نقدهای فیلم ماکسین

پس از جهش کوانتومی که «پرل» بود، این سوال پیش می‌آمد که تی وست برای قسمت سوم چه در آستین دارد؟ پاسخ «ماکسین» است، فیلمی که گاهی سرگرم‌کننده است، اما به هیچ وجه «پرل» نیست. وست در این فیلم تلاش می‌کند همان کاری را که تارانتینو با فیلم‌های عامه‌پسند انجام داد، با فیلم‌های ترسناک و جنسی مبتذل دهه ۸۰ انجام دهد. نتیجه یک تریلر مهیج است که در گیومه قرار گرفته و با ارجاعات نوستالژیک خود سرگرم‌کننده است. ...

«ماکسین» یک ادای احترام آشکار و عمدی به فیلم‌های مبتذل و کیچ لس آنجلس دهه ۸۰ است. این فیلم تقریباً به یک اثر کمپ خودآگاه تبدیل می‌شود که در آن معمای قتل در درجه دوم اهمیت قرار دارد و بیشتر شبیه فیلم‌های ترسناک درجه دو همان دوران است. فیلم چندان ترسناک نیست، اما سرگرمی اصلی آن در لحن اغراق‌آمیز و بازی‌های فوق‌العاده بازیگران مکملی مانند کوین بیکن و جیانکارلو اسپوزیتو نهفته است که با لذت تمام در حال...

«ماکسین» فیلمی است که دوره زمانی خود را کمی بیش از حد خوب تقلید می‌کند و سبک را بر محتوا ترجیح می‌دهد. اگرچه این یک بازگشت نوستالژیک شسته‌رفته است و چند اجرای به یاد ماندنی دارد - به خصوص کوین بیکن که تقریباً تمام صحنه‌هایش را می‌دزدد و جیانکارلو اسپوزیتو که فرصتی نادر برای ایفای یک نقش کمدی پیدا می‌کند - اما در نهایت چیز زیادی به این مجموعه اضافه نمی‌کند. میا گاث بار دیگر در مرکز فیلم قرار دارد، ...

این فیلم پر زرق و برق اما درهم و برهم، مرا به این فکر واداشت که شاید بهترین راه برای لذت بردن از آن، تماشای آن با ذهنی کاملاً خالی باشد. میا گاث بار دیگر در نقش ستاره فیلم‌های بزرگسالان، ماکسین مینکس، فوق‌العاده تماشایی است و فیلم از نظر بصری و سبک، بی‌نقص است و دوران دهه ۸۰ را با سهولت تمام به تصویر می‌کشد. اما محتوا چطور؟ نه چندان. شاید «ماکسین» قربانی انتظارات بالایی شده که پس از «پرل» ایجاد شد...

تی وست فیلمسازی است که شکست‌هایش به اندازه موفقیت‌هایش جالب است و «ماکسین» نمونه بارز این موضوع است. مشکل اساسی این است که سبک فیلمسازی وست که بر فضاهای محدود و روانشناسی شخصیت‌ها استوار است، در تبدیل یک فیلم مستقل مانند «ایکس» به یک مجموعه گسترده، کارایی خود را از دست می‌دهد. ارجاعات فیلم به آثار دیگر گاهی اوقات ناهماهنگ با دوره زمانی داستان به نظر می‌رسد و فیلم آنقدر تکراری می‌شود که ممکن است بی...