دهه‌ی ۲۰۱۰ برای سینمای جنگی، دوره‌ای از بازاندیشی بود. در این دهه، فیلم‌سازان تلاش کردند از قهرمان‌سازی‌های رایج فاصله بگیرند و جنگ را از زاویه‌ای انسانی‌تر، گاه حتی طنزآمیز یا شاعرانه روایت کنند. فیلم‌های این دوره بیش از آن‌که درباره‌ی پیروزی یا شکست باشند، درباره‌ی خاطره، گناه، بقا و پیامدهای روانی جنگ‌اند. در این صفحه می‌توانید مجموعه‌ای از آثار شاخص آن دوران را مرور کنید؛ فیلم‌هایی که هرکدام چهره‌ای متفاوت از ژانر جنگی را به نمایش گذاشته‌اند.
در ابتدای دهه، «کلید سارا» (Sarah’s Key – ۲۰۱۰) با بازی کریستین اسکات توماس، گذشته و حال را درهم آمیخت تا یکی از دردناک‌ترین جنبه‌های جنگ جهانی دوم را یادآوری کند. داستان زنی روزنامه‌نگار که در جست‌وجوی حقیقتی تاریخی، با سرگذشت دختری یهودی در دوران اشغال فرانسه روبه‌رو می‌شود. فیلم نگاهی آرام، احساسی و در عین حال بی‌پیرایه به اثرات ماندگار جنگ بر حافظه‌ی جمعی دارد.
چند سال بعد، سینمای دانمارک با «زیر شن» (Land of Mine – ۲۰۱۵) تصویری تکان‌دهنده از روزهای پس از جنگ جهانی دوم ارائه کرد. این فیلم درباره‌ی گروهی از اسیران آلمانی است که پس از پایان جنگ، مجبور می‌شوند مین‌های باقی‌مانده در سواحل دانمارک را پاک‌سازی کنند. اثری که در عین سادگی، از تنش، اضطراب و پرسش‌های اخلاقی سرشار است و نشان می‌دهد پایان جنگ، همیشه به معنای پایان رنج نیست.
در سال ۲۰۱۴، «خشم» (Fury – ۲۰۱۴) به کارگردانی دیوید آیر و با بازی برد پیت، نگاهی خشن و واقع‌گرایانه به نبردهای پایانی جنگ جهانی دوم انداخت. فیلم در فضای تاریک داخل یک تانک می‌گذرد و روابط پیچیده‌ی میان سربازان، وحشت و اخلاق را در میانه‌ی آتش و گلوله به تصویر می‌کشد. «خشم» یکی از مهم‌ترین بازگشت‌های سینمای آمریکا به ژانر جنگی در دهه‌ی ۲۰۱۰ بود.
در ادامه، «لجن‌زار» (Mudbound – ۲۰۱۷) ساخته‌ی دی ریس، جنگ را از زاویه‌ای متفاوت دید؛ نه در میدان نبرد، بلکه در بازگشت سربازان از جنگ جهانی دوم به جامعه‌ای پر از تبعیض نژادی. این فیلم، تقابل دو خانواده را در می‌سی‌سی‌پی دهه‌ی ۱۹۴۰ روایت می‌کند و به‌جای نمایش نبرد، به نبرد درونی انسان‌ها می‌پردازد — نبردی میان گذشته، پیش‌داوری و رهایی.
پایان دهه با اثری غیرمنتظره همراه شد: «جوجو خرگوشه» (Jojo Rabbit – ۲۰۱۹) ساخته‌ی تایکا وایتیتی، که جنگ را از نگاه پسربچه‌ای آلمانی روایت می‌کند که دوست خیالی‌اش هیتلر است. فیلم با ترکیب طنز و تراژدی، پوچی ایدئولوژی و معصومیت از‌دست‌رفته را در دل فاجعه‌ای تاریخی نشان می‌دهد. «جوجو خرگوشه» ثابت کرد که حتی با نگاهی فانتزی هم می‌توان از جنگ گفت و همچنان حقیقت را دید.
در این صفحه، مجموعه‌ای از فیلم‌های جنگی دهه‌ی ۲۰۱۰ گرد آمده‌اند؛ از درام‌های احساسی و ضدجنگ اروپایی تا روایت‌های واقع‌گرایانه و طنزآمیز آمریکایی. مرور این آثار یادآور می‌شود که سینمای جنگی فقط درباره‌ی نبرد نیست — درباره‌ی انسان است، در هر شکل و در هر زمانی که گرفتار سایه‌ی جنگ شده باشد.
