پاپا اسیدو

پاپا اسیدو (Paapa Essiedu)،بازیگر بریتانیایی متولد ۱۱ ژوئن ۱۹۹۰ در لندن، انگلستان است. او که دارای تباری غنایی است، کار خود را در سال ۲۰۱۲ با کمپانی سلطنتی شکسپیر (RSC) آغاز کرد و در نمایش‌هایی چون همسران خوش ویندزور (The Merry Wives of Windsor)، هملت (Hamlet) و شاه لیر (King Lear) درخشید. اسیدو به خاطر بازی در نقش هملت در RSC مورد تحسین قرار گرفت و جایزه ایان چارلسون را کسب کرد. موفقیت چشمگیر او با نقش کوآمی در سریال تحسین‌شده بی‌بی‌سی/اچ‌بی‌او می‌توانم نابودت کنم (I May Destroy You, 2020) رقم خورد که برایش نامزدی جوایز امی و بفتا را به ارمغان آورد. او همچنین در سریال‌هایی چون گنگز آو لندن (Gangs of London, 2020–2022)، پروژه لازاروس (The Lazarus Project, 2022–2023) و اپیزود "Demon 79" از سریال آینه سیاه (Black Mirror, 2023) نقش‌آفرینی کرده است. 

دوران کودکی 

پاپا اسیدو در ۱۱ ژوئن ۱۹۹۰ در بیمارستان گایز، ساوت‌وارک لندن، از والدینی غنایی به دنیا آمد و در والتهامستو، شرق لندن، بزرگ شد. او توسط مادرش، سلینا اسیدو، که معلم مد و طراحی بود، پرورش یافت. پدرش، تونی، زمانی که پاپا کودک بود به غنا بازگشت و در ۱۴ سالگی پاپا درگذشت. مادرش نیز زمانی که او در مدرسه بازیگری گیلدهال مشغول تحصیل بود از دنیا رفت. این فقدان‌های زودهنگام، به ویژه از دست دادن مادرش که او را «مهم‌ترین و الهام‌بخش‌ترین فرد» زندگی‌اش می‌داند ، تأثیر عمیقی بر او گذاشت و به گفته خودش، بخشی از جهان‌بینی و اخلاق کاری کنونی‌اش را شکل داده است.   

مسیر حرفه‌ای

پاپا اسیدو کار حرفه‌ای خود را با پیوستن به کمپانی سلطنتی شکسپیر (RSC) در سال ۲۰۱۲ آغاز کرد. او در تولیدات متعددی از جمله همسران خوش ویندزور (The Merry Wives of Windsor) ظاهر شد. نقطه عطف اولیه او زمانی بود که به عنوان بازیگر جانشین نقش ادموند در نمایش شاه لیر (King Lear) به کارگردانی سم مندز در تئاتر ملی در سال ۲۰۱۴ روی صحنه رفت و تحسین منتقدان را برانگیخت. در سال ۲۰۱۶، اسیدو در نقش هملت در تولید RSC به کارگردانی سایمون گادوین ظاهر شد و به عنوان اولین بازیگر سیاه‌پوست که این نقش را برای RSC ایفا می‌کرد، تاریخ‌ساز شد. بازی او در نقش هملت (Hamlet)، که به خاطر انرژی جوانی و پیچیدگی احساسی‌اش مورد ستایش قرار گرفت، جایزه معتبر ایان چارلسون را برای بهترین اجرای کلاسیک برایش به ارمغان آورد. او همچنین نقش ادموند را در تولید دیگری از شاه لیر (King Lear, 2016) ایفا کرد. فعالیت‌های تئاتری برجسته او شامل بازی در نقش رومئو در رومئو و ژولیت (Romeo and Juliet, 2015)، شماره‌ای (A Number, 2022) در کنار لنی جیمز، اثر (The Effect, 2023-2024) در مقابل تیلور راسل و مرگ انگلستان: دلروی (Death of England: Delroy, 2024) می‌شود.اسیدو همزمان با کار در تئاتر، فعالیت خود را در تلویزیون و سینما نیز گسترش داد. او در اقتباس تلویزیونی راسل تی دیویس از رؤیای شب نیمه تابستان (A Midsummer Night's Dream, 2016)، مینی‌سریال مینیاتوریست (The Miniaturist, 2017) و فیلم قتل در قطار سریع‌السیر شرق (Murder on the Orient Express, 2017) به کارگردانی کنت برانا ظاهر شد.. اخیراً اعلام شده که او نقش کلیدی و چالش‌برانگیز سوروس اسنیپ را در اقتباس تلویزیونی جدید هری پاتر (Harry Potter) برای HBO بازی خواهد کرد.

 جوایز و افتخارات

پاپا اسیدو به خاطر استعداد برجسته‌اش در تئاتر و تلویزیون مورد تحسین قرار گرفته است. او در سال ۲۰۱۶ برنده جایزه معتبر ایان چارلسون برای بازی در نقش‌های هملت (Hamlet) و ادموند در تولیدات کمپانی سلطنتی شکسپیر شد. نقش‌آفرینی او در سریال می‌توانم نابودت کنم (I May Destroy You, 2020) نقطه اوج افتخارات او بود و نامزدی جایزه امی ساعات پربیننده برای بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در مینی‌سریال یا فیلم تلویزیونی و نامزدی جایزه بفتا برای بهترین بازیگر مرد را برایش به ارمغان آورد. او همچنین برای بازی در سریال پروژه لازاروس (The Lazarus Project, 2022–2023) بار دیگر نامزد جایزه بفتای بهترین بازیگر مرد شد. اسیدو همچنین برای بازی در نمایش مرگ انگلستان: دلروی (Death of England: Delroy) نامزد جایزه اولیویه ۲۰۲۵ شد.

زندگی شخصی

پاپا اسیدو در سال ۲۰۲۳ با رزا رابسون (Rosa Robson)، بازیگر و کمدین، ازدواج کرد. آن‌ها پیش از ازدواج برای چندین سال با هم در رابطه بودند. این زوج زندگی شخصی خود را عمدتاً دور از کانون توجه نگه می‌دارند. او به عنوان یک بازیگر سیاه‌پوست در مورد چالش‌های نژادی در صنعت سرگرمی و آموزش بازیگری صحبت کرده است. او و میکلا کوئل تجربیات ناخوشایندی از نژادپرستی در دوران تحصیل در مدرسه گیلدهال داشته‌اند که مدرسه بعداً بابت آن عذرخواهی کرد. انتخاب او برای نقش سوروس اسنیپ در سریال جدید هری پاتر با واکنش‌های متفاوتی روبرو شده است؛ برخی این انتخاب را به دلیل تفاوت ظاهری با توصیفات کتاب و بازی آلن ریکمن مورد انتقاد قرار داده‌اند، در حالی که بسیاری دیگر از این انتخاب به عنوان گامی مثبت در جهت تنوع‌بخشی و با اشاره به استعداد و توانایی‌های بازیگری اسیدو استقبال کرده‌اند.