فیلم‌های ترسناک براساس داستان‌های واقعی، با ترکیب واقعیت و تخیل، به تماشاگران حس هولناک‌تری از هر ژانر دیگری القا می‌کنند. دانستن اینکه برخی از این وقایع واقعاً اتفاق افتاده‌اند، جذابیت و وحشت بیشتری به داستان‌ها می‌بخشد. در این نوع فیلم‌ها، واقعیت نه تنها به عنوان پایه‌ای برای داستان بلکه به عنوان عنصر اصلی وحشت عمل می‌کند؛ زیرا مخاطب را با این سوال مواجه می‌سازد که "آیا این واقعیت می‌تواند برای من هم رخ دهد؟"
یکی از اولین موارد مهمی که در فیلم‌های ترسناک براساس داستان واقعی برجسته می‌شود، استفاده از مستندات یا شهادت‌هاست. این فیلم‌ها اغلب براساس پرونده‌های جنایی، وقایع ماورایی، یا افسانه‌هایی که نسل به نسل منتقل شده‌اند ساخته می‌شوند. اما برای تماشاگران، چیزی که این آثار را خاص می‌کند، نحوه به‌کارگیری این مستندات است. فیلم «وحشت در آمیتی‌ویل» (1979) یکی از نمونه‌های معروف این سبک است. این فیلم وحشتناک براساس قتل‌عام خانواده‌ای در خانه‌ای که بعداً به‌نظر می‌رسید توسط ارواح تسخیر شده، ساخته شده است. ترکیب جنایت واقعی و داستان‌های روحی، مخاطب را هم درگیر واقعیت می‌کند و هم ترس روانی را افزایش می‌دهد.
فیلم دیگری که می‌توان به آن اشاره کرد، «جن‌گیر» (1973) است. این فیلم براساس داستانی واقعی از پسری که ادعا شده بود تحت تسخیر یک شیطان قرار گرفته، ساخته شده است. نکته‌ای که این فیلم را به یکی از موفق‌ترین‌های ژانر تبدیل کرده، نحوه استفاده از جزئیات واقعی و ترکیب آن با عناصر ترسناک ماورایی است. مخاطب با هر صحنه به این فکر فرو می‌رود که آیا واقعاً چنین اتفاقی ممکن است رخ دهد یا خیر؟ همین تعامل ذهنی میان واقعیت و تخیل، جذابیت بی‌نظیری به فیلم می‌بخشد.
اما همه فیلم‌های این ژانر به تسخیر و ارواح محدود نمی‌شوند. برخی از آنها به پرونده‌های جنایی واقعی و قاتلان زنجیره‌ای می‌پردازند. «قتل‌های تگزاس» (1974) که بر اساس داستان واقعی قاتل زنجیره‌ای اد گین ساخته شده، نمونه بارزی از این نوع فیلم‌هاست. اد گین که یکی از وحشتناک‌ترین جنایتکاران تاریخ بود، الهام‌بخش ساخت فیلم‌های بسیاری از جمله «سکوت بره‌ها» و «روانی» شد. داستان‌های واقعی این‌چنینی به دلیل طبیعت خشن و بی‌رحمانه‌شان، مخاطب را عمیقاً تحت تأثیر قرار می‌دهند و او را وادار می‌کنند به طبیعت انسان و مرزهای وحشت فکر کند.
یکی از نکات برجسته در این نوع فیلم‌ها، احساس نزدیکی مخاطب با داستان است. در حالی که فیلم‌های تخیلی ممکن است مرزهای واقعیت را جابه‌جا کنند، این آثار براساس اتفاقاتی ساخته شده‌اند که برای افراد واقعی رخ داده و همین امر باعث می‌شود که تجربه تماشای آنها از یک ترس ساده فراتر برود و به یک مواجهه واقعی با وحشت تبدیل شود. به همین دلیل، مخاطبان احساس می‌کنند که با هر لحظه از داستان می‌توانند ارتباط برقرار کنند.
در پایان، فیلم‌هایی مانند «وحشت در کنتیکت» (2009) و «آنابل» (2014) نیز به این لیست اضافه می‌شوند که هر دو براساس پرونده‌های واقعی ارواح و اشیاء تسخیر شده ساخته شده‌اند. فیلم‌هایی که ترکیب‌کننده‌ای از واقعیت و وحشت روانی هستند و تماشاگر را تا پایان درگیر نگه می‌دارند. این آثار با خلق صحنه‌هایی که از واقعیت الهام گرفته‌اند، تجربه‌ای دلهره‌آور و فراموش‌نشدنی برای تماشاگران رقم می‌زنند.
