همانطور که از نامش پیداست، سریال ویچر (The Witcher) شما را به دنیایی تاریک و جادویی می‌برد که در آن هیولاها، جادوگران و سرنوشت‌های پیچیده به هم می‌پیوندند. این سریال با بازی هنری کویل در نقش اصلی، داستانی از شجاعت، جادو و مبارزه‌های خونین را به تصویر می‌کشد.
درباره سریال ویچر
سریال Witcher در سال 2019 توسط نتفلیکس تولید و پخش شد. این سریال توسط لورن اشمیت هیسریچ ساخته شده و بر اساس کتاب‌های پرفروش نویسنده لهستانی، آندژی ساپکوفسکی، اقتباس شده است. اسم بازیگران سریال ویچر شامل هنری کویل (گرالت)، آنیا چالاترا (یِنیفر)، و فریا آلن (سیری) می‌باشد. هر قسمت از سریال داستان‌های کوتاهی را به نمایش می‌گذارد که به تدریج به یک روایت بزرگ‌تر و پیچیده‌تر منتهی می‌شوند.
سریال ویچر توانست با استقبال گسترده‌ای روبرو شود و نظر منتقدان و مخاطبان را جلب کند. این سریال به خاطر جلوه‌های ویژه فوق‌العاده، بازیگران قوی و داستان‌سرایی پیچیده مورد تحسین قرار گرفت. هنری کویل به خاطر بازی در نقش گرالت تحسین‌های زیادی را به خود اختصاص داد.
یکی از نکات جالب سریال، استفاده از تکنیک‌های جلوه‌های ویژه و فیلمبرداری برای بازسازی دنیای خیالی و تاریک کانتیننت است. هنری کویل برای بازی در نقش گرالت تمرینات فشرده‌ای را گذراند و حتی صحنه‌های مبارزه را خودش اجرا کرد تا اصالت و واقع‌گرایی بیشتری به نقش ببخشد. سریال به خاطر روایت چندلایه و پیچیده‌اش با بازی تاج و تخت مقایسه شده و توانسته است جایگاه ویژه‌ای در دل هواداران فانتزی پیدا کند.
هنری کاویل همیشه از طرفداران بزرگ کتاب‌ها و بازی‌های ویچر بوده است و وقتی فهمید نتفلیکس در حال توسعه سریالی در این زمینه است، به شدت برای گرفتن نقش تلاش کرد. او ابتدا پذیرفته نشد و بیش از ۲۰۰ بازیگر دیگر برای نقش تست دادند. اما در نهایت، لورن اشمیت نتوانست صدای او را از ذهنش بیرون کند و دوباره از او خواست برای نقش تست بدهد.
در سریال، چندین شخصیت که می‌توانند از جادو استفاده کنند، مانند گرالت و یِنه‌فر، زبان قدیمی را می‌دانند. دیوید ج. پیترسون، که زبان‌های دوتراکی و والریایی را برای بازی تاج و تخت ایجاد کرده بود، ترکیبی از آلمانی، ولزی، ایرلندی و لاتین را برای ایجاد زبان قدیمی در این سریال استفاده کرد.
نقد سریال ویچر
هنری کویل با اجرای قوی و کاریزماتیک خود توانسته است شخصیت گرالت را به خوبی به تصویر بکشد. او با ترکیبی از جدیت و طنز خشک، حضوری قدرتمند و تاثیرگذار در سریال دارد. آنیا چالوترا در نقش ینفر و فریا آلن در نقش سیری نیز با اجرای قوی خود توانسته‌اند به توسعه و عمق داستان کمک کنند. با وجود بازی‌های قوی از سوی هنرپیشه های ویچر، برخی از شخصیت‌های فرعی به خوبی توسعه نیافته‌اند و نقش آن‌ها در داستان به اندازه کافی برجسته نشده است. این موضوع باعث شده تا برخی از شخصیت‌ها سطحی و کم‌عمق به نظر برسند.
ویچر با استفاده از جلوه‌های ویژه برجسته و طراحی صحنه‌های نبرد، تجربه بصری جذابی را برای مخاطبان فراهم کرده است. صحنه‌های نبرد با شمشیر و استفاده از جادو به خوبی طراحی و اجرا شده‌اند و توانسته‌اند تماشاگران را به دنیای پرخطر و هیجان‌انگیز ویچر ببرند.
یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد سریال، ساختار روایت غیرخطی آن است که داستان‌های مختلف را در زمان‌های متفاوت به تصویر می‌کشد. این شیوه روایت، هرچند که ممکن است در ابتدا گیج‌کننده باشد، اما به مرور زمان به ساخت یک تصویر جامع و پیچیده از دنیای ویچر کمک می‌کند. برخی منتقدان به ناپایداری ریتم سریال در برخی قسمت‌ها اشاره کرده‌اند. برخی قسمت‌ها دارای سرعت بالا و اکشن زیادی هستند، در حالی که قسمت‌های دیگر کندتر و مبتنی بر دیالوگ‌های طولانی‌تر هستند که ممکن است برای برخی تماشاگران خسته‌کننده باشد.
در ادامه بی‌آیید نگاهی به نقد‌های چندین سایت و منتقد برتر درباره این سریال بی‌اندازیم
مجله پیست به قلم الیسون کین، منتقد فیلم و سریال به ویچر امتیاز 92 داده است و می‌گوید:
تفسیر سریال ویچر از متن اصلی‌اش، چیزی جدید ارائه می‌دهد که هم در این داستان و هم در ژانر سریال‌های، جالب و هیجان‌انگیز است. این تغییرات برای کسانی که داستان اصلی را می‌شناسند و همچنین برای کسانی که تازه وارد دنیای ویچر شده‌اند، جذاب و دلنشین است.
در نقدی دیگر از مجله گاردین لوسی منگان با امتیاز متوسط 60 به سریال اشاره می‌کند و می‌گوید
سعی‌هایی برای نشان دادن آگاهی وجود دارد: یک جا هنری به کسی می‌گوید که پیشگویی باید قافیه داشته باشد. این فکر خوبی نیست، چون محدودیت‌های دانش گرالت و گروه جادوگرهای شاد و پرنسس‌های فمینیستش را بیش از حد مشخص می‌کند. نویسنده‌های عزیز، یا داستان را جدی بگیرید یا اصلاً بازی نکنید. ... اما اگر از این جور چیزها خوشتان می‌آید، حسابی لذت ببرید.
در نقدی عمدتا منفی مجله تایم به نویسندگی جودی برمن به این سریال امتیاز 30 می‌دهد و می‌گوید
مدتی طول می‌کشد تا بینندگان بفهمند این شخصیت‌ها چگونه به هم مرتبط هستند، چون داستان به سبک گیج‌کننده‌ای مانند سریال وست‌ورلد روایت می‌شود که تا آخر فصل باز نمی‌شود. ... سریال ویچر با اشتباهاتی در جزئیات که می‌توانست به ایجاد یک لحن منسجم کمک کند، سردرگمی ما را بیشتر می‌کند. دیالوگ‌ها از یک جمله به جمله دیگر بین زبان فانتزی نمایشی و اصطلاحات مدرن تغییر می‌کنند.
در انتها با وجود تمام نقد‌های مثبت و منفی موجود در فضای سرگرمی، تماشای سریال ویچر به خصوص برای طرفداران دنیای ویچر و کتاب‌های آندری ساپکوفسکی توصیه می‌شود.
