چرا شخصیت ابی در فصل دوم آخرین بازمانده از ما تغییر کرده

فصل دوم سریال موفق و تحسینشده The Last of Us (آخرین بازمانده از ما) از شبکه HBO، بالاخره وارد فاز معرفی یکی از جنجالیترین شخصیتهای دنیای بازی شده: Abby. اما طرفداران قدیمی بازی متوجه تغییرات قابلتوجهی در این شخصیت شدهاند — هم از نظر ظاهر و هم از نظر روایت.
بازیگر انتخابشده برای نقش Abby در سریال، کیتلین دیور (Kaitlyn Dever) است؛ بازیگری مستعد که با آثار موفقی مانند باورنکردنی Unbelievable ، دوپسیک Dopesick و سرکه سیب Apple Cider Vinegar درخشیده. اما برخلاف نسخهی بازی، که Abby شخصیتی عضلانی و قدرتمند است و فرم بدنیاش یادآور یک پاورلیفتر حرفهای است، دیور با قد ۱۵۷ سانتیمتر و جثهای کوچکتر به سراغ نقش رفته.
نیل دراکمن (Neil Druckmann)، خالق اصلی بازی و یکی از نویسندگان سریال، درباره این انتخاب گفته:
«پیدا کردن بازیگری با این جثه و در همان محدوده سنی واقعاً کار سختی بود. اما مهمتر از همه، اینه که اون ساختار بدنی در بازی بیشتر به خاطر گیمپلی بود تا داستان.»
او توضیح میدهد که در بازی، به دلیل تفاوت در سبک مبارزه Abby و Ellie، نیاز بود این تفاوت فیزیکی مشخص باشد. Abby در بازی بیشتر شبیه جوئل بازی میکرد، با قدرت بالا و توانایی درگیر شدن فیزیکی. اما در سریال، تمرکز روی درام و روابط شخصیتهاست و نه صرفاً درگیریهای فیزیکی.
چرا انگیزههای Abby زودتر در سریال فاش شدهاند؟
در بازی The Last of Us Part II، Abby ناگهان وارد داستان میشود، بدون اینکه مخاطب بداند چرا این همه خشم و انگیزه برای اعمالش دارد. ولی در سریال، سازندگان تصمیم گرفتند خیلی زودتر دلیل نفرت او از جوئل و انگیزههایش را روشن کنند. طبق گفتهی دراکمن:
«اگر مثل بازی پیش میرفتیم، مخاطب باید تقریباً دو سال صبر میکرد تا بفهمه Abby کیه و چرا این کارها رو میکنه. توی بازی، شما توی یک هفته ۲۰ ساعت بازی میکنین و زودتر به جواب میرسین. ولی در تلویزیون، این ساختار جواب نمیده.»
در سریال مشخص شده Abby یکی از اعضای گروه Firefly بوده و از جوئل برای قتل اعضای آن در بیمارستان کینه به دل دارد. این سطح از اطلاعات، در مقایسه با بازی، بسیار زودتر در اختیار مخاطب قرار گرفته و باعث میشود روند داستان از همان ابتدا برای بینندگان واضحتر و احساسیتر دنبال شود.
گرچه برخی از طرفداران دوآتشه بازی با این تغییرات مخالفاند، اما تصمیمهای تیم سازنده نشان میدهد که آنها بیشتر به اقتضای رسانه فکر کردهاند تا تقلید صرف از نسخهی اصلی.