نامزدی بهترین بازیگر مرد برای ستارگان گیبل، چارلز لاتون و فرانچات تون بود و این اثر برنده بهترین فیلم شد، دومین فیلم از سه فیلمی که گیبل در آن نقش اصلی را ایفا کرد. گیبل بیشتر به خاطر بازی نامزد اسکار در بهترین فیلم بر باد رفته (1939) برنده جایزه اسکار شناخته می شود. در 12 آگوست 1942، گیبل تحت نیروی هوایی به ارتش ایالات متحده پیوست. در 17 آگوست 1942، اندکی پس از سربازی، او و مک اینتایر به میامی بیچ، فلوریدا فرستاده شدند. هر دو دوره آموزشی را در 28 اکتبر 1942 به پایان رساندند و به عنوان ستوان دوم مامور شدند. گیبل بیشتر سال 1943 را در انگلستان در RAF Polebrook با گروه بمب 351 گذراند. گیبل ویرایش فیلم Combat America را در سپتامبر 1944 به پایان رساند و خود روایت را ارائه داد و از مصاحبه های متعدد با تفنگچیان سرباز به عنوان محور اصلی فیلم استفاده کرد. به گیبل برای خدمت افتخارات نظامی، صلیب پرنده ممتاز، مدال هوایی، مدال کمپین آمریکایی، مدال کمپین اروپایی آفریقایی خاورمیانه و مدال پیروزی در جنگ جهانی دوم اعطا شد. گیبل همچنین شرکت تولیدی Russ-Field-Gabco را در سال 1955 به همراه جین راسل و همسرش باب واترفیلد تشکیل داد و The King and Four Queens (1956) را تولید کردند.

او فیلم Run Silent، Run Deep (همچنین در سال 1958) را با همبازی و تهیه کننده برت لنکستر بازی کرد که اولین مرگ او روی صفحه نمایش از سال 1937 بود و نقدهای خوبی به همراه داشت. دو فیلم بعدی او کمدی های پارامونت: اما نه برای من (1959) با کارول بیکر و در ناپل شروع شد (1960) با سوفیا لورن بود. ناپل نامزد جایزه اسکار برای کارگردانی هنری و دو گلدن گلوب، یکی برای تصویر و لورن برای بازیگر نقش اول شد. این فیلم که بیشتر در ایتالیا فیلمبرداری شد، آخرین فیلم گیبل بود که به صورت رنگی منتشر شد. در 8 فوریه 1960، گیبل برای کارش در فیلم های سینمایی یک ستاره در پیاده روی مشاهیر هالیوود واقع در خیابان واین، 1608 دریافت کرد. آخرین فیلم گیبل نامناسب ها (1961) با فیلمنامه ای از آرتور میلر و کارگردانی جان هیوستون بود. گیبل در صبح روز 16 نوامبر 1960 بر اثر حمله قلبی درگذشت. گیبل در مقبره بزرگ، تراس یادبود، در پارک یادبود جنگل چمن گلندیل در کنار کارول لومبارد و مادرش دفن شده است.