انیمههای دههی اخیر نتفلیکس نشان دادهاند که این پلتفرم نهتنها در تولید آثار لایواکشن موفق است، بلکه در دنیای انیمه نیز توانسته مرزهای سنتی ژاپنی را گسترش دهد. ترکیب فناوری انیمیشن مدرن، داستانپردازی پیچیده و نگاه جهانی باعث شده آثار نتفلیکس در این ژانر، هم از نظر بصری خیرهکننده باشند و هم از نظر مفهومی جسور. برخلاف انیمههای کلاسیک که بر خطوط داستانی بلندمدت تکیه داشتند، نسل جدید آثار این دهه اغلب فلسفیتر، تاریکتر و متمرکز بر بحرانهای اخلاقی و انسانی هستند.
از میان شاخصترین تولیدات، «نخستین گناه تاکوپی» (Takopi’s Original Sin – ۲۰۲۴) اقتباسی از مانگای محبوبی به همین نام است؛ داستانی تلخ و فلسفی دربارهی یک موجود فضایی به نام تاکوپی که به زمین میآید تا خوشبختی را به کودکی غمزده بازگرداند، اما درگیر تراژدی انسانی و مفاهیم عمیقی از گناه، مسئولیت و معصومیت میشود. این انیمه بهخاطر جسارت در پرداخت موضوعات روانی و اجتماعی، به یکی از آثار بحثبرانگیز نتفلیکس تبدیل شد.
در سمت دیگر، «خون زئوس» (Blood of Zeus – ۲۰۲۰) ساختهی چارلی و ولا پارلاپانیدس، بازآفرینی مدرنی از اسطورههای یونان باستان است. در این انیمه، هرون، فرزند زئوس، باید میان خدایان و انسانها برای نجات جهان مبارزه کند. جلوههای بصری حماسی و روایت پرشور آن باعث شد «خون زئوس» در میان پرمخاطبترین انیمههای نتفلیکس قرار گیرد و با استقبال جهانی روبهرو شود.
و در نهایت، «شیطان هم میگرید» (Devil May Cry – ۲۰۲۵) اقتباسی از بازی مشهور کپکام، یکی از موردانتظارترین انیمههای اکشن دهه است. این اثر با محوریت دانته، شکارچی نیمهانسان و نیمهشیطان، دنیایی پر از نبردهای خونین، اسطوره و طنز سیاه را روایت میکند. نتفلیکس با تولید این انیمه، بار دیگر نشان داده که در تلفیق فرهنگ عامه، بازیهای ویدئویی و سبک سینمایی انیمه، پیشرو است.
بهطور کلی، انیمههای دههی اخیر نتفلیکس بازتابی از بلوغ تازهی این رسانهاند؛ آثاری که فراتر از سرگرمی، مرز میان افسانه، فلسفه و روان انسان را میکاوند — و نشان میدهند که حتی در دنیای انیمیشن، هنوز هم میتوان از درد، ایمان و گناه، داستانهایی بهیادماندنی ساخت.
