نقدهای فیلم لورکر

"لُرکر" از آن دسته فیلم‌هاست که برای روزها در ذهن شما می‌ماند.

این فیلم یک درام-کمدی فوق‌العاده است که نشان می‌دهد تنش‌ها در جمع دوستان یک فرد آرام و هیپی بیشتر از تنش‌های دربار یک پادشاه است.

علاوه بر ارائه یک فیلمنامه عالی، راسل نشان می‌دهد که به عنوان کارگردانی هم نگاهی فوق‌العاده دارد. او و فیلمبردار، پَت اسکولا، به خوبی سبک‌های بصری مختلف را در صحنه‌ها ترکیب می‌کنند و به طور خاص از نماهای نزدیک روی دست بهره می‌برند که ما را به احساس هر صحنه نزدیک‌تر می‌کند.

با پیش رفتن فیلم، تسلط راسل بر ظرافت‌ها گاهی از دستش خارج می‌شود؛ اگرچه Lurker کاملاً به یک تریلر خشونت‌آمیز تبدیل نمی‌شود، اما میزان ریسک و تبعات هر تصمیم متیو آن‌قدر بالا می‌رود که گاهی فیلمنامه از کنترل دقیق کارگردان، که در بیشتر جاها بی‌نقص است، خارج می‌شود.

اگرچه در اینجا نوعی بدبینی وجود دارد که ناشی از تجربیات کسی است که در لس آنجلس و صنعت سینما زمان زیادی را گذرانده، اما موضوع فراتر از هالیوود و به مراتب انسانی‌تر و نگران‌کننده‌تر است.

این فیلم کمی زمان می‌برد تا داستانش آغاز شود، اما به محض اینکه حس خطر — که فریبنده، آشفته‌کننده و به طرز طنزآلودی خنده‌دار است — شکل می‌گیرد، دیگر هیچگاه متوقف نمی‌شود.