نقدهای فیلم نکن عزیزم!

نقطه قوت و نجات‌بخش این کمدی-نوآر ناهموار اما جذاب، شخصیت اصلی آن است. «مارگارت کوالی» در نقش کارآگاه خصوصی باهوش و سرسخت، هانی اوداناهو، به فیلم جان و انرژی می‌بخشد. او در حال تحقیق درباره یک تصادف رانندگی مرگبار است که به نظر می‌رسد یک قتل باشد. با جاه‌طلبی‌های متوسط و زمان کوتاه، فیلم به یک تجربه جذاب و سرگرم‌کننده تبدیل می‌شود، هرچند کاملاً فراموش‌شدنی است. معمای اصلی فیلم تعلیق چندانی ایجاد ن...

در خیابان‌های پست بیکرسفیلد، زنی باید قدم بردارد که خودش پست نیست. او هانی اوداناهو است و «مارگارت کوالی» در نقش او، بهترین بخش این برداشت جدید «ایتن کوئن» از ژانر کارآگاهی است. نمی‌توان اغراق کرد که اجرای او چقدر فیلم را از روی نقاط ناهموار و بن‌بست‌های داستانی عبور می‌دهد. هانی یک کهن‌الگوی آشناست، اما کوالی به شکلی بازیگوشانه، شخصیت او را در نقطه‌ای عالی میان کمدی اسکروبال و داستان‌های جنایی خش...

عنوان فیلم، «عسلم، نکن!»، در ابتدا شیطنت‌آمیز به نظر می‌رسد، اما در نهایت به یک هشدار برای مخاطب تبدیل می‌شود. تمام قطعات برای ساخت یک نوآر مدرن و بازیگوش در جای خود قرار دارند: گروه بازیگران التقاطی، فیلم‌برداری زیبا و موسیقی متن مرموز. با این حال، فیلمنامه که دومین همکاری «ایتن کوئن» با همسرش «تریشا کوک» است، در نهایت به چیز خاصی نمی‌رسد. دیالوگ‌ها موسیقی محلی دارند و شخصیت‌ها همگی کمی غیراخلاقی...

این فیلم جدید «ایتن کوئن» به دلیل اشتباهات متعددش، بسیار ناامیدکننده و خسته‌کننده است. البته این یک فیلم وحشتناک نیست؛ در لحظاتی حتی عمیقاً سرگرم‌کننده است، زیرا کوئن و کوک همچنان حس جادو و جذابیت خاصی را در کارهایشان دارند. اما این کمدی جنایی سیاه، فاقد یک حس جهت‌گیری واقعی است. پرده اول فیلم مانند یک قطار سریع‌السیر حرکت می‌کند و کمدی، شخصیت‌های عجیب و غریب و حال و هوای فیلم‌های درجه دو را به خو...

این فیلم که در ابتدا به صورت پراکنده سرگرم‌کننده است، به تدریج لذت‌های اندکش را از دست می‌دهد و به یکی از ناامیدکننده‌ترین فیلم‌های جشنواره کن امسال تبدیل می‌شود. این ناامیدی از آنجا ناشی می‌شود که اثر قبلی همین فیلمسازان، یعنی «Drive-Away Dolls»، با وجود تمام نقص‌هایش، بسیار جذاب‌تر بود. این فیلم هرگز تصمیم نمی‌گیرد که می‌خواهد چه باشد. آیا یک کمدی سیاه درباره یک کلیسای فرقه‌مانند است؟ یا یک ادای...

این فیلم دومین قسمت از سه‌گانه فیلم‌های درجه دوی سازندگانش است. مانند فیلم قبلی، این کمدی بی‌پروا و جسورانه نیز با سرخوشی تمام با کلیشه‌های ژانر بازی می‌کند، اما متأسفانه پویایی کمتری دارد. در اینجا، ما در شهری گیر افتاده‌ایم که چیز زیادی برای ارائه ندارد و فیلمساز مدام شخصیت‌های فرعی تختی را وارد و خارج می‌کند که تنها وظیفه‌شان یا فراهم کردن زمینه‌ای برای یکی از تکه‌کلام‌های هانی است یا به طرز وح...