رایان گاسلینگ

رایان گاسلینگ بازیگر و خوانندهٔ کانادایی، متولد ۱۲ نوامبر ۱۹۸۰، از کودکی مسیری متفاوت و پرچالش را تا رسیدن به ستاره‌ شدن در سینما طی کرد؛ از اجراهای ابتدایی و حضور در «باشگاه میکی‌ماوس» و سریال‌های تلویزیونی نوجوانانه، تا تصمیم آگاهانه‌اش برای ورود جدی به سینما. او با نقش‌های جسورانه‌ای چون جوان نئونازی یهودی در مؤمن، عاشق رمانتیک در دفترچه خاطرات و معلمی فرسوده در نیمه نلسون توانست نگاه منتقدان را جلب کند و به‌تدریج به یکی از بازیگران مولف نسل خود تبدیل شود. گاسلینگ با انتخاب‌های متنوع و گاه ریسک‌پذیر، از درام‌های شخصیت‌محور مانند ولنتاین آبی و لارس و دختر واقعی تا آثار جریان اصلی و تحسین‌شده‌ای چون لالالند، Blade Runner 2049 و باربی، جایگاهی تثبیت‌شده در سینمای معاصر به دست آورده و همچنان یکی از چهره‌های تأثیرگذار هالیوود محسوب می‌شود.

کودکی و نوجوانی رایان گاسلینگ

رایان توماس گاسلینگ بازیگر و خواننده کانادایی است که در 12 نوامبر 1980 در بیمارستان سنت جوزف در لندن، انتاریو به دنیا آمد. پدرش توماس ری گاسلینگ، فروشنده دوره گرد یک کارخانه کاغذ بود و مادرش به نام دونا، منشی بود. والدین او تا حدی فرانسوی تبار کانادایی، کمی آلمانی، انگلیسی، اسکاتلندی و ایرلندی هستند. او و خانواده‌اش اعضای مسیحیان مورون بودند و گاسلینگ گفته است که این مذهب بر هر جنبه‌ای از زندگی آنها تاثیر گذاشته است. به دلیل کار پدرش، آنها بسیار جابجا می شدند و گاسلینگ در هر دو شهر کورنوال، انتاریو و برلینگتون، انتاریو زندگی می کرد. پدر و مادرش زمانی که او 13 ساله بود طلاق گرفتند.

گاسلینگ در مدرسه عمومی گلدستون، مدرسه کالج و حرفه ای کورنوال و دبیرستان لستر بی پیرسون تحصیل کرد. در کودکی، دیک تریسی را تماشا کرد و الهام گرفت که بازیگر شود. در مدرسه ابتدایی مورد آزار و اذیت قرار گرفت و تا زمانی که 14 یا 15 ساله شد، هیچ دوستی نداشت. در کلاس اول، که به شدت تحت تاثیر فیلم اکشن First Blood قرار گرفته بود، چاقوهای استیک را به مدرسه می برد و در طول تعطیلات آنها را به سمت سایر کودکان پرتاب می کرد. این حادثه منجر به تعلیق او شد. وی قادر به خواندن نبود و از نظر اختلال نقص توجه و بیش فعالی مورد ارزیابی قرار گرفت، اما تشخیص داده نشد و بر خلاف گزارشات نادرست، هرگز دارو مصرف نکرد.

مادرش کارش را رها کرد و یک سال او را در خانه آموزش داد. گاسلینگ از سنین پایین در مقابل تماشاگران اجرا می‌کرد که توسط خواهرش تشویق می‌شد. او و خواهرش در عروسی با هم آواز می خواندند. او با الویس پری، نمایش ادای احترام به عمویش الویس پریسلی، اجرا کرد و با یک شرکت باله محلی همکاری داشت. گاسلینگ در 17 سالگی دبیرستان را رها کرد تا بر حرفه بازیگری خود تمرکز کند. در سال 1993، گاسلینگ 12 ساله در یک استماع آزاد در مونترال برای احیای باشگاه میکی موس کانال دیزنی شرکت کرد و به اورلاندو، فلوریدا نقل مکان کرد. پس از لغو نمایش در سال 1995، گاسلینگ به کانادا بازگشت و در آنجا در سریال های تلویزیونی سرگرمی خانوادگی، مانند آیا از تاریکی می ترسی (1995) و Goosebumps (1996) و (Breaker High (1997-1998 بازی کرد. در سن هجده سالگی، او به نیوزیلند نقل مکان کرد تا سریال ماجراجویی بچه های فاکس را به نام هرکول جوان (1998-1999) به عنوان شخصیت اصلی فیلمبرداری کند. او می‌خواست زمان بیشتری را صرف نشستن و طراحی یک شخصیت و همچنین ایفای نقش‌های مختلف کند، بنابراین تصمیم گرفت وارد سینما شود و دیگر کار تلویزیونی را نپذیرفت.

بهترین فیلم های رایان گاسلینگ

پس از ایفای نقش مکمل در درام فوتبالی "تایتنز را به یاد آور"، رایان گاسلینگ در سال ۲۰۰۱ در فیلم "مؤمن" نقش اصلی را به‌عنوان یک جوان نئونازی یهودی ایفا کرد؛ فیلمی که برنده جایزهٔ بزرگ هیئت داوران در جشنواره فیلم ساندنس شد. دومین حضور سینمایی‌اش در سال ۲۰۰۲ در فیلم "قتل با اعداد" با دیوید مورس و همچنین در "قانون کشتار" بود که او در نقش بازیکن فوتبال دبیرستانی ظاهر شد و این اثر در جشنواره ساندنس نامزد جایزهٔ Grand Jury Prize شد. در سال ۲۰۰۳ گاسلینگ در "ایالات متحدهٔ لیلاند" و در ۲۰۰۴ مقابل راشل مک‌آدامز در درام رمانتیک "دفترچه خاطرات"به کارگردانی نیک کاساوتیس نقش‌آفرینی کرد؛ نقشی که محبوبیت گسترده‌ای برای او به‌همراه داشت و جوایز متعددی از جمله چهار جایزهٔ Teen Choice و یک جایزهٔ MTV Movie را کسب کرد.

در ۲۰۰۶ گاسلینگ با بازی در نقش یک معلم تاریخ در "نیمه نلسون" نامزد جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر مرد و نامزد جایزهٔ انجمن بازیگران سینما (SAG) شد و تحسین منتقدان را برانگیخت. در ۲۰۰۷ او در "لارس و دختر واقعی" نقش مردی درونگرا را بازی کرد که عاشق یک عروسک جنسی می‌شود و برای این نقش نامزد جایزهٔ گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد در فیلم موزیکال یا کمدی شد.

پس از آن، گاسلینگ در فیلم‌های مهمی مانند "ولنتاین آبی"(۲۰۱۰) که مورد تحسین منتقدان قرار گرفت و برایش نامزدی گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد درام را به ارمغان آورد، "دیوانه، احمق، عشق" و Drive (۲۰۱۱)، "نیمه ماه مارس" (۲۰۱۱)، "مکانی آن سوی کاج‌ها" (۲۰۱۲) و "مردان خوب" (۲۰۱۶) حضور داشت که نشان‌دهندهٔ تنوع سبک‌های بازی اوست.

در سال ۲۰۱۶ گاسلینگ با فیلم موزیکال "لالالند"در نقش سباستین نامزد گلدن گلوب شد و برای آن برندهٔ جایزهٔ گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد – موزیکال یا کمدی شد. در ادامه او در آثار علمی–تخیلی و بزرگ‌تر از جمله Blade Runner 2049 (۲۰۱۷) و "نخستین انسان" (۲۰۱۸) بازی کرد، و در ۲۰۲۲ در اکشن "مرد خاکستری" و در ۲۰۲۳ در فیلم پرفروش "باربی" در نقش کن ظاهر شد که برای آن نیز نامزد گلدن گلوب بهترین بازیگر مکمل شد. در ۲۰۲۴ با ایفای نقش اصلی در اکشن–کمدی "مرد زودباور" بازگشت سینمایی چشمگیری داشت.

برای سال ۲۰۲۶، گاسلینگ در فیلم علمی–تخیلی "پروژه هیل مری" بر اساس رمان اندی ویر در نقش اصلی ظاهر شد و یکی از مهم‌ترین آثار خود را بازی کرده است. او همچنین برای پروژهٔ بزرگ Star Wars: Starfighter انتخاب شده که در سال ۲۰۲۷ اکران خواهد شد، اثر جدیدی در دنیای Star Wars با کارگردانی شان لوی که گاسلینگ در آن نقش اصلی را بازی می‌کند.

جوایز و افتخارات رایان گاسلینگ

رایان گاسلینگ در طول حرفهٔ خود بارها نامزد و برندهٔ جوایز معتبر سینمایی شده است. او برای بازی در Half Nelson (۲۰۰۶) نامزد جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شد، نخستین نامزدی اسکار خود را به‌دست آورد و توجه جدی منتقدان را به بازی واقع‌گرایانه‌اش جلب کرد. در سال ۲۰۱۷ برای نقش سباستین در موزیکال تحسین‌شده La La Land بار دیگر نامزد اسکار شد و همچنین برای همین نقش جایزهٔ گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد – موزیکال یا کمدی را گرفت، که از مهم‌ترین افتخارات حرفه‌ای اوست.

او پیش از آن نیز نامزد جوایز دیگر برای فیلم‌های مختلف شده بود: نامزد گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد – درام برای Blue Valentine (۲۰۱۰) و درام سیاسی The Ides of March (۲۰۱۱) و نامزدهای متعدد در Critics’ Choice و Satellite Awards برای فیلم‌های Drive و First Man هستند.

در سال‌های اخیر، گاسلینگ برای نقش خود در Barbie (۲۰۲۳) نامزد جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد و برای همین نقش نیز نامزد BAFTA و Critics’ Choice Awards شد، که نشان‌دهندهٔ استمرار توجه جوایز به کارهای اوست.

علاوه بر این، او جوایز متعددی از جوایز منتقدان فیلم (مثل Boston و Chicago Film Critics) و جوایز دیگر انجمن‌های منتقدان را برده و بارها نامزد شده است، که جمعاً بیش از ۶۰ جایزهٔ برده و بیش از ۲۲۰ نامزدی در فهرست رسمی جوایز او ثبت شده است.

در کنار افتخارات بازیگری، گاسلینگ در مراسم‌های جوایز نیز حضور فرهنگی قابل توجهی دارد، از جمله اجرای زندهٔ قطعهٔ «I’m Just Ken» در اسکار ۲۰۲۴ که با واکنش‌های رسانه‌ای گسترده همراه شد و نقش او در محبوبیت این ترانه را برجسته کرد، گرچه ترانه برای او جایزه را به‌طور مستقیم به همراه نیاورد.

زندگی شخصی رایان گاسلینگ

رایان گاسلینگ رابطهٔ عاشقانهٔ پایداری با اوا مندس، بازیگر آمریکایی، دارد؛ این دو پس از آشنایی در سال ۲۰۱۱ هنگام فیلم‌برداری The Place Beyond the Pines شروع به ارتباط کردند و از آن زمان تاکنون با هم هستند. هرچند زوج هرگز رسماً جزئیات رسمی ازدواجشان را اعلام نکرده‌اند، مندس در سال ۲۰۲۲ در یک مصاحبه با واژه «شوهرم» به گاسلینگ اشاره کرد و حتی تتوی «de Gosling» را به نمایش گذاشت که بسیاری آن را نشانهٔ ازدواج خصوصی این زوج دانستند. آنها به‌طور جدی زندگی خانوادگی خود را دور از چشم رسانه‌ها حفظ می‌کنند و معمولاً از انتشار عکس‌های فرزندانشان در شبکه‌های اجتماعی خودداری می‌کنند تا حریم خصوصی‌شان را حفظ کنند.

گاسلینگ و مندس دو دختر دارند: اِزمرالدا آما (متولد ۲۰۱۴) و آما دا لی (متولد ۲۰۱۶)، که نام هر دو برگرفته از معنی و خاندان خانوادگی انتخاب شده‌اند و خانواده تلاش می‌کنند کودکی طبیعی و دور از هیاهوی هالیوود برای آنها فراهم کنند. گاسلینگ در مصاحبه‌ها اشاره کرده که پیش از ملاقات با مندس هیچ تصوری از داشتن فرزند نداشت، اما پس از رابطه با او احساس کرد والدشدن در کنار او معنای واقعی زندگی خانوادگی است، و این موضوع باعث شده تا در انتخاب پروژه‌های سینمایی نیز با توجه به زندگی خانوادگی‌اش دقت بیشتری داشته باشد.