ماریا بلو

ماریا بلو یک بازیگر، تهیه‌کننده و نویسنده آمریکایی بسیار محترم و چندوجهی است که برای اجراهای قدرتمند و سرشار از احساسات خام خود شناخته می‌شود. او برای نقش‌هایش در فیلم‌هایی چون «کولر» (The Cooler) و «تاریخچه خشونت» (A History of Violence) تحسین منتقدان و نامزدی جایزه گلدن گلوب را به دست آورده است. او در تلویزیون نیز به همان اندازه موفق بوده و برای نقش‌های به‌یادماندنی‌اش به عنوان دکتر آنا دل آمیکو در سریال پرمخاطب «ای‌آر» (ER) و مأمور ویژه جک اسلون در «ان‌سی‌آی‌اس» (NCIS) شهرت دارد. فراتر از بازیگری، بلو یک فعال حقوق بشر و نویسنده است که فعالیت‌هایش در هم‌سویی کامل با هنر او قرار دارد.

کودکی و سال‌های ابتدایی

ماریا بلو در ۱۷ آوریل ۱۹۶۷ در نوریستاون، پنسیلوانیا، در یک خانواده کارگر و کاتولیک به دنیا آمد. پدرش، جو بلو، یک پیمانکار با اصالت ایتالیایی و مادرش، کتی، یک پرستار و معلم با اصالت لهستانی بود. او یکی از چهار فرزند خانواده است و دو برادر به نام‌های جو و کریس و یک خواهر به نام لیزا دارد. او پس از فارغ‌التحصیلی از دبیرستان، در دانشگاه ویلانوا در رشته علوم سیاسی تحصیل کرد و قصد داشت وکیل شود. اما گذراندن یک کلاس بازیگری در سال آخر دانشگاه، مسیر زندگی او را برای همیشه تغییر داد. تحصیلات اولیه او در زمینه علوم سیاسی و عدالت، پایه‌های فکری او را برای تبدیل شدن به یک هنرمند-فعال شکل داد و به او ابزاری برای تحلیل مسائل پیچیده اجتماعی بخشید که بعدها در انتخاب نقش‌ها و فعالیت‌های بشردوستانه‌اش به کار گرفت.   

شروع کار حرفه‌ای

پس از فارغ‌التحصیلی، ماریا بلو مهارت‌های خود را در صحنه‌های تئاتر آف-برادوی در نیویورک تقویت کرد. موفقیت تلویزیونی او زمانی رقم خورد که برای نقش خانم اسمیت در سریال جاسوسی کوتاه‌مدت «آقا و خانم اسمیت» (Mr. & Mrs. Smith) در سال ۱۹۹۶ انتخاب شد. این نقش، راه را برای مهم‌ترین نقش اولیه او هموار کرد: دکتر آنا دل آمیکو در فصل چهارم سریال بسیار محبوب «ای‌آر» (۱۹۹۷-۱۹۹۸). حضور در این سریال که در اوج محبوبیت خود قرار داشت، او را از یک بازیگر تئاتر به چهره‌ای شناخته‌شده تبدیل کرد و درهای سینما را به روی او گشود. اولین نقش مهم سینمایی او در فیلم «نیمه‌شب دائمی» (Permanent Midnight) در سال ۱۹۹۸ بود.   

مهمترین سریال‌ها

نقش ماریا بلو به عنوان متخصص اطفال، دکتر آنا دل آمیکو، در سریال «ای‌آر» (۱۹۹۷-۱۹۹۸) جایگاه او را در تلویزیون تثبیت کرد. سال‌ها بعد، او با ایفای نقش روانشناس عملیاتی، جکلین «جک» اسلون، در سریال موفق «ان‌سی‌آی‌اس» (۲۰۱۷-۲۰۲۱) به تلویزیون بازگشت. او همچنین نقش اصلی نسخه آمریکایی سریال «مظنون اصلی» (Prime Suspect) را بر عهده داشت. اخیراً، او برای بازی در نقش جردن فورستر، میلیاردر بانفوذ، در سریال تحسین‌شده نتفلیکس «کینه» (Beef) محصول ۲۰۲۳، نامزد جایزه امی و برنده جایزه منتخب منتقدان شد. آخرین سریال او «اسکله» (The Waterfront) محصول ۲۰۲۵ است. کارنامه تلویزیونی او نشان‌دهنده بازگشت‌های استراتژیک به پروژه‌های مهم و باکیفیت است.   

مهمترین فیلم‌های ماریا بلو

بلو کارنامه سینمایی برجسته‌ای دارد. او با نقش لیل، صاحب بار، در فیلم «کایوتی آگلی» (Coyote Ugly) محصول ۲۰۰۰ به شهرت گسترده‌ای رسید. او برای بازی در نقش یک پیشخدمت کازینو در «کولر» (۲۰۰۳) و نقش ادی استال در مقابل ویگو مورتنسن در فیلم «تاریخچه خشونت» (۲۰۰۵) ساخته دیوید کراننبرگ، نامزد جایزه گلدن گلوب شد و جوایز متعدد منتقدان را از آن خود کرد. این توانایی در جابجایی بین فیلم‌های مستقل و تحسین‌شده منتقدان و پروژه‌های تجاری موفق، نشان‌دهنده یک استراتژی شغلی هوشمندانه است. دیگر فیلم‌های قابل توجه او عبارتند از «ممنون که سیگار می‌کشید» (Thank You for Smoking)، «مرکز تجارت جهانی» (World Trade Center)، کمدی «بزرگ‌شده‌ها» (Grown Ups) و فیلم هیجان‌انگیز «زندانیان» (Prisoners). آخرین نقش سینمایی او در فیلم «مرد آبی» (The Water Man) در سال ۲۰۲۰ بود و او به عنوان تهیه‌کننده و نویسنده داستان در فیلم حماسی-تاریخی «پادشاه زن» (The Woman King) محصول ۲۰۲۲ فعالیت کرد.   

جوایز و افتخارات

ماریا بلو دو بار نامزد جایزه گلدن گلوب برای بهترین بازیگر زن درام برای «تاریخچه خشونت» و بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای «کولر» شده است. او برای «تاریخچه خشونت» جوایز بهترین بازیگر نقش مکمل زن را از حلقه منتقدان فیلم نیویورک و انجمن منتقدان فیلم شیکاگو دریافت کرد. او همچنین به عنوان بخشی از گروه بازیگران «ای‌آر» برنده جایزه انجمن بازیگران فیلم (SAG) شد. اخیراً، او برای نقشش در سریال «کینه» برنده جایزه منتخب منتقدان و نامزد جایزه امی شد. در سال ۲۰۰۹، روزنامه گاردین او را یکی از بهترین بازیگرانی نامید که هرگز نامزد جایزه اسکار نشده است.   

زندگی شخصی

ماریا بلو یک پسر به نام جکسون بلو مک‌درموت از رابطه قبلی‌اش با دن مک‌درموت دارد. او مادری فداکار است و گفته که فرزندش به او عمق بیشتری به عنوان یک بازیگر بخشیده است. در سال ۲۰۱۰، پس از زلزله هائیتی، او سازمان «ما پیش می‌رویم» (We Advance) را برای توانمندسازی زنان در این کشور تأسیس کرد. او کتابی با عنوان «هرچه هست، عشق عشق است» (Whatever, Love Is Love) نوشته که در آن درباره «خانواده مدرن» خود صحبت می‌کند. او در سال ۲۰۲۴ با سرآشپز فرانسوی، دومینیک کرن (Dominique Crenn)، ازدواج کرد  و در مه ۲۰۲۵ درخواست طلاق داد. استفاده او از داستان زندگی شخصی‌اش به عنوان بستری برای گفت‌وگوهای اجتماعی، روحیه فعال او را به نمایش می‌گذارد.