دو جایزه بزرگ برای ایران در ایدفا 2025؛ «روباه و ماه صورتی» بهترین فیلم شد
-
در مراسم اختتامیه سی‌وهشتمین جشنواره معتبر مستند ایدفا در آمستردام که پنج‌شنبه ۲۹ آبان برگزار شد، نام دو مستندساز ایرانی در صدر برندگان دیده شد. جشنواره امسال با موفقیت فیلم‌هایی از مهرداد اسکویی، ثریا خلاقی، مرتضی احمدوند و فیروزه خسروانی همراه بود و سینمای مستند ایران بار دیگر حضور پررنگی در این رویداد جهانی ثبت کرد.
«روباه و ماه صورتی» بهترین فیلم بخش بین‌الملل
جایزه مهم Best International Competition به فیلم «روباه و ماه صورتی» رسید؛ اثری که با کارگردانی مشترک مهرداد اسکویی و ثریا خلاقی ساخته شده و محصول همکاری ایران، فرانسه، دانمارک، آمریکا و بریتانیاست. این فیلم ۷۶ دقیقه‌ای که روند تولید آن هفت سال طول کشیده، روایتی صمیمی و پرتنش از زندگی ثریا، هنرمند جوان افغانستانی است؛ دختری که پنج سال از عمرش را در جست‌وجوی راهی برای رسیدن به اروپا گذرانده و تمام این مسیر را با دوربین موبایل خود ثبت کرده است.
روایت شخصی ثریا خلاقی از تجربه اکران
ثریا خلاقی چند روز پیش از نمایش فیلم، تجربه احساسی خود را در شبکه‌های اجتماعی نوشته بود:
«بعد از هفت سال، دیدن فیلم روی پرده برایم مثل ایستادن روحی برهنه مقابل صدها نفر بود. نمی‌دانم چرا خودم را درگیر چنین مسیر دشواری کردم… شاید برای اینکه تمام ترس‌ها، جنگیدن‌ها و دوباره برخاستن‌ها را ثبت کنم.»
نظر هیأت داوران: فیلمی درباره زنده ماندن، خلق کردن و بازپس‌گیری زندگی
داوران ایدفا در توضیح انتخاب خود نوشته‌اند:
«این فیلم دریچه‌ای به نیروی هنر و امید در جهانی ناآرام است. فیلمبرداری شجاعانه در موقعیت‌های
پرخطر و انرژی درونی شخصیت اصلی، اثری خلق کرده که در آن یک هنرمند جوان افغان توانسته هویت خود را در میان تبعید، خشونت و فشارها بازیابد و از طریق هنر به تسکین برسد.»
موفقیت دوم ایران: جایزه بخش «انویژن»
در بخش Envision نیز فیلم «گذشته آینده استمراری» به کارگردانی مرتضی احمدوند و فیروزه خسروانی به‌عنوان بهترین فیلم انتخاب شد. این اثر، که تولید مشترک با چند کشور است، همانند برنده بخش اصلی، جایزه ۱۵ هزار یورویی را دریافت کرد.
ستایش هیأت داوران از رویکرد فرمی فیلم
داوران درباره این مستند نوشته‌اند:
«روایت فیلم بسیار قدرتمند است و فرم خلاقانه آن موضوع را به سطحی عمیق‌تر می‌برد. زمان و مکان در این اثر هم‌زمان دچار تعلیق و پیوستگی‌اند و فیلمسازان جهانی خلق کرده‌اند که در آن تبعید، حافظه و تجربه شخصی با هم ادغام می‌شود. نتیجه، تجربه‌ای کنایه‌آمیز و متفاوت از سینمای مستند است.»
منبع: ایسنا