نقد فصل چهارم سریال خرس بهتر اما ناکافی

فصل چهارم سریال «خرس» در حالی آغاز می‌شود که رستوران «د بر» در تلاش برای بازیابی خود پس از یک نقد تند و منفی است. این وضعیت، به نوعی بازتابی از جایگاه خود سریال است که پس از یک فصل سوم «تکراری و خودشیفته»، اکنون باید دوباره خود را به منتقدان و تماشاگران ثابت کند.

(توجه: این مطلب حاوی اسپویلرهای داستانی از فصل چهارم سریال «خرس» است.)

بازگشتی پس از یک فصل ناامیدکننده

خبر خوب این است که فصل چهارم یک پیشرفت نسبت به فصل قبلی محسوب می‌شود. دیگر خبری از مونولوگ‌های طولانی و بی‌هدف ستاره‌های مهمان دنیای آشپزی نیست و سرانجام به شخصیت‌های مهمی چون سیدنی (با بازی آیو ادبیری) و مارکوس (با بازی لیونل بویس) که در فصل قبل به حاشیه رفته بودند، توجه بیشتری شده است. با این حال، این فصل بیشتر شبیه به یک «تکرار دوباره» برای جبران کاستی‌های فصل سوم است تا یک بیانیه منسجم و مستقل.

پیشرفت‌ها و تکرارهای داستانی

برای مثال، شخصیت سیدنی (Sydney) هنوز در همان دوراهی فصل قبل، یعنی انتخاب میان شراکت در رستوران «د بر» و یک فرصت شغلی جدید، گرفتار است. از سوی دیگر، سریال مضامین اصلی خود را بارها و بارها تکرار می‌کند: رستوران‌ها کابوس‌اند، خانواده آشپزخانه بازتابی از خانواده واقعی است و تنها افراد آسیب‌دیده جذب این سبک زندگی می‌شوند. با این وجود، پیشرفت‌هایی نیز حاصل شده است؛ کارمی (Carmy) با بازی جرمی آلن وایت (Jeremy Allen White) سرانجام به سیدنی اعتماد می‌کند و خط داستانی ابرا (Ebra) و پنجره غذای بیرون‌بر او، به یکی از بخش‌های جذاب و امیدوارکننده فصل تبدیل می‌شود.

پایانی که راه را برای آینده باز می‌کند

بهترین بخش فصل چهارم، پایان آن است؛ جایی که یک «انتقال مشعل» به طور معناداری کارمی را از مرکز داستان دور می‌کند. منتقد امیدوار است که این پایان، به معنای آغازی برای یک فصل «پسا-کارمی» باشد تا سریال بتواند داستانی بزرگتر از غم و اندوه یک نفر را روایت کند.

منبع: به نقل از ورایتی