فیلم‌های کره‌ای براساس امتیاز IMDb، مجموعه‌ای از شاخص‌ترین آثار سینمای معاصر جهان‌اند؛ آثاری که با تلفیق روایت‌های جسورانه، نقد اجتماعی، و احساسات انسانی، مرزهای ژانر را درهم شکسته‌اند و سینمای کره را به یکی از جریان‌های تأثیرگذار قرن بیست‌ویکم بدل کرده‌اند. از تریلرهای پرتنش گرفته تا درام‌های روان‌شناختی، این فیلم‌ها نه‌تنها جوایز جهانی را درو کرده‌اند، بلکه توانسته‌اند نگاه منتقدان و مخاطبان عادی را به یک اندازه جذب کنند.
در صدر این فهرست، «انگل» (Parasite – ۲۰۱۹) ساخته‌ی بونگ جون‌هو قرار دارد؛ فیلمی که با نگاهی تند به نابرابری طبقاتی، داستان دو خانواده از دو جهان متفاوت را در هم می‌تند و با ترکیب طنز سیاه و تعلیق، به شاهکاری اجتماعی بدل می‌شود. این فیلم نخستین اثر غیرانگلیسی‌زبان تاریخ بود که اسکار بهترین فیلم را برد و در IMDb یکی از بالاترین امتیازها (8.5) را در میان آثار آسیایی دارد. در سوی دیگر، «اولدبوی» (Oldboy – ۲۰۰۳) از پارک چان‌ووک، نمونه‌ای از سینمای نئونوآر و انتقام است؛ فیلمی پر از پیچش‌های روایی، خشونت شاعرانه و تنش روانی، که عشق و نفرت را در تاریکی ذهن انسان به تصویر می‌کشد و هنوز هم در فهرست بهترین فیلم‌های تاریخ IMDb با امتیاز 8.3 جای دارد.
از آثار کلاسیک‌تر این فهرست، «خاطرات قتل» (Memories of Murder – ۲۰۰۳) از بونگ جون‌هو با امتیاز 8.1 از IMDB نیز، نمونه‌ای بی‌بدیل از تریلر جنایی است که بر پایه‌ی پرونده‌ای واقعی ساخته شده و در پسِ جست‌وجوی قاتل، به ناتوانی انسان در درک عدالت و حقیقت می‌پردازد. در ژانری متفاوت‌تر، «کنیز» (The Handmaiden – ۲۰۱۶) از پارک چان‌ووک، اقتباسی هوشمندانه از رمان «انگشت‌دزد» سارا واترز است؛ فیلمی پرجزئیات و وسوسه‌انگیز که عشق، فریب و قدرت را در دل یک درام اروتیک و روان‌شناختی می‌آمیزد و در IMDb امتیاز 8.1 کسب کرده است. و در نهایت، «قطار بوسان» (Train to Busan – ۲۰۱۶) ساخته‌ی یئون سانگ‌هو با امتیاز 7.6 از IMDB، یکی از محبوب‌ترین فیلم‌های کره‌ای در جهان است؛ اکشنی پرهیجان و احساسی که در پسِ هجوم زامبی‌ها، رابطه‌ی پدر و دختری را روایت می‌کند که در مسیر بقا، معنای واقعی فداکاری را می‌یابند.
این آثار نشان می‌دهند که سینمای کره، فقط با احساسات عاشقانه یا ژانر خاصی تعریف نمی‌شود، بلکه با قدرت روایت، عمق انسانی و نگاه اجتماعی‌اش مخاطب جهانی را درگیر می‌کند. از سئول تا هالیوود، این فیلم‌ها ثابت کرده‌اند که زبان سینما، همانند عشق، مرز نمی‌شناسد.
