نقدهای فیلم فضانورد

این فیلم که «آدام سندلر» در آن نقش یک فضانورد را بازی می‌کند که با یک عنکبوت غول‌پیکر و دوست‌دار نوتلا به یک ابر میان‌ستاره‌ای سفر می‌کند، بسیار سنگین‌تر از آن چیزی است که از توصیفش به نظر می‌رسد. این اثر با الهام از ماجراجویی‌های فضایی تمثیلی، هم سفر و هم مقصد را به نفع نمادگرایی کنار می‌گذارد. سندلر با لهجه‌ای اروپایی، به اندازه فیلم «جواهرات تراش‌نخورده»، خسته و فرسوده به نظر می‌رسد. او با بی‌خ...

این فیلم عجیب و غریب، و شاید عجیب‌ترین جنبه آن، حضور «آدام سندلر» در نقشی کاملاً جدی است. او نقش تنهاترین مرد جهان را بازی می‌کند، یک فضانورد که در سفری طولانی به سوی مشتری، با یک عنکبوت غول‌پیکر سخنگو روبرو می‌شود. فیلم به خوبی حس انزوا و فرسودگی شخصیت اصلی را به تصویر می‌کشد، اما زمانی که داستان از سفینه فضایی به زمین بازمی‌گردد، شتاب خود را از دست می‌دهد. ای کاش تمام داستان در فضا باقی می‌ماند....

«آدام سندلر» پیش از این نیز در نقش‌های شبه‌جدی ظاهر شده، اما هرگز به اندازه این فیلم عبوس و گرفته نبوده است. او در نقش یک فضانورد افسرده، در یک سفر تحقیقاتی انفرادی به سیاره مشتری است و فیلم بیشتر درگیر درام‌های پیش پا افتاده زمینی او، به خصوص رابطه شکست‌خورده‌اش با همسرش، می‌شود تا کاوش در اینکه چگونه فضای بیکران می‌تواند ساختار عاطفی یک فرد را تغییر دهد. این فیلم یک غرق شدن غم‌انگیز در کیهان است...

این فیلم از نظر زیبایی‌شناسی موفق، اما از نظر احساسی گنگ و از نظر فلسفی پیش پا افتاده، یک اشتباه علمی-تخیلی است. با وجود اجرای دراماتیک درخشان از «آدام سندلر» و ایده‌های متعددی که روی کاغذ باید کار می‌کردند، نتیجه نهایی داستان مردی است که در فضا گم شده، چیزی پیدا نمی‌کند و حتی کمتر از آن یاد می‌گیرد. او در طول سفر با یک موجود عنکبوتی باستانی روبرو می‌شود، اما هر چیزی که این موجود نماینده آن است، ا...