کیلین مورفی

کیلین مورفی یک هنرپیشه ایرلندی است که در ۲۵ مه 1976 در داگلاس، کورک به دنیا آمد. مادرش زبان فرانسه تدریس می کرد در حالی که پدرش برندان در وزارت آموزش مشغول بود. پدربزرگ، خاله ها و عموهایش هم معلم بودند. او در Ballintemple، Cork بزرگ شد و از 10 سالگی شروع به نوشتن و اجرای آهنگ کرد. مورفی کاتولیک بزرگ شد و در مدرسه متوسطه کاتولیک Presentation Brothers کالج رفت. او اولین اجرا را در دبیرستان، زمانی که در یک ماژول نمایشی توسط کارگردان Kiernan ارائه شده بود، تجربه کرد. در این زمان مورفی در حال تبدیل شدن به یک ستاره راک بود. در اواخر نوجوانی و اوایل 20 سالگی، او در چندین گروه می‌خواند و گیتار می‌نواخت. مورفی در سال 1996 تحصیل در رشته حقوق را در دانشگاه کالج کورک (UCC) آغاز کرد، اما در امتحانات سال اول خود مردود شد.

تئاترهای کیلین مورفی

او پس از دیدن نمایش صحنه ای کورکادورکا از پرتقال ساعتی به کارگردانی Kiernan، جذب بازیگری شد. اولین نقش مهم او در تولید آماتور انجمن درام UCC، مشاهده پسران اولستر در حال حرکت به سوی سام بود، که در آن کمدین ایرلندی-آمریکایی دس بیشاپ بازی کرد. مورفی همچنین نقش اصلی را در تولید آنها Little Shop of Horrors که در خانه اپرای کورک اجرا شد، بازی کرد. او بعد اعتراف کرد که انگیزه اصلی او در آن زمان دنبال کردن حرفه بازیگری نبود، بلکه رفتن به مهمانی ها و ملاقات با زنان بود.

مورفی Kiernan را تحت فشار قرار داد تا اینکه در شرکت تئاتر کورکادورکا تست داد و در سپتامبر 1996، اولین بازیگری حرفه‌ای خود را روی صحنه انجام داد و نقش یک نوجوان را در فیلم خوک‌های دیسکوی اندا والش بازی کرد. خوک های دیسکو که در ابتدا قصد داشت به مدت سه هفته در کورک اجرا شود، در نهایت به مدت دو سال در سراسر اروپا، کانادا و استرالیا تور برگزار کرد و مورفی هم دانشگاه و هم گروه خود را ترک کرد. اگرچه او قصد داشت دوباره به نواختن موسیقی بازگردد، اما پس از اولین بازی در اجرای خوک های دیسکو، حرفه بازیگری او شروع به اوج گرفتن کرد. او در بسیاری از تولیدات تئاتری دیگر، از جمله هیاهوی شکسپیر در مورد هیچ (1998)، پسر روستایی و جونو و پیکاک (هر دو 1999) بازی کرد.

در سال 2010، وی به برادوی و دوباره به تئاتر بازگشت که یک نمایش صحنه ای بود و تولد 35 سالگی کمپانی تئاتر دروید را جشن گرفت. در سال 2011، مورفی در مونودرام صحنه ای مسترمن را به نویسندگی و کارگردانی اندا والش که قبلا در خوک های دیسکو با او کار کرده بود، اجرا کرد. اجرای او مورد تحسین منتقدان قرار گرفت و جایزه تئاتر آیریش تایمز و جایزه میز درام را به دست آورد.

فیلم های کیلین مورفی

او شروع به حضور در فیلم‌های مستقلی مانند On the Edge (2001) و در فیلم‌های کوتاه از جمله Filleann an Feall (2000) و Watchmen (2001) کرد. او همچنین نقش خود را برای اقتباس سینمایی از خوک‌های دیسکو (2001) تکرار کرد و در مینی سریال تلویزیونی بی‌بی‌سی اقتباسی از The Way We Live Now ظاهر شد. در این دوره، او از کورک نقل مکان کرد و ابتدا برای چند سال به دوبلین و سپس در سال 2001 به لندن رفت. در سال 2002، مورفی در نقش آدام در نمایشی از نیل لابوت به نام The Shape of Things در تئاتر گیت در دوبلین بازی کرد.

مورفی برای نقش اصلی در فیلم ترسناک دنی بویل 28 روز بعد (2002) انتخاب شد. او جیم نجات یافته از بیماری همه گیر را به تصویر می کشد که پس از بیدار شدن از کما در بیمارستانی در لندن، متعجب است که خود را در دنیای متروک و پساآخرالزمانی تنها می بیند. بازی او نامزدی بهترین بازیگر تازه وارد در هشتمین دوره جوایز امپراتوری و نقش برجسته مرد در جوایز سینمایی ام تی وی در سال 2004 را به همراه داشت. در سال 2003، مورفی در جشنواره بین‌المللی ادینبورگ نقش کنستانتین را در اجرای صحنه‌ای نمایش مرغ دریایی چخوف بازی کرد. مورفی در فیلم Intermission (2003) در نقش یک سوپرمارکت‌فروش دوست داشتنی و بدبخت که نقشه سرقت بانک را با کالین فارل طراحی می‌کند، بازی کرد که به پرفروش‌ترین فیلم مستقل ایرلندی در تاریخ باکس آفیس ایرلند تبدیل شد.

مورفی همچنین در فیلم دختری با گوشواره مروارید (2003) به همراه اسکارلت جوهانسون و کالین فرث به عنوان قصاب بازی کرد. مورفی در نقش دکتر جاناتان کرین در فیلم بتمن آغاز می کند کریستوفر نولان (2005) ظاهر شد. مورفی برای نقش های شرور خود در سال 2005 نامزد جوایز متعددی شد، از جمله نامزدی به عنوان بهترین شرور در جوایز فیلم MTV در سال 2006 برای بتمن آغاز می شود.

سایر فیلم ها و جوایز کیلین مورفی

او در نقش پاتریک بردن، یک زن تراجنسیتی ایرلندی در جستجوی مادرش، در درام کمدی «صبحانه در پلوتون» نیل جردن (2005)، بر اساس رمانی با همین عنوان اثر پاتریک مک کیب بازی کرد. مورفی برای این فیلم نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد در فیلم موزیکال یا کمدی شد و چهارمین جایزه بهترین بازیگر مرد آکادمی فیلم و تلویزیون ایرلند را دریافت کرد. در سال 2006، مورفی در فیلم «بادی که در مرغزار می وزد» بازی کرد، فیلمی درباره جنگ استقلال ایرلند و جنگ داخلی ایرلند که برنده نخل طلای جشنواره کن در سال 2006 شد و موفق ترین فیلم مستقل ایرلندی در جشنواره باکس آفیس ایرلندی شد.

مجله GQ جایزه بهترین بازیگر سال 2006 خود را به مورفی برای بازی در این فیلم اهدا کرد. مورفی از نوامبر 2006 تا فوریه 2007 با بازی در نقش اصلی نمایشنامه آهنگ عشق جان کولونباخ در تئاتر نیو سفیران در وست اند لندن با بازی در مقابل نوکمبل به صحنه بازگشت. او در فیلم علمی تخیلی Sunshine (2007) در نقش یک فیزیکدان- فضانورد مسئول شعله ور کردن دوباره خورشید، به کارگردانی دنی بویل بازی کرد. او در کنار لوسی لیو در کمدی رمانتیک تماشای کارآگاهان پل سوتر (2007) نقش آفرینی کرد. این فیلم مستقل در جشنواره فیلم ترایبکا در سال 2007 به نمایش درآمد و مستقیما روی دی وی دی منتشر شد.

مورفی در فیلم شوالیه تاریکی نولان (2008) که دنباله‌ای بر بتمن آغاز می‌شود بود، یک بار دیگر در نقش مترسک ظاهر شد. در جولای 2008، مورفی برای اولین بار روی یک تمبر پستی ظاهر شد. اداره پست ایرلند، مجموعه ای متشکل از چهار تمبر برای ادای احترام به خلاقیت فیلم هایی که اخیرا در ایرلند تولید شده اند منتشر کرد، از جمله یکی از آنها مورفی را در عکسی از بادی که در مرغزار می وزد، نشان می داد.

مورفی در فیلم چراغ های قرمز 2012 با رابرت دنیرو و سیگورنی ویور بازی کرد. مورفی برای سومین بار در فیلم شوالیه تاریکی برمی خیزد (2012) نقش مترسک را تکرار کرد و در فیلم مستقل بریتانیایی Broken (2012) نقش مکمل مایک را داشت. بازی او جایزه فیلم مستقل بریتانیا را برای نامزدی بهترین بازیگر نقش مکمل مرد به ارمغان آورد.

فعالیت های هنری کیلین مورفی

مورفی از سال 2013 در نقش توماس شلبی در سریال تلویزیونی بی‌بی‌سی Peaky Blinders، سریالی درباره یک باند جنایتکار در بیرمنگام در دوران پس از جنگ جهانی اول بازی کرد. در سال 2013، مورفی اولین کارگردانی خود را با موزیک ویدیویی برای تک آهنگ گروه Money Hold Me Forever انجام داد. در سال 2015، او در آهنگ‌های «8:58» و «ساعت» از آلبوم 8:58 پل هارتنول همکاری کرد. مورفی در فیلم اوپنهایمر به کارگردانی نولان که در 21 ژوئن 2023 اکران شد، نقش جی رابرت اوپنهایمر را بازی کرد. این فیلم ششمین همکاری نولان و مورفی است و اولین همکاری با مورفی به عنوان بازیگر اصلی است. مورفی در سال 2007 در کمپین Rock the Vote Ireland شرکت کرد و رای دهندگان جوان را برای انتخابات عمومی هدف قرار داد و با سازمان Focus Ireland برای حقوق بی خانمان ها مبارزه کرد.

در سال 2011، او حامی مرکز تحقیقات کودک و خانواده یونسکو شد. دانشگاه ملی ایرلند گالوی او از نزدیک با کار پروفسور پت دولان، مدیر UCFRC و کرسی یونسکو در کودکان، جوانان و مشارکت مدنی در ارتباط است. در فوریه 2012، او پیامی در حمایت از کارگران سابق ویتا کورتکس نوشت که در تحصن در کارخانه آنها شرکت داشتند و به آنها تبریک گفت. مورفی از حامیان همه پرسی سال 2018 ایرلند برای لغو هشتمین متمم قانون اساسی بود که دسترسی به سقط جنین را محدود می کرد. او در سال ۲۰۰۲ برای بازی در خوک‌های دیسکو برنده جایزه جشنواره فیلم مستقل اورنسه برای بهترین بازیگر شد.