چرا ترامل تیلمن برای بازی در سریال جداسازی شایسته جایزه امی است

در فصل جوایز امی، نباید بازی درخشان ترامل تیلمن در نقش آقای میلچیک، سرپرست خوش‌ظاهر و در عین حال مرموز طبقه جداسازی‌شده شرکت لومون در سریال «جداسازی»، را نادیده گرفت. او با بازی خود، شخصیتی را که می‌توانست یک شرور تک‌بُعدی باشد، به کاراکتری پیچیده و چندلایه تبدیل کرده است.

عروسک خیمه‌شب‌بازی با لایه‌های پنهان

آقای میلچیک در ظاهر نماینده خالص شرکت لومون است؛ او پروتکل‌ها را دنبال می‌کند، برای کارمندانش مهمانی وافل برگزار می‌کند و حتی در مواقع لزوم می‌رقصد. اما ترامل تیلمن (Tramell Tillman) با تزریق شوخ‌طبعی، انرژی شدید و عمقی ناگفته به این نقش، لایه‌های پنهان آن را آشکار می‌کند. در فصل دوم سریال، با ارتقای او به مدیریت طبقه، این پیچیدگی‌ها بیشتر نمایان می‌شود. در یک خط داستانی تأثیرگذار، او نقاشی‌هایی از بنیان‌گذار لومون با «صورت سیاه» (blackface) دریافت می‌کند و در لحظه‌ای نادر از آسیب‌پذیری، سعی می‌کند با ناتالی (با بازی سیدنی کول الکساندر)، دیگر کارمند سیاه‌پوست رده‌بالا، ارتباط برقرار کند. اما پس از لبخند ساده ناتالی، میلچیک مجبور می‌شود تمام ناامیدی خود را در درونش پنهان کند؛ صحنه‌ای که تیلمن با ظرافت زبان بدن خود آن را به اجرا درمی‌آورد.

از رقص تا اکشن

کنترل صدای تیلمن و نحوه ادای کلمات نیز به یکی از ویژگی‌های برجسته شخصیت میلچیک تبدیل شده است. علاوه بر این، مهارت رقص او در سکانس گروه موسیقی در قسمت پایانی فصل دوم، که به سکانسی وایرال تبدیل شد، لذتی بی‌پرده را به نمایش می‌گذارد که به زندگی احتمالی میلچیک پیش از لومون اشاره دارد. بازی تیلمن آنقدر ماهرانه است که باعث می‌شود تماشاگران حتی در لحظاتی که او با خشونت به آقای دراموند (با بازی اولافور داری اولافسون) پرخاش می‌کند، او را تشویق کنند. با توجه به پایان نفس‌گیر فصل دوم، فضای زیادی برای تیلمن وجود دارد تا در فصل سوم، پیشینه شخصیت خود را بیشتر کشف کند.