نقدهای سریال کبیر

این سریال مانند یک درام تاریخی است که به آن راک اند رول تزریق شده باشد. به نظرم این بهترین توصیف برای اثری است که در ظاهر تمام ویژگی‌های یک درام تاریخی کلاسیک را دارد – خانه‌های زیبا، لباس‌های زیبا، آدم‌های زیبا – اما در باطن، به دنبال شکستن بت‌ها و قواعد است. این سریال ترکیبی سرمست‌کننده از پوچی بی‌پروا و تاریخ‌گرایی مجلل است. نویسنده، تونی مک‌نامارا، با دسیسه‌های دربار و شخصیت‌هایی که آن را پر ک...

زمانی که «کبیر» در سال ۲۰۲۰ برای اولین بار پخش شد، مخاطبان بلافاصله مجذوب بازگویی مصمم آن از یک حکومت سلطنتی و درام تشدید شده در دربار سلطنتی شدند. فصل سوم این سریال از نقاط قوت خود دور نمی‌شود، بلکه بر آنها تأکید می‌کند. به نظر من، فانینگ و هولت همچنان مانند حرفه‌ای‌ها با یکدیگر بازی می‌کنند و این بار در حالی که یکدیگر را در فاصله نگه می‌دارند، به دنبال همدلی در ازدواجشان هستند. بی‌رحمی آنها همچن...

به نظرم این سریال در مقایسه با «سوگلی»، که آن هم نوشته تونی مک‌نامارا بود، در پیوند دادن جنبه‌های شخصی و سیاسی داستان، به خصوص در حوزه سلطنتی، چندان موفق عمل نمی‌کند. سریال بیشتر روی دو مسیر موازی اما جداگانه حرکت می‌کند: یکی دسیسه‌های درباری و دیگری رویه‌های سیاسی. این جدایی باعث شده تا حس کنم با اثری کمی از هم گسیخته روبرو هستم که نمی‌تواند به طور کامل هویت خود را به عنوان یک کمدی یا درام مشخص ک...

نمی‌توانم این سریال را بدون اینکه سایه سنگین فیلم تحسین‌شده «سوگلی» را بر آن حس کنم، تماشا کنم. این سریال که توسط یکی از نویسندگان همان فیلم ساخته شده، همان سبک کمدی گزنده دربار را به یک مجموعه ده ساعته درباره کاترین کبیر گسترش می‌دهد، اما به نظرم نتایج ناهموار و متناقض است. سریال در استفاده از ناهنجاری‌های زمانی مانند فحاشی و فمینیسم غرق می‌شود و دربار روسیه را به شکل یک سیرک پر از مستی، بی‌بند و...

این سریال که خود را «یک داستان گاهی واقعی» می‌نامد، لحنی شبیه به «سوگلی» دارد: یک کمدی بی‌پروا که با رگه‌ای از بی‌رحمی همراه است. به نظر من، نقطه قوت اصلی و چیزی که شما را به تماشای سریال ترغیب می‌کند، بازی فوق‌العاده نیکلاس هولت در نقش امپراتور پیتر است. او این نقش را با حسی باشکوه از پوچی و به شکل یک پسر بچه بزرگ‌شده که طغیان‌هایش می‌تواند عواقب خطرناکی داشته باشد، ایفا می‌کند. این یک اجرای کمدی...