نقدهای فیلم کوئیر

«کوئیر» ما را به دنیای شهوت لوکا گودانینو می‌کشاند. این مکزیکوسیتی در دهه پنجاه است و ما در میان جمعی از تبعیدیان آمریکایی مطرود قرار گرفته‌ایم. گودانینو پس از درام پیروزمندانه‌اش «چلنجرز»، فیلمی ساخته که به نظر می‌رسد کیلومترها با آن فاصله دارد، اما به همان اندازه شهوت را نوعی تسخیر فراطبیعی می‌داند. این اغلب در آثار او ترسناک است، زیرا قربانیانش همیشه با قلب‌های آشکار رها می‌شوند. «کوئیر» یک سند...

وقتی ویلیام لی در «کوئیر» در مکزیکوسیتی پرسه می‌زند، اغلب به نظر می‌رسد در حالت آماده‌باش است، اگرچه گاهی اوقات فقط نشئه است. لی که با حساسیت و گرمای درنده‌ای توسط دنیل کریگ بازی می‌شود، ذهنی تب‌آلود، چشمانی مانند نورافکن و دهانی دارد که به سرعت پوزخند می‌زند. غیرمتعارف‌ترین چیز درباره لی در نسخه گودانینو از «کوئیر» این است که توسط کریگ بازی می‌شود. قابل درک است که کریگ به دنبال نقش‌هایی باشد که ب...

نسخه دنیل کریگ از شخصیت بیل لی ویلیام اس. باروز، «قطعی» به نظر می‌رسد. او تنها و دل‌شکسته است و در تلاش برای درک جنسیت خود است. اجرای او بین یک فرد تنها و منزوی و یک پرحرف که بیش از حد تلاش می‌کند، در نوسان است. این فیلم قابل‌دسترس‌ترین فیلم گودانینو است و حتی موسیقی متن ناهماهنگ و مدرن آن نیز به نظر می‌رسد با داستانی از دورانی که هم-جنس‌-گرایی عشقی که جرأت بیان نام خود را ندارد بود، مناسب است. جی...

بهترین فیلم‌های لوکا گودانینو درباره طبیعت اعتیادآور عشق هستند و این اقتباس از رمان ویلیام اس. باروز کاملاً در آثار او جای می‌گیرد. رویکرد گودانینو به این رمان گاهی اوقات بی‌خیالانه است و صحنه‌های زیادی را صرفاً به مست‌تر شدن کریگ اختصاص می‌دهد. «کوئیر» همچنین از یک موسیقی متن عمدتاً ناهماهنگ استفاده می‌کند و همانطور که لی را در زندگی‌اش سرگردان می‌بینیم، با آهنگ‌هایی از نیروانا و پرینس همراه می‌ش...

دنیل کریگ به طرز تکان‌دهنده‌ای در نقش یک پشه‌خوار خسته و ناامید که می‌داند دیگر آن مردی که قبلاً بوده نیست، آسیب‌پذیر است. با کنار گذاشتن تمام اعتمادی که جیمز باند و بنوا بلان را پوشانده بود، کریگ به ما یادآوری می‌کند که چه بازیگر استثنایی‌ای است و اجرای دلخراش او برای حفظ ضد-عاشقانه غم‌انگیز بین دو تبعیدی کافی است. اما بخش مکزیکوسیتی تنها یک سوم اول «کوئیر» را تشکیل می‌دهد. در بخش‌های بعدی، لی و ...