سرشه رونان(Saoirse Ronan)

سرشه اونا رونان بازیگر ایرلندی متولد آمریکا است که در 12 آوریل 1994 در برانکس، یکی از مناطق شهر نیویورک به دنیا آمد. مادرش مونیکا برنان و پدرش پل رونان نام دارند که هر دو اهل دوبلین بودند. پدرش قبل از آموزش بازیگری در نیویورک در ساختمان سازی و بارها کار می کرد و مادرش به عنوان پرستار مشغول به کار بود که در کودکی بازیگری کرده بود.

والدین او در ابتدا مهاجرانی بدون مدرک بودند که به دلیل رکود اقتصادی دهه 1980 ایرلند را ترک کرده بودند. هنگامی که رونان سه ساله بود، خانواده به دوبلین نقل مکان کردند. او در آرداتین، کانتی کارلو بزرگ شد و در مدرسه ملی آرداتین تحصیل کرد. والدینش بعد او را به طور خصوصی در خانه آموزش دادند. در اوایل نوجوانی، رونان دوباره در دوبلین با والدینش زندگی می کرد که در دهکده ساحلی Howth ساکن شدند.

فعالیت های هنری سرشه رونان

رونان اولین بازی خود را در سال 2003 در سریال پزشکی ایرلندی The Clinic و اولین فیلم خود را در I Could Never Be Your Woman (2007) انجام داد. او نقش موفقیت‌آمیز خود را به‌عنوان یک نوجوان نابالغ در فیلم کفاره (2007) داشت که نامزدی جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را برای او به ارمغان آورد. حرفه او با ایفای نقش های اصلی به عنوان یک دختر مقتول که به دنبال بسته شدن در The Lovely Bones (2009) و یک قاتل نوجوان در (Hanna (2011 و نقش مکمل یک نانوا در هتل بزرگ بوداپست (2014) بود، پیشرفت کرد.

در سال 2009، رونان در کنار ریچل وایز، مارک والبرگ، سوزان ساراندون و استنلی توچی در درام ماوراء الطبیعه «استخوان های دوست داشتنی» پیتر جکسون، اقتباسی از کتابی به همین نام اثر آلیس سبولد، بازی کرد که نامزد جایزه بفتا برای بهترین بازیگر نقش اول زن شد. رونان تحسین منتقدان و نامزدی جایزه اسکار بهترین بازیگر زن را برای ایفای نقش یک مهاجر ایرلندی دلتنگ در دهه 1950 نیویورک در بروکلین (2015)، دانش آموز دبیرستانی همنام در فیلم لیدی برد (2017) گرتا گرویگ و جو مارس در فیلم زنان کوچک (2019) گرویگ دریافت کرد.

او همچنین برنده جایزه گلدن گلوب برای لیدی برد شد. این باعث شد که رونان با 25 سال و شش ماه سن پس از جنیفر لارنس، دومین فرد جوانی باشد که چهار نامزدی اسکار را به دست آورده است. رونان در سن 16 سالگی برای پیوستن به آکادمی علوم و هنرهای تصاویر متحرک دعوت شد. رونان روی صحنه، ابیگیل ویلیامز را در احیای فیلم The Crucible در برادوی در سال 2016 و لیدی مکبث را در بازسازی فیلم The Tragedy of Macbeth در سال 2021 وست اند به تصویر کشید.

در سال 2016، فوربس در دو لیست از 30 نفر زیر 30 سال خود، او را معرفی کرد و در سال 2020، نیویورک تایمز او را در رتبه دهم فهرست برترین بازیگران قرن بیست و یکم قرار داد. در سال 2020، رونان، زمین شناس شارلوت مورچیسون را در مقابل مری آنینگ اثر کیت وینسلت در فیلم آمونیت فرانسیس لی به تصویر کشید. او اولین حضور خود را در تئاتر وست اند در تئاتر آلمیدا لندن انجام داد و در نقش لیدی مکبث در احیای تراژدی مکبث در مقابل جیمز مک آردل بازی کرد.

رونان و سام راکول در فیلم کمدی رازآلود (See How They Run (2022 نقش پلیس‌هایی را بازی کردند که در حال حل یک قتل در لندن دهه 1950 بودند. رونان بعد در فیلم درام Blitz به کارگردانی استیو مک کوئین با صحنه جنگ جهانی دوم بازی خواهد کرد.

جوایز و  افتخارات سرشه رونان

او که عمدتا به خاطر فعالیت در درام های دوره ای از دوران نوجوانی شناخته می شود، جوایز مختلفی از جمله جایزه گلدن گلوب، علاوه بر نامزدی چهار جایزه اسکار و پنج جایزه فیلم آکادمی بریتانیا دریافت کرده است. رونان همچنین رکوردهای جوایز مختلفی را به دست آورده است. نامزدی او برای Atonement، در سن 13 سالگی، او را به هفتمین نامزد جوانترین نامزد در بخش بهترین بازیگر نقش مکمل زن تبدیل کرد. همچنین او را به پنجمین نامزد ایرلندی در آن رشته تبدیل کرد. نامزدی بعدی او، برای بروکلین، در سن 21 سالگی، او را به عنوان بهترین بازیگر نقش اول زن/ هشتمین نامزد جوان در رده بهترین بازیگر زن تبدیل کرد. او همچنین اولین زن ایرلندی بود که نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر زن شد.

فعالیت های دیگر سرشه رونان

رونان سفیر انجمن ایرلند برای پیشگیری از ظلم به کودکان است. او با Home Sweet Home، یک کمپین ضد بی خانمانی در ارتباط است و از اقدام این سازمان برای تصرف غیرقانونی یک ساختمان اداری در دوبلین برای اسکان 31 خانواده بی خانمان در سال 2016 حمایت کرد. در همان سال، او در یک موزیک ویدیو برای آهنگ Hozier حضور داشت که توجه را به خشونت خانگی جلب کرد. در سال 2018، او در لیست 100 فیلم داغ ماکسیم قرار گرفت و از سوی IndieWire در بین بهترین بازیگران آمریکایی زیر 30 سال قرار گرفت. او توسط وب سایت مد Net-a-Porter به عنوان یکی از خوش پوش ترین زنان در سال 2018 شناخته شد. برای حمایت از مد پایدار، او در مراسم اسکار 2020 لباسی پوشید که از پارچه اضافی لباسی که در بفتا پوشیده بود تهیه شده بود.