خون‌آشام‌ها به عنوان یکی از شخصیت‌های افسانه‌ای، حضوری پررنگ و پایدار در تاریخ سینما داشته‌اند. از زمانی که اولین فیلم خون آشامی، "نوسفراتو" در سال ۱۹۲۲ به نمایش درآمد، این موجودات به نمادی از ترس، اغواگری و مرزهای میان زندگی و مرگ تبدیل شدند. برخلاف تصویر رایج که خون‌آشام‌ها را صرفاً موجوداتی تشنه خون و شرور نشان می‌دهد، سینما به مرور ابعاد پیچیده‌تری از شخصیت آنها را به نمایش گذاشته است. فیلم‌هایی مانند "مصاحبه با خون‌آشام ۱۹۹۴" یا "مهمانی شبانه ۲۰۱۴" به بررسی درونیات، تنهایی و میل به جاودانگی این موجودات می‌پردازند. این تغییر نگرش به خون‌آشام‌ها، آنها را از هیولاهای کلیشه‌ای به شخصیت‌هایی فلسفی و انسانی‌تر تبدیل کرده است.
برای مثال دیگر، سریال‌هایی مانند "خون حقیقی ۲۰۰۸" و "خاطرات خون‌آشام ٢٠٠٩" مرز بین خیر و شر را تار کرده و خون‌آشام‌ها را به عنوان موجوداتی با نیازهای انسانی و احساسات پیچیده به تصویر کشیده‌اند. علاوه بر این، در برخی فیلم‌ها، خون‌آشام‌ها به نمادی از هویت‌های به حاشیه رانده‌شده یا اقلیت‌های اجتماعی تبدیل شده‌اند که به‌طور نمادین به مسائل اجتماعی و فرهنگی اشاره می‌کنند، موضوعی که کمتر در بحث‌های سنتی درباره ژانر خون‌آشامی به آن پرداخته می‌شود.
این تغییرات نشان می‌دهد که ژانر خون‌آشامی همچنان ظرفیت بالایی برای بازآفرینی و نوآوری دارد و فراتر از کلیشه‌های اولیه که صرفا آنها را در ژانر ترسناک قرار میداد، به بررسی عمیق‌تری از ماهیت انسانی و اجتماعی این موجودات پرداخته است.
