پروین سلیمانی

پروین سلیمانی (با نام شناسنامه‌ای بتول سلیمانی‌خو) بازیگر پرکار تئاتر، سینما و تلویزیون ایران بود که بیش از شش دهه در صحنه و پرده حضور داشت. او متولد تهران در ۱۳ ژوئن ۱۹۲۲ بود و از دههٔ ۱۳۲۰ با تئاتر و رادیو فعالیتش را آغاز کرد و در ۱ ژوئن ۲۰۰۹ در تهران درگذشت. سلیمانی با نقش‌های مادرانه و مردمی و همکاری با فیلمسازان مهم، چهره‌ای خاطره‌انگیز در حافظهٔ سینمای ایران شد.

کودکی و نوجوانی پروین سلیمانی

در تهران به دنیا آمد و از جوانی به هنر علاقه نشان داد. آغاز کارش با نمایش «شهرزاد، نقال» در ۱۳۲۳ ثبت شده و تقریباً هم‌زمان به رادیو راه یافت. این تجربه‌های اولیه بنیانی برای ورود به سینما و تلویزیون بود.

فیلم‌ها و سریال‌ها پروین سلیمانی

با «گلنسا» (۱۳۳۲، سرژ آزاریان) وارد سینما شد و در بیش از ۸۰ فیلم بازی کرد؛ از «شازده احتجاب» و «گاو‌زَن‌ها/گوزن‌ها» تا «کندوی عسل» (۱۳۵۴) و «آن‌سوی آتش» (۱۳۶۷). در تلویزیون نقش مادر آسپیران در «دایی‌جان ناپلئون» ماندگار شد.

زندگی حرفه‌ای پروین سلیمانی

میان تئاتر، رادیو، سینما و سریال‌ها پیوسته فعال بود و غالباً نقش‌های مکمل پررنگ را ایفا می‌کرد. همکاری با کارگردانانی چون بهمن فرمان‌آرا، مسعود کیمیایی و امیر قویدل بخشی از کارنامهٔ متنوع اوست.

جوایز و افتخارات پروین سلیمانی

نام او بیش از آن‌که با جوایز رسمی گره بخورد، با حضور در آثار شاخص و محبوب شناخته می‌شود. استمرار کاری از ۱۹۴۴ تا ۲۰۰۸ خود گواه اعتبار حرفه‌ای اوست.

حقایق جالب پروین سلیمانی

نخست با تئاتر و رادیو شناخته شد و سپس به سینما راه یافت؛ نوهٔ دختریِ او ماه‌چهره خلیلی نیز بازیگر بود. حضور پرشمارش در نقش‌های مادرانه تصویر آشنایی از زن ایرانی در سینمای پیش و پس از انقلاب ساخت.

حواشی زندگی پروین سلیمانی

دور از جنجال رسانه‌ای زیست و خبر درگذشتش در ۲۰۰۹ بازتاب گسترده‌ای داشت. گزارش‌ها از بستری‌شدن پیش از درگذشت و مشکلات تنفسی و قلبی حکایت می‌کنند.

جمع‌بندی پروین سلیمانی

او با پشتکار و تنوع نقش‌ها به یکی از چهره‌های ماندگار هنر ایران بدل شد؛ بازیگری که با انتخاب‌های پیوسته و حضور مؤثر در آثار مهم، میراثی ماندگار بر جای گذاشت.