مونیکا بلوچی(Monica Bellucci)

مونیکا آنا ماریا بلوچی، معروف به مونیکا بلوچی (Monica Bellucci) بازیگر و مدل ایتالیایی است که در 30 سپتامبر 1964 در چیتا دی کاستلو، اومبریا به دنیا آمد. پدرش، پاسکواله بلوچی، صاحب یک شرکت حمل و نقل بود. مادرش برونلا بریگانتی نام داشت که خانه دار و نقاش آماتور بود. او تنها فرزند آنهاست.

کودکی و نوجوانی مونیکا بلوچی

بلوچی در لاما، در کمون سن جوستینو، در حومه سیتا دی کاستلو بزرگ شد. او تحصیلات کاتولیک داشت و به عنوان یک بچه باهوش شناخته می شد که علاقه فزاینده ای به مد داشت. بلوچی در ۱۳ سالگی با ژست گرفتن برای یکی از دوستان خانوادگی عکاس در Città di Castello با مدلینگ آشنا شد. یکی از دوستان پدرش، مدیر یک آژانس مد، در سن 16 سالگی از او خواست که عکس های مد انجام دهد.

بلوچی با لباس کارآفرین مد مستقر در سیتا دی کاستلو، پینا آلبرتی، جمعیت را در یک شوی مد که در سال 1983 در تئاتر برگزار شد مجذوب کرد. وی پس از اتمام تحصیلات دبیرستان برای تحصیل در رشته حقوق دانشگاه پروجا نقل مکان کرد. او هزینه تحصیل خود را با کار به عنوان مدل از طریق دوست پدرش تامین کرد. در سال 1988، او روی جلد مجله Vogue Spain و Elle France قرار گرفت.

مونیکا بلوچی در مدلینگ

بلوچی به یکی از مراکز مد اروپا، میلان نقل مکان کرد، جایی که مدیریت مدل الیت او را دید و در سال 1989 با او قراردادی امضا کرد. کار او به عنوان مدل برای Elite باعث شد که خیلی زود به سفر برود و به همین دلیل تصمیم گرفت دانشگاه را ترک کند. او با نمایندگی الیت، در کمپین‌های تبلیغاتی بین‌المللی متعددی ظاهر شد و دولچه و گابانا او را برای تبدیل شدن به مدل خود استخدام کرد.

بلوچی مدل ایتالیایی بود که برندهای مد برای قرارداد با او رقابت کردند. در سال 1989، او در شهر نیویورک زندگی می‌کرد و یک مدل مد برجسته در میلان، پاریس و نیویورک شد. در سال 1991، بلوچی سفیر برند فرانسوی مراقبت شخصی L'Oréal بود. در همان سال، او در مجله Sports Illustrated Swimsuit Issue ظاهر شد که عکس‌هایی از او در دریای کارائیب را نشان می‌داد.

در سال 1997، بلوچی سفیر برند و موزه کارتیه شد. کارتیه او را در تمام دوران بازیگری‌اش همراهی می‌کرد، به ‌ویژه در فرش‌های قرمز، با پوشیدن کلکسیون‌های ژوآیلری و به ‌عنوان مدلی برای خلاقیت‌های مجلل کار می‌کرد. بلوچی در سال 2000 برای تقویم GQ عکس گرفت و جیان پائولو باربیری عکاسی را بر عهده داشت. او برای اولین بار در ژوئن 2001 روی جلد پاریس Match ظاهر شد.

مونیکا بلوچی در تبلیغات

از سال 2006 تا 2010، او یکی از سفیران برند دیور و چهره طیف وسیعی از محصولات بود. در سال 2007، کارتیه مجموعه ای از جواهرات الماس لوکس را با الهام بلوچی طراحی کرد. در سال 2010، بلوچی در یک تبلیغ تلویزیونی برای Martini Gold ظاهر شد. در سال 2012، او چهره یک مجموعه رژ لب دولچه و گابانا بود که به نام او نامگذاری شده بود.

او به عنوان چهره محصولات مراقبت شخصی Nivea آلمان برای کمپین های 2018 و 2019 انتخاب شد. او برای هفته مد بهار 2019 میلان برای Dolce & Gabbana روی باند فرودگاه رفت. در اواخر سال 2022، او هنوز سفیر کارتیه بود. در طول دهه‌ها، او روی جلد مجله‌های Elle،IO Donna، مجله آلمانی Madame، Marie Claire، Maxim و نسخه‌های بین‌المللی Harper's Bazaar، Schön!، Vanity Fair و Vogue ظاهر شد.

فیلم های مونیکا بلوچی

بلوچی اولین حضور خود را در سال 1990 در فیلم تلویزیونی Vita coi figli ارائه داد. در سال 1991، او اولین فیلم خود را در La Riffa به کارگردانی فرانچسکو لاودادیو ایفا کرد. بلوچی در سال 1992 نقش عروس دراکولا را در دراکولای برام استوکر بازی کرد. او از سال ۱۹۸۹ شروع به رفتن به کلاس‌های بازیگری کرد و برای چهار سال آینده در فیلم‌های ایتالیایی بازی کرد، اما به دلیل کمبود فرصت در کشور ناراضی بود زیرا آرزوی حرفه بازیگری بین‌المللی را داشت. بلوچی در نهایت در انتظار افزایش چشم انداز شغلی به فرانسه نقل مکان کرد.

بلوچی در سال 2000 با بازی نقش مالنا اسکوردیا، در فیلم مالنا به کارگردانی تورناتوره، به سینمای ایتالیا بازگشت. او به لطف مالنا شروع به شناخته شدن و محبوب شدن در بین مخاطبان جهانی کرد. مالنا اولین موفقیت بین المللی بلوچی بود و باعث شد تا او تحت محاصره پیشنهادات هالیوود قرار بگیرد. در سال 2002، بلوچی در تریلر "برگشت ناپذیر" اثر گاسپار نوئه در کنار کسل نقش آفرینی کرد که در نقش الکس ظاهر شد.

او همچنین صدا پیشگی کاپی را برای نسخه فرانسوی انیمیشن علمی تخیلی کامپیوتری روبات ها در سال 2005 انجام داد. در سال 2006، بلوچی به بازی در تولیدات فیلم فرانسوی ادامه داد و به عنوان یک خون آشام در فیلم شیتان کیم چاپیرون ظاهر شد. بلوچی سپس در فیلم ایتالیایی مردی که عاشق است نقش آلبا را بازی کرد، که از طریق فلاش بک سینمایی شیفته شخصیت پیرفرانچسکو فاوینو، روبرتو شد.

در سال 2010، بلوچی لورا لویانی را در فیلم درام بیوگرافی لاریسا کوندراکی The Whistleblower به تصویر کشید، که عمدتا در رومانی فیلمبرداری شد و شبکه گسترده قاچاق انسان را که در سال 1999 در بوسنی و هرزگوین پس از جنگ کشف شد به تصویر می‌کشد. بلوچی سه فیلم را در هفت ماه فیلمبرداری کرد که شامل «عصر عشق» ساخته جیووانی ورونزی، «تابستان داغ سوزان» فیلیپ گارل و «فصل کرگدن» ساخته بهمن قبادی بود. بلوچی برای بازی در فصل کرگدن (2012) یاد گرفت که به فارسی یک زبان ایرانی غربی صحبت کند.

جوایز و افتخارات مونیکا بلوچی

در سال 1997، برای بازی در نقش لیزا در فیلم آپارتمان (1996) نامزد دریافت جایزه سزار بهترین بازیگر زن شدکه او را به سمت ستاره شدن در فرانسه سوق داد. دومین اکران فرانسوی بلوچی، دوبرمن (1997) اثر یان کونن بود که در آن او یک کولی لال را به تصویر کشید و برای تجسم شخصیت خود باید زبان اشاره را از قبل یاد می گرفت.

بلوچی در سال 1998، برای نقش اصلی جولیا جووانینی در فیلم کمدی ایتالیایی L'ultimo capodanno، جایزه گلدن گلوب ایتالیایی را برای بهترین بازیگر زن دریافت کرد. آپارتمان بعدا برنده جایزه فیلم آکادمی بریتانیا برای بهترین فیلم غیر انگلیسی زبان شد. در سال 2000، بلوچی با بازی در "تحت سوء ظن" هاپکینز، که اولین نقش اصلی انگلیسی زبان او بود، در مقابل مورگان فریمن و جین هکمن بازی کرد و این اثر به عنوان یکی از فیلم های پایانی جشنواره فیلم کن در سال 2000 انتخاب شد.

بلوچی در فیلم "برادری گرگ" کریستف گانز بازی کرد، فیلمی فرانسوی در سال 2001 که این فیلم برای او نامزدی بهترین بازیگر نقش مکمل زن را در جوایز ساترن در لس آنجلس به ارمغان آورد.

در سال 2003، بلوچی در درام عاشقانه ایتالیایی "مرا به خاطر بسپار، عشق من"، به کارگردانی گابریل موچینو، نقش آلسیا را بازی کرد که برای او جایزه Nastro d'Argento برای بهترین بازیگر نقش مکمل زن را به ارمغان آورد.

بلوچی در فیلم مصائب مسیح در سال 2004 گیبسون، که آخرین ساعات زندگی عیسی مسیح را به تصویر می‌کشید، نقش مریم مجدلیه‌ای رسا و دلسوز را بازی کرد. این فیلم شامل دیالوگ‌هایی به زبان‌های آرامی و لاتین است که او باید به صراحت یاد می‌گرفت. در 2 جولای 2005، بلوچی جایزه گلدن گلوب اروپا برای سینما را در چهل و پنجمین مراسم گلوبدورو رم دریافت کرد.

در 5 مارس 2009، او جایزه جهانی بازیگر زن را در جایزه جهانی زنان در وین دریافت کرد. بلوچی در کمدی- درام رمانتیک ربکا میلر، زندگی خصوصی پیپا لی (2009)، با بازی رابین رایت و وینونا رایدر، دوباره با ریوز متحد شد. در سال 2014، فیلم درام خانوادگی آلیس رورواچر، The Wonders، بلوچی را در نقش میلی کاتنا، مجری مسابقه تلویزیونی عجایب روستایی به نمایش گذاشت. او برای بازی در این فیلم برنده جایزه بزرگ جشنواره فیلم کن 2014 شد.

در سال 2015، بلوچی نقش اصلی سوفی برنارد را در فیلم درام کانادایی ویل ماری به کارگردانی گای ادوین داشت. او برای ایفای نقش برنارد، جایزه بهترین بازیگر زن را از حلقه منتقدان فیلم دوبلین در جشنواره بین‌المللی فیلم دوبلین دریافت کرد. او در 50 سالگی با بازی در نقش لوسیا اسکیرا در فیلم Spectre به کارگردانی سام مندس که در سال 2015 منتشر شد، به مسن ترین دختر باند در مجموعه فیلم های جیمز باند تبدیل شد.

او احساس خرسندی می کرد که اولین کسی بود که به عنوان یک «بانوی جیمز باند» به تصویر کشیده شد. در سال 2016، بلوچی نقش نوستا را در فیلم در جاده شیری بازی کرد، داستانی عاشقانه در طول جنگ های بالکان که نقش اصلی آن را کارگردان فیلم، امیر کوستوریکا، ایفا کرد. بازی در این فیلم جایزه روبان نقره ای اروپا را برای او به ارمغان آورد که در 1 جولای 2017 در تئاتر باستانی تائورمینا در سیسیل برگزار شد.

در سال 2017، بلوچی برای بازی در فصل سوم سریال تلویزیونی دیوید لینچ و مارک فراست، تویین پیکس انتخاب شد. بلوچی در همان سال جایزه افتخاری دونوستیا را در جشنواره بین المللی فیلم سن سباستین دریافت کرد. بلوچی در فیلم "بهترین سال های زندگی" (2019) به کارگردانی کلود للوش، نقش کوتاهی داشت که به عنوان دریافت کننده جایزه افتخاری ماگریت برای جوایز آتی ماگریت 2020 اعلام شد.

دیگر فعالبت های مونیکا بلوچی

تام ولف، پروژه خود را که بر اساس کتاب، نامه‌ها و خاطرات ماریا کالاس سوپرانو و حاوی نوشته‌های او بود، به بلوچی پیشنهاد داد. به عنوان نمایشی تک زن به کارگردانی ولف، نامه‌ها و خاطرات ماریا کالاس شکلی روایی از نامه‌هایی بود که بلوچی به تنهایی روی صحنه می‌خواند و دو لباس متعلق به کالاس می‌پوشید، بنابراین اولین نمایش او در تئاتر Marigny در پاریس از 27 نوامبر تا 6 دسامبر 2019 برگزار شد.

او در طول سال ها آن را به طور متناوب اجرا می کرد. بلوچی در سال 2021 جایزه ویژه دیوید را برای دستاوردهای شغلی خود در شصت و ششمین مراسم دیوید دی دوناتلو دریافت کرد. او به تفسیر نامه ها و خاطرات ماریا کالاس ادامه داد و آن را به تئاتر اعلیحضرت در لندن، تئاتر شاتل در پاریس و استانبول، لس آنجلس و موناکو آورد. در ژانویه 2023، در سن 58 سالگی، او این نمایش را در تئاتر بیکن در نیویورک اجرا کرد.

بلوچی مجری مراسم پنجاه و ششمین جشنواره فیلم کن بود و ریاست مراسم افتتاحیه و اختتامیه را که از 14 تا 25 می 2003 در کروازت برگزار شد، بر عهده داشت. از 17 تا 28 می 2006، عضو هیئت داوران پنجاه و نهمین جشنواره فیلم کن بود. بلوچی در هفتادمین جشنواره فیلم کن به نقش خود به عنوان مجری مراسم بازگشت. در سال 2017، بلوچی توسط آکادمی حرکت دعوت شد.

از 26 تا 30 سپتامبر 2018، او ریاست هیئت داوران بیست و نهمین جشنواره فیلم بریتانیایی دینارد را بر عهده داشت. در سال 2008، بلوچی از یک کمپین جمع آوری کمک مالی به نفع یک مرکز برای کودکان مبتلا به سرطان واقع در پریما پورتا حمایت کرد. در سال 2010، بلوچی حامی Paroles de Femmes (کلمات زنان) شد، یک انجمن غیرسیاسی و سکولار فرانسوی که برابری زن و مرد را در جامعه ترویج می کند.

در مارس 2010، او مراسم Nuit des Femmes (شب زنان) را ترتیب داد و سیاستمداران زن، محققان، پزشکان، وکلا، نویسندگان، نقاشان و رهبران تجاری را گرد هم آورد تا تحولات حقوق زنان در فرانسه را ارزیابی کنند. بودجه جمع آوری شده صرف ساخت مراکزی برای اسکان، ادغام مجدد و حمایت از مادران مجرد در شرایط نامطمئن شد. در سال 2010،La Martinière Groupe کتابی را منتشر کرد که مدلینگ و حرفه بازیگری بلوچی را بازیابی می کند. تمام درآمد حاصل از فروش کتاب به AGOP و Paroles de Femmes رم اهدا شد.

او همچنین حامی انجمن SOS اوتیسم فرانسه است. بلوچی در ضیافت های رسمی فرانسه که به عنوان شام رسمی به ریاست رئیس جمهوری فرانسه و به عنوان بخشی از بازدید سران کشورهای خارجی برگزار می شود، شرکت داشته است. بلوچی در سال 2016 نشان شوالیه لژیون افتخار را دریافت کرد.