بهنام K

این فیلم یه توهین کامل به دراکولا بود. انگار یه فیلم دانشجویی با بودجه صفر ساختن و اسم دراکولا رو روش گذاشتن. از همون اول معلوم بود که فیلم چقدر ارزون ساخته شده، صحنه‌ها بی‌روح و دکورها خنده‌دار بودن. داستانش هم که یه مسخره‌بازی تمام‌عیار بود، هیچ ربطی به اون حس گاتیک و ترسناک اصلی نداشت. بازیگر نقش دراکولا انگار داشت ادای یه مدل افسرده رو درمیاورد و هیچ شیمی‌ای بین اون و بازیگر زن وجود نداشت. به ...

به عنوان یه طرفدار قدیمی «شکارچیان روح»، از دیدن دوباره‌ی تیم اصلی کنار نسل جدید لذت بردم. کلی ارجاع و شوخی برای طرفدارای قدیمی تو فیلم بود که بهم چسبید. ایده‌ی یه تهدید جدید که می‌تونه کل شهر رو منجمد کنه هم جالب بود و چند تا صحنه‌ی اکشن و روح‌گیری باحال هم داشتیم. ولی مشکل اصلی فیلم اینه که بیش از حد شلوغه. انقدر شخصیت جدید و قدیم تو فیلم هست که به هیچ‌کدوم به اندازه‌ی کافی پرداخته نمی‌شه و داست...

سریال با یه ایده خوب شروع می‌شه ولی هرچی جلوتر می‌ره، ضعیف‌تر و شلخته‌تر می‌شه. مشکل اصلیش اینه که داستانش بیش از حد پیچیده و شلوغه. انقدر شخصیت و داستان فرعی بی‌ربط تو سریال هست که تمرکز از روی معمای اصلی برداشته می‌شه و آدم گیج می‌شه. بعضی از این داستان‌های فرعی هم کاملاً بی‌نتیجه رها می‌شن. ریتم سریال هم خیلی کنده و پر از صحنه‌های اضافه است که هیچ کمکی به پیشرفت داستان نمی‌کنه. قسمت‌های اولش خو...

فیلم خیلی جالبی بود، یه ترکیب عجیب از چندتا ژانر مختلف. یه جورایی شبیه بازی‌های ویدیویی بود. دنیاسازی و ایده اولیه‌ش خیلی خفن بود و من رو یاد فیلم «موجود» انداخت. اون حس پارانویا و اینکه نمی‌دونی اون پایین چه خبره، خیلی خوب دراومده بود. بازی‌ها هم عالی بود. تنها مشکلش این بود که حس می‌کردم داستانش یه کم کمه. انگار یه دنیای خیلی بزرگ و جذاب ساخته بودن ولی فقط یه تیکه کوچیکش رو به ما نشون دادن. دلم ...

عجب فیلم عجیب و دیوانه‌واری. انگار کارگردان تو رو هم با اون دو تا نگهبان فانوس تو اون جزیره پرت افتاده حبس می‌کنه و آروم آروم به سمت جنون می‌بره. فیلم‌برداری سیاه‌وسفید و اون قاب مربعی تصویر، یه حس خفگی و کلاستروفوبیای بی‌نظیری ساخته. بازی ویلم دفو و رابرت پتینسون خارق‌العاده‌ست، انگار واقعاً عقلشون رو از دست دادن. دیالوگ‌هاشون با اون لهجه قدیمی و دریایی خیلی سنگین و در عین حال جذابه. فیلم پر از ن...

فیلم قابل تماشاییه، ولی فراموش‌شدنی. مبارزه‌هاش باحال و خونین هستن، ولی هیچ وزن احساسی پشتشون نیست. داستانش انگار یه بازسازی از فیلم اوله و هیچ غافلگیری‌ای نداره. پل مسکال تمام تلاشش رو می‌کنه، ولی خب اون راسل کرو نیست و نمی‌تونه اون حس قدرت و افتخار رو منتقل کنه. دنزل واشنگتن مثل همیشه عالیه و یه وزنه برای فیلمه. در کل فیلم بدی نیست، ولی هیچ‌وقت اون حس و حالی که با دیدن گلادیاتور اصلی به آدم دست ...

یکی از بزرگترین ضعف‌های این فیلم، شخصیت‌پردازی اون بچه بود. اصلاً از نظر روانشناسی با عقل جور درنمی‌اومد. انگار این بچه هیچ گذشته‌ای نداره؛ نه خاطره‌ای، نه دوستی، نه اسباب‌بازی، هیچی! هیچ اثری از اون محیط کاملاً متفاوتی که توش بزرگ شده تو رفتارش نیست و حتی یه وابستگی طبیعی به مادرش هم نداره. انگار همین الان تو همین خانواده و تو ماردین به دنیا اومده. گذشته یه بچه، مخصوصاً تو همچین داستانی، باید روی...

با اینکه از دیدن ادامه داستان خوشحالم، ولی هنوزم با انیمیشن مشکل دارم. چرا اینقدر از فریم‌های ثابت و اسلوموشن‌های بی‌مورد استفاده می‌کنن؟. مانگای ساکاموتو به خاطر پنل‌بندی و طراحی مبارزات فوق‌العاده خلاقانه‌اش معروفه، ولی انیمه انگار نمی‌تونه اون حس سرعت و دیوانه‌واری رو منتقل کنه و همه‌چیز خیلی خشک و بی‌روحه. حداقل اون فیلتر کاغذی رو که تو پارت اول رو اعصاب بود برداشتن، ولی هنوزم کارگردانی اکشن ض...