سریال‌هایی که در صدر فهرست IMDb قرار گرفته‌اند، فقط محبوب یا پربیننده نیستند؛ آن‌ها جریان‌سازند. هرکدام از این آثار، با سبک روایت، لحن بصری و نوع شخصیت‌پردازی‌شان، راه تازه‌ای در سریال‌سازی گشودند. این مجموعه‌ها نه از فرمول، بلکه از جسارت ساخته شده‌اند — آثاری که مرز میان سینما و تلویزیون را از میان برداشته‌اند و نشان داده‌اند چگونه می‌توان داستانی طولانی را با کیفیتی سینمایی روایت کرد.
در میان این آثار، «بریکینگ بد» (Breaking Bad – ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۳) یکی از کامل‌ترین نمونه‌های درام مدرن است. داستان والتر وایت، معلم شیمی‌ای که برای تأمین خانواده‌اش به دنیای تبهکاران وارد می‌شود، نه فقط درباره‌ی سقوط یک انسان بلکه درباره‌ی وسوسه‌ی قدرت و اخلاق است. ریتم دقیق و بازی‌های فوق‌العاده‌ی برایان کرنستون و آرون پال، این سریال را به اثری ماندگار و معیار درام‌نویسی تلویزیون تبدیل کرده است.
در ژانر جنگی، «جوخه برادران» (Band of Brothers – ۲۰۰۱) ساخته‌ی استیون اسپیلبرگ و تام هنکس، تصویری عمیق از واقعیت جنگ جهانی دوم ارائه می‌دهد. سریال با تمرکز بر یک گروه از چتربازان، جنگ را از زاویه‌ای انسانی و بی‌اغراق بازگو می‌کند. نمایش رفاقت، ترس و امید در میانه‌ی هرج‌ومرج جنگ، باعث شده این اثر هنوز هم در IMDb جایگاهی بی‌رقیب داشته باشد.
از سوی دیگر، «شنود» (The Wire – ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۸) ساخته‌ی دیوید سایمون، تصویری تلخ اما واقعی از ساختار اجتماعی و سیاسی آمریکا ارائه می‌کند. داستان در ظاهر درباره‌ی پلیس و قاچاقچیان بالتیمور است، اما در عمق خود تحلیلی از چرخه‌ی فساد و فروپاشی سیستماتیک جامعه است. نثر واقع‌گرایانه و جزئی‌نگری این سریال باعث شده منتقدان آن را نزدیک‌ترین تجربه‌ی تلویزیونی به ادبیات مدرن بنامند.
در ژانر فانتزی، «بازی تاج و تخت» (Game of Thrones – ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۹) توانست با دنیایی پیچیده از خاندان‌ها، نبردها و رازهای سیاسی، میلیون‌ها بیننده در سراسر جهان را با خود همراه کند. سریال با اینکه پایانش محل بحث شد، اما تا پیش از آن با شخصیت‌پردازی چندلایه و فضاسازی باشکوه، سطح جدیدی از تولید تلویزیونی را تعریف کرد.
و در نهایت، «شرلوک» (Sherlock – ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۷) ساخته‌ی استیون موفات و مارک گیتیس، با بازآفرینی مدرن داستان‌های آرتور کانن دویل، ذهن تماشاگر را درگیر بازی‌های هوشمندانه و طنز خشک بریتانیایی کرد. بازی بندیکت کامبربچ و مارتین فریمن، این اقتباس را از مرز سرگرمی به اثر فرهنگی ارتقا داد.
اگر نگاهی به صدر جدول IMDb بیندازیم، شباهت جالبی میان این آثار دیده می‌شود: همه‌شان درباره‌ی قدرت، انتخاب و اخلاق‌اند؛ خواه در میدان نبرد، خواه در خیابان‌های بالتیمور یا ذهن پیچیده‌ی یک کارآگاه. این سریال‌ها ثابت کرده‌اند که تلویزیون امروز، جایی برای فرار از واقعیت نیست — بلکه محلی است برای مواجهه‌ی مستقیم با آن، از صادق‌ترین زاویه‌ی ممکن.
