راه نجات سینمای هالیوود از زبان تحلیلگران

در شرایطی که صنعت سینما در سال‌های اخیر با بحران‌های متعدد دست‌و‌پنجه نرم کرده، اوون گلیبرمن، منتقد ارشد ورایتی، در یادداشتی با عنوان «سینما چگونه دوباره می‌تواند شکوفا شود؟» راه‌حل ساده‌ای ارائه داده: سالی ۱۰۰ فیلم بسازید که مردم واقعاً بخواهند تماشایشان کنند.

در این تحلیل، گلیبرمن ابتدا به فهرست بلندبالای مشکلات صنعت فیلم‌سازی اشاره می‌کند: از تغییر رفتار مخاطبان پس از همه‌گیری کرونا و جذابیت راحتی استریم، تا کاهش کیفیت تجربه سینمایی و رقابت بی‌پایان با شبکه‌های اجتماعی. اما به‌جای فرو رفتن در بدبینی، او به راه‌حلی عمل‌گرا اشاره می‌کند.

«اگر به دوران طلایی گیشه در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ نگاه کنید، هیچ‌وقت بیشتر از ۱۰۰ فیلم در سال نبود که واقعاً با مخاطب ارتباط برقرار می‌کرد. و این فیلم‌ها ترکیبی از بلاک‌باسترها، درام‌ها، کمدی‌ها و آثار متوسط اما محبوب بودند.»

گلیبرمن معتقد است که چیزی که امروز کم داریم، همان فیلم‌های میان‌رده و سرگرم‌کننده برای بزرگسالان است؛ فیلم‌هایی مثل «Anyone but You»، «Challengers» یا «It Ends With Us» که با وجود موفقیت، دنباله‌رو نداشتند چون مدیران استودیوها به موفقیت‌های کوچک اعتقادی ندارند.

«در ذهن خیلی از مدیران امروز، موفقیت‌های متوسط ارزش ندارد. آن‌ها فقط به دنبال زدن هوم‌ران هستند. اما همین ذهنیت است که دارد سینما را نابود می‌کند.»

رقابت به‌جای همکاری، معضل بزرگ هالیوود

در گذشته، استودیوها در عین رقابت، رشد کل صنعت را هم در نظر می‌گرفتند. اما امروز، هر استودیو فقط به فکر بردن خودش و باخت رقیب است. این در حالی است که سرویس‌های استریم با فیلم‌هایی که پتانسیل گیشه‌ای دارند، در حال ربودن سهم بزرگی از بازار هستند.

گلیبرمن چند نمونه از فیلم‌هایی را نام می‌برد که می‌توانستند در سینما بدرخشند ولی قربانی استریم شدند:
«Glass Onion: A Knives Out Mystery»، «Hit Man» با بازی گلن پاول، «Bridget Jones: Mad About the Boy»، و حتی مستند تحسین‌شده «Super/Man: The Christopher Reeve Story».

«ما به فیلم‌های پر زرق‌وبرق و جایزه‌پسند نیاز داریم، اما بیشتر از آن به سرگرمی‌های باکیفیت برای عموم مردم نیاز داریم. فیلم‌هایی که روزگاری هالیوود بی‌هیچ خجالتی آن‌ها را تبلیغ می‌کرد و ما هم با لذت تماشایشان می‌کردیم.»

در پایان، او با نگاهی امیدوارانه می‌نویسد:

«ما هنوز مخاطب داریم. هنوز فیلم‌های موفق داریم. فقط باید یادمان بیاید چطور باید آن‌ها را بسازیم. صنعت سینما باید دوباره به خودش ایمان بیاورد. این، شاید اولین قدم به سمت درمان باشد.»