نقدهای فیلم گلادیاتور ۲

این فیلم دارای صحنه‌های اکشن بی‌پایان و خلاقانه‌ای است که تماشاگران را به همان اندازه نسخه قبلی شگفت‌زده خواهد کرد. اگرچه ممکن است کاملاً به اوج خیره‌کننده لحظات بزرگ راسل کرو در فیلم اصلی نرسد، اما بسیار به آن نزدیک می‌شود. پل مسکال یک اجرای فیزیکی قدرتمند ارائه می‌دهد و حضوری استوار و دوست‌داشتنی دارد که صحنه‌های خیره‌کننده ریدلی اسکات را استوار نگه می‌دارد. با این حال، این دنزل واشنگتن است که ب...

«گلادیاتور ۲» یک موجود عجیب است. این دنباله دنیای فیلم را فراتر از آنچه در نسخه اصلی دیدیم، با تمرکز بر سیاست‌های پشت پرده، جاه‌طلبی و خیانت، گسترش می‌دهد. با این حال، فیلمی است که به طور مداوم به نسخه اصلی ارجاع می‌دهد و به ما یادآوری می‌کند که چرا آن فیلم عالی بود و در نتیجه، راه‌هایی را که این دنباله نمی‌تواند با آن رقابت کند، برجسته می‌کند. نقطه قوت فیلم در پرداختن به دسیسه‌های سیاسی و شخصیت‌ه...

آیا یک فیلم می‌تواند همزمان بیش از حد و ناکافی باشد؟ این معمای «گلادیاتور ۲» است؛ فیلمی که آنقدر صحنه‌های تماشایی دارد که خسته‌کننده نمی‌شود، اما از نظر موضوعی، مانند شن از میان انگشتان فرار می‌کند. این فیلم به جای فرار از سایه نسخه قبلی، در آن اردو زده و آنقدر همان ضرباهنگ‌ها و مفاهیم را تکرار می‌کند که ریتم آن به شکلی کرخت‌کننده، آشنا می‌شود. در میان این آشنایی، بازی دیدنی دنزل واشنگتن می‌درخشد؛...

از نظر شکوه بصری، بازسازی دقیق دوران و صحنه‌های پرجنب‌وجوش، این دنباله همان چیزی را ارائه می‌دهد که طرفداران نسخه برنده اسکار ۲۰۰۰ منتظرش بودند. با این حال، یک حس تکرار در بیشتر بخش‌های فیلم وجود دارد؛ یک وفاداری بیش از حد که در تار و پود درامی که زیادی به نسخه اصلی وابسته است، نفوذ کرده است. فیلمنامه تقریباً صحنه به صحنه، الگوی فیلم اول را دنبال می‌کند. با این حال، هر زمان که دنزل واشنگتن روی صفح...

این دنباله که تقریباً ۲۵ سال پس از فیلم اصلی اکران شده، از هرگونه جادوی قدیمی که نسخه اصلی را برجسته می‌کرد، تهی شده است. این فیلم گواهی بر خستگی ناشی از شایستگی حداقلی است؛ یک داستان کاملاً آشنا از کارگردانی مشهور که به یک موفقیت بزرگ بازگشته و در بازآفرینی آنچه آن را به یک پدیده تبدیل کرده بود، شکست خورده است. فیلمنامه به طور مداوم با ارجاعات صریح به دیالوگ‌های کلیدی و بازسازی صحنه‌های نمادین، م...