نقدهای فیلم بازی کثیف

[بلک] ترکیبی جنون‌آمیز از اکشن، کمدی و ماجرای جنایی را ارائه می‌دهد که به طرز عجیبی غیرواقعی است، اما با بازی‌های آگاهانه و شوخی‌های محکم به خوبی ارائه می‌شود.

هرچند این فیلم به پای آثار کلاسیک شین بلک نمی‌رسد، اما آن‌قدر به آن حال‌و‌هوا نزدیک است که آدم بدش نمی‌آید هر دو سال یک‌بار یکی مثلش را از او ببیند.

فیلمی که می‌توانست ترکیبی جالب از دو نگاه متفاوت (استارک در برابر بلک) باشد، در نهایت به یکی از همان بلاک‌باسترهای عجیب و مصنوعی تبدیل می‌شود؛ همان‌هایی که هر از گاهی از چاه بی‌انتها و پرهزینه‌ی سرویس‌های استریم بیرون می‌آیند و خیلی زود هم از ذهن یادها میروند.

مارک والبرگ مثل بیشتر نقش‌هایش بعد از The Departed و The Fighter، در این فیلم هم چندان کاریزماتیک ظاهر نمی‌شود؛ به‌ویژه وقتی کنار بازیگری مثل لاکیت استنفیلد قرار می‌گیرد که با انرژی خاصی، بدون هیچ تلاشی تمام صحنه‌ها را از آنِ خود می‌کند.

با اینکه فیلم «Play Dirty» بازیگران خوبی دارد، لحظات بامزه‌ای ارائه می‌دهد و پر از خشونت دیدنی است، اما این کمدی-اکشن-تریلر در نهایت به یکی از فراموش‌شدنی‌ترین آثار شین بلک — چه در مقام نویسنده و چه کارگردان — تبدیل می‌شود.

«بازی کثیف» اثری بدبینانه نسبت به انسان‌هاست؛ که در ذات خود ایرادی ندارد، اما مارک والبرگِ خشک و بی‌انرژی، توان یا جسارتی ندارد که این حجم از مرگ و خشونت را به چیزی ارزشمند تبدیل کند.