محمدرضا علیمردانی

محمدرضا علیمردانی، هنرمند چندوجهی ایرانی متولد ۱۱ خرداد ۱۳۵۵، به عنوان صداپیشه، بازیگر، خواننده، ترانه‌سرا و مجری شناخته می‌شود. او بیشتر برای صداپیشگی در انیمیشن «دیرین دیرین» و نقش رستم در «رستم و سهراب» و بازی در نقش «بائو» در «پایتخت ۴»  شهرت دارد. سفر او از ناتوانی در تکلم تا ۱۴ سالگی به دلیل بیماری حنجره تا تبدیل شدن به صدایی برجسته، الهام‌بخش است. توانایی او در جان بخشیدن به چندین شخصیت در یک اثر، مانند «دیرین دیرین»، نشان از استعداد صوتی فوق‌العاده او دارد.

کودکی و سال‌های ابتدایی زندگی

محمدرضا علیمردانی در تهران با بیماری ارثی لارنژیت به دنیا آمد و تا ۱۴ سالگی قادر به تکلم نبود. با الهام از یک قاری مصری، از طریق یک روش درمانی سنتی شامل روزه سکوت و تمرینات خاص، بهبود یافت. این دوره چالش‌برانگیز و اراده قوی او در سنین جوانی، شخصیت مقاوم او را شکل داد. مشکلات صدا و تمسخر همکلاسی‌ها باعث ترک تحصیل موقت او شد، اما با اصرار پدرش به تحصیل بازگشت که به تحصیلات آکادمیک او در رشته تئاتر و پایه‌گذاری فعالیت‌های هنری‌اش منجر شد.

شروع کار حرفه‌ای

علیمردانی از ۱۳۷۰ آموزش بازیگری را آغاز کرد و در ۱۳۷۴ وارد تئاتر شد. اولین تجربه تصویری‌اش در برنامه «جنگ آفتاب» (۱۳۷۴) بود و اولین حضور حرفه‌ای تلویزیونی‌اش در یک جنگ نوروزی (۱۳۷۶). از حدود ۱۳۸۰ به طور جدی وارد دوبله شد. او دارای مدرک کارشناسی تئاتر است. فعالیت‌های اخیر او شامل بازی در فیلم «خرچنگ» (اکران ۱۴۰۳)، سریال «پدر گواردیولا» (۱۴۰۱)، اجرای «ناتو» (۱۴۰۲-۱۴۰۳)، صداپیشگی «المنتال» (۱۴۰۲) و «شنگول منگول» (اکران ۱۴۰۳)، و ادامه همکاری با «دیرین دیرین» (Dirin Dirin) است.

فیلم‌های محمدرضا علیمردانی

محمدرضا علیمردانی در فیلم‌هایی چون «روز رفتن» (۱۳۸۵)، «روز روشن» (۱۳۹۱)، «هفت ماهگی» (۱۳۹۴)، «نمور» (۱۴۰۰)، و «خرچنگ» (اکران ۱۴۰۳) نقش‌آفرینی کرده است. اگرچه او در سینما نیز فعال بوده، اما به نظر می‌رسد نقش‌های سینمایی او در مقایسه با صداپیشگی‌های گسترده و حضور تلویزیونی‌اش، کمتر در مرکز توجه عمومی قرار گرفته‌اند. 

سریال‌های محمدرضا علیمردانی

کارنامه تلویزیونی علیمردانی شامل نقش‌هایی در «مأمور بدرقه» (۱۳۸۷)، «پایتخت ۴»  (۱۳۹۴) در نقش بائو، «هیولا»  (۱۴۰۰) و «پدر گواردیولا»  (۱۴۰۱) است. او همچنین به عنوان مجری و شرکت‌کننده در برنامه‌های پرمخاطبی مانند «شام ایرانی»  (۱۳۹۹)، «شب‌های مافیا» (۱۳۹۹-۱۴۰۰)، «جوکر»  (۱۴۰۰-۱۴۰۳) و «ناتو» (۱۴۰۲-۱۴۰۳) حضور موفقی داشته که نشان‌دهنده کاریزما و هوش بالای او فراتر از نقش‌های فیلمنامه‌محور است.

جوایز و افتخارات

محمدرضا علیمردانی جوایز متعددی کسب کرده، از جمله تندیس شایستگی و دیپلم افتخار از هفتمین جشنواره بین‌المللی پویانمایی تهران برای بهترین طراحی صدا. این جایزه ارزش هنری و فنی مهارت‌های صوتی او را تأیید می‌کند. او همچنین لوح تقدیر بازیگری از جشنواره تئاتر ماه و تندیس گوینده برتر از جشن خانه سیما را دریافت کرده است.

زندگی شخصی و حواشی

محمدرضا علیمردانی با همسرش «آذر»، فارغ‌التحصیل روانشناسی، ازدواج کرده است؛ آن‌ها در دوران دانشجویی آشنا شدند و یک دختر به نام «سارا» (متولد حدود ۱۳۸۳) دارند. بیماری حنجره و بهبودی‌اش بخش مهمی از زندگی او بوده است. او با هادی کاظمی دوستی نزدیکی دارد. یکی از اتفاقات اخیر، اعلام خداحافظی‌اش از مجموعه انیمیشن «دیرین دیرین» (Dirin Dirin) در مرداد ۱۴۰۱ پس از کناره‌گیری کارگردان مجموعه و به دلیل خستگی بود.