نقدهای سریال آقا و خانم اسمیت 2024

فیلم «آقا و خانم اسمیت» سال ۲۰۰۵ بیشتر به خاطر حواشی‌اش به یاد مانده تا خود فیلم. این موضوع، آن را به یک نامزد اصلی برای بازآفرینی تبدیل می‌کند. این سریال جدید ثابت می‌کند که ایده اصلی فیلم همیشه برای یک مدیوم دیگر، یعنی تلویزیون، مناسب‌تر بوده است. این نسخه جدید، با بازی «دونالد گلاور» و «مایا ارسکین»، لحنی غمگین‌تر و آرام‌تر دارد. شوخی‌هایشان جذاب و ناشیانه است و خانه‌شان در نیویورک حس و حال پین...

این برداشت جدید از «آقا و خانم اسمیت» احتمالاً باعث می‌شود نسخه سینمایی سال ۲۰۰۵ را کاملاً فراموش کنید، و این اتفاق خوبی است. حس آرامش و سکون که با تنش بالا ترکیب شده، به این سریال اکشن منتقل شده است. چیزی که در این نسخه می‌بینیم، ساختن رابطه و اعتماد جان و جین از هیچ است و با پیشرفت مأموریت‌ها در هر قسمت، شاهد رشد مداوم احساسات آن‌ها خواهیم بود. تماشای این رابطه از همان لحظات اولیه که به شکلی تصن...

«دونالد گلاور» به عنوان یک هنرمند تحریک‌آمیز شناخته می‌شود، اما او جنبه عاشقانه‌ای نیز دارد. «آقا و خانم اسمیت» اولین سریال اوست که این حس شیرین‌تر را در اولویت قرار می‌دهد. در واقع، این سریال از نظر لحن، بیشتر یادآور درام کمدی کارآگاهی «پوکر فیس» است تا فیلم اکشن پرهیجانی که الهام‌بخش آن بوده است. در این نسخه، جان و جین غریبه‌هایی هستند که توسط یک کارفرمای مرموز در یک ازدواج ساختگی متحد شده‌اند. ...

این سریال تنها به کلیشه‌ها علاقه‌مند است تا بتواند آن‌ها را بر هم زند، اما همچنان به صداقتی که برای شکوفایی عشق لازم است، احترام می‌گذارد. این اقتباس جدید، بیشتر مقایسه‌های مستقیم با نسخه سینمایی را با غیرجذاب نگه داشتن داستان اصلی‌اش، حتی در جذاب‌ترین سناریوها، کنار می‌گذارد. به جای آن، سریال به یک تمثیل قوی برای تعادل میان کار و زندگی و یک تصویر قانع‌کننده از دو نفری که عاشق هم می‌شوند، تبدیل شد...

در این سریال، «پارکر پوزی» و «واگنر مورا» به عنوان یک زوج متاهل، نیروهای همزاد طبیعت هستند. آن‌ها عجیب، دوست‌داشتنی و به وضوح دیوانه یکدیگرند. متأسفانه، آن‌ها تنها بازیگران مهمان هستند و زوج اصلی سریال، با بازی «دونالد گلاور» و «مایا ارسکین»، بسیار آرام‌تر و کم‌هیجان‌ترند. سریال لذت‌های خود را دارد و شخصیت‌ها را به مأموریت‌های مخفی پر زرق و برق می‌فرستد، اما همه این‌ها بر روی پایه لرزان یک رابطه ع...

وقتی به سراغ اثری از «دونالد گلاور» می‌روید، نمی‌توانید از نتیجه غافلگیر شوید. او سریال‌های استاندارد نمی‌سازد؛ او به دنبال آثار عجیب، تجربی، فلسفی و گاهی ترسناک است. بنابراین، نباید انتظار می‌داشتم که این سریال شبیه به نسخه سینمایی سال ۲۰۰۵ باشد. با این حال، از اینکه چقدر برداشت گلاور از داستان جاسوسان متاهل عجیب از آب درآمده، شگفت‌زده شدم. این سریال بیشتر شامل گفتگوهای بی‌روح است تا سکانس‌های اک...