ژان گابن

ژان گابن بازیگر اسطوره‌ای سینمای فرانسه بود که با نام تولد ژان-الکسی مونکورژه در ۱۷ مهٔ ۱۹۰۴ در پاریس به دنیا آمد و تا زمان مرگ در ۱۵ نوامبر ۱۹۷۶ یکی از چهره‌های شاخص موج واقع‌گرایی شاعرانه در سینمای فرانسه بود. او در فیلم‌های کلاسیکی مانند «پپه له موکو» (۱۹۳۷)، «ایلوژن بزرگ» (۱۹۳۷) و «باغچهٔ‌سیاه» (Le Jour se lève، ۱۹۳۹) درخشید و پس از جنگ جهانی دوم نیز با «توچز پا او گریزبی» (۱۹۵۴) احیا شد. اثر او در سینمای فرانسه به حدی است که جایزهٔ «پرایس ژان گابن» برای بازیگران جوان به نام او نامگذاری شد.

کودکی و نوجوانی ژان گابن

گابن فرزند ژان-فرندان مونکورژه (هنرمند کاباره‌ای با نام هنری «گابن») و هلن پتی بود. او در محلهٔ مون‌مارتر پاریس متولد شد و بخش‌هایی از کودکی و نوجوانیش را در دهکدهٔ مِریه در وال-دو-واز (حدود ۳۵ کیلومتر شمال پاریس) گذراند. در نوجوانی مدرسهٔ لیسی ژان-سون دو سای در پاریس را ترک کرد و برای مدتی در کارخانه کار کرد تا اینکه وارد دنیای شو شد.

فیلم‌ها و سریال‌ها ژان گابن

گابن یکی از بازیگران پردامنه بود و از اوایل دههٔ ۱۹۳۰ در فیلم‌هایی مانند «Maria Chapdelaine» (۱۹۳۴) فعالیت کرد. آثار مهمش شامل «Pépé le Moko» (۱۹۳۷)، «La Grande Illusion» (۱۹۳۷)، «Le Quai des Brumes» (۱۹۳۸) و «Le Jour se lève» (۱۹۳۹) هستند. در دههٔ ۱۹۵۰ با فیلم «Touchez pas au grisbi» (۱۹۵۴) بازگشتی موفق داشت و بعد همچنان تا دههٔ ۱۹۷۰ بازی کرد.

زندگی حرفه‌ای ژان گابن

او از اجرا در کاباره و موسیقی بی‌صدا شروع کرد و سپس به سینما وارد شد؛ در سال ۱۹۲۹ در «مولن‌روژ» اجرا کرد و در فیلم‌های صامت نیز شرکت داشت. پس از جنگ جهانی دوم، با فیلم «Touchez pas au grisbi» به دوران اوجش بازگشت و تبدیل به نماد مردانۀ سینمای فرانسه شد. همکاری با کارگردانانی مانند ژان رِنُآر، مارسل کارنه و ژولیِن دووییویه، نقش‌های او را به سطح جهانی رساند.

جوایز و افتخارات ژان گابن

گابن دو بار جایزهٔ «خرس نقره‌ای» برای بهترین بازیگر از جشنوارهٔ بین‌المللی فیلم برلین و دو بار «کاپهٔ وُلپی» برای بهترین بازیگر از جشنوارهٔ ونیز دریافت کرد. همچنین در سال ۱۹۷۶ نشان «لژیون دوُنُر» (افسر) را دریافت کرد و بعد از مرگش جایزهٔ «پری ژان گابن» به یاد او ایجاد شد.

حقایق جالب ژان گابن

نام تولدش Jean-Alexis Moncorgé بود ولی حرفه‌ای با نام ژان گابن فعالیت کرد. او در جنگ جهانی دوم به نیروهای آزاد فرانسه پیوست، فرماندهٔ تیپ زرهی بود و مدال‌های «Medaille militaire» و «Croix de Guerre» دریافت کرد. همچنین در خانه‌ای در نورماندی صاحب یک مزرعهٔ اسب‌دوانی بود.

حواشی زندگی ژان گابن

ازدواج اول او با بازیگر بَسِت (۱۹۲۵–۱۹۳۰) بود، سپس با ژان مَوشَن (۱۹۳۳–۱۹۳۹) و از ۱۹۴۹ تا زمان مرگ در ۱۹۷۶ با دومینیک فورنیِر بود. رابطهٔ کوتاه‌مدتی نیز با مارلِن دیترین داشت. پس از مرگش، آتش‌نشانی با تشریفات نظامی انجام شد و خاکسترش از دریای ایروآز پخش گردید.

جمع‌بندی ژان گابن

ژان گابن با بیش از چهار دهه حضور در سینما، نماد مردانه و جدیِ سینمای فرانسه شد؛ از نقش‌های واقع‌گرا در دورهٔ قبل از جنگ تا ژانر نوآر و پس از آن، توانایی‌اش را در تجسم شخصیت‌های پیچیده نشان داد و تأثیرش در فرهنگ سینمایی فرانسه ماندگار است.