امیرحسین

این سریال دقیقاً همون چیزی بود که از یه داستان کارل هایاسن انتظار داشتم. یه کمدی-جنایی عجیب و غریب و بامزه با کلی شخصیت دیوونه و یه داستان پیچیده. وینس وان برای این نقش ساخته شده. اون لحن خشک و طعنه‌آمیزش برای نقش یه کارآگاه سابق که به خاطر مشکلات عصبی تو فلوریدا زندگی می‌کنه، عالیه. سریال پر از دیالوگ‌های هوشمندانه و موقعیت‌های خنده‌داره و در عین حال، معمای جناییش هم به اندازه‌ی کافی جذاب و درگیر...

یه فیلم اکشن کاملا معمولی و فراموش‌شدنی. از اون فیلماییه که موقع دیدن سرگرم‌کننده‌ست ولی به محض تموم شدن، هیچی ازش تو ذهن آدم نمیمونه. شخصیت منفی فیلم با بازی اون بازیگره که تو سریال «پسران» هم هست، جذاب و کاریزماتیک بود ولی بقیه شخصیت‌ها خیلی سطحی بودن. فیلم هیچ سبک و سیاق خاصی نداشت و صحنه‌های اکشنش هم خیلی تکراری و بدون خلاقیت بود. انگار سازنده‌ها یه چک‌لیست از کلیشه‌های فیلمای اکشن رو تیک زده ...

این فیلم مثل یه حمله اضطرابی دو ساعته‌ست و این یه تعریفه. از همون دقیقه اول تو رو پرت می‌کنه وسط یه هرج و مرج دیوانه‌وار و تا آخر هم ولت نمی‌کنه. آدام سندلر بهترین بازی عمرش رو ارائه داده، یه شخصیت بی‌نهایت رو مخ، پراسترس و خودتخریب‌گر که با این حال یه جورایی دلت براش می‌سوزه و دوست داری برنده بشه. کارگردانی برادران سفدی فوق‌العاده‌ست، اون استفاده از دوربین روی دست، دیالوگ‌های روی هم و موسیقی پراس...

یه فیلم با یه ایده خیلی خوب که متاسفانه تو اجرا یه کم ضعیف عمل کرده. پتانسیل فیلم خیلی بالا بود، ولی فیلمنامه یه کم شلخته و بی‌هدفه. داستانش یه جاهایی خیلی کش پیدا می‌کنه و منطقش هم یه وقتایی می‌لنگه. انگار فیلم نمی‌دونه دقیقا می‌خواد روی داستان اون دختره تمرکز کنه یا روی ماجراهای دوستای خیالی. با این حال، فیلم لحظات خیلی خوب و احساسی‌ای هم داره. شخصیت‌های خیالی خیلی خلاقانه و بامزه‌ان و دیدنشون س...

تازه ۱۲ قسمت از این سریال رو تموم کردم. اولش به خاطر کنجکاوی در مورد بازی لی جون یونگ شروع کردم، ولی در نهایت عاشق پیام‌های مثبت که تو دیالوگ‌هاش بود شدم. مخصوصاً اینکه چطور روی دوست داشتن بدن از طریق ورزش و توجه به تغذیه تأکید می‌کرد. شخصیت مدیر دو تو این سریال، با وجود زندگی پرمشغله‌ش، همیشه به اطرافیانش توصیه می‌کنه که ورزش کنن. سریال پر از صحنه‌های خنده‌دار از مشتریای باشگاه ۲۴ ساعته هم هست. ب...

راستش رو بخواید یه فیلمی بود که نه خیلی بد بود و نه خیلی خوب، یعنی یه چیزی بینابین. دقیقاً همون فرمول قسمت اول رو دنبال کرده، فقط چند تا خرده‌پیرنگ اضافه کرده بودن. با اینکه به اندازه قسمت اولش سرگرم‌کننده نبود، ولی تونست منو تا آخرش نگه داره. به نظرم فیلم‌نامه‌اش می‌تونست خیلی بهتر و پیچیده‌تر باشه و اون آهنگ‌های اضافی هم اصلاً لازم نبودن. آجای دوگان تو این فیلم یه کم بی‌حوصله به نظر می‌رسید و ا...