جیمز استوارت(James Stewart)

جیمز میتلند «جیمی» استوارت بازیگر و افسر نظامی آمریکایی بود که در ۲۰ مه ۱۹۰۸ در ایندیانا، پنسیلوانیا به دنیا آمد و در همانجا بزرگ شد. مادرش الیزابت روث و پدرش الکساندر میتلند استوارت نام داشت. او دارای اصالت اسکاتلندی و اسکاتلندی - ایرلندی بود.

پدر استوارت تجارت خانوادگی، فروشگاه سخت افزار J. M. Stewart and Company را اداره می کرد. استوارت به عنوان یک پروتستان بزرگ شد. مادر استوارت پیانیست بود و موسیقی بخش مهمی از زندگی خانوادگی آنها محسوب میشد. استوارت در مدرسه نمونه ویلسون برای دبستان و دبیرستان تحصیل کرد. او در پاییز 1923 شروع به حضور در مدرسه مقدماتی آکادمی مرسرزبورگ کرد. استوارت همچنین اولین حضور خود را روی صحنه در سال 1928 در Mercersburg، در نقش بوکت در نمایشنامهThe Wolves انجام داد.

استوارت در سال 1928 به عنوان عضوی از کلاس 1932 در پرینستون ثبت نام کرد و در رشته معماری تحصیل نمود و عضو باشگاه منشور پرینستون شد. پس از فارغ التحصیلی در سال 1932، برای پایان نامه خود در مورد طراحی ترمینال فرودگاه بورسیه تحصیلی برای تحصیلات تکمیلی در معماری دریافت کرد، اما در عوض تصمیم گرفت به دانشگاه پلیرز بپیوندد.

استوارت در 1 ژانویه 1942 کمیسیون خود را به عنوان ستوان دوم دریافت کرد. استوارت در 29 مارس 1945 به سرهنگ کامل ارتقا یافت. او در اوایل پاییز 1945 به ایالات متحده بازگشت. وی پس از جنگ به ایفای نقش در ذخیره نیروی هوایی ارتش ادامه داد و همچنین یکی از 12 بنیانگذار انجمن نیروی هوایی در اکتبر 1945 بود. استوارت برای اولین بار در فوریه 1957 برای ارتقا به سرتیپ نامزد شد. او به مدت 27 سال خدمت کرد و در 31 مه 1968 به طور رسمی از نیروی هوایی بازنشسته شد.

آثار هنری و افتخارات جیمز استوارت

اولین نقش او در هالیوود یک حضور جزئی در The Murder Man (1935) بود. استوارت تنها نقش کوچکی در دومین فیلم MGM خود، موزیکال پرطرفدار رزماری (1936) داشت، اما منجر به انتخاب او در هفت فیلم دیگر در یک سال شد. پس از حضور در موضوع کوتاه «اخبار مهم» (1936)، استوارت اولین نقش پرطرفدار خود را در فیلم  «B» «سرعت» (1936) بازی کرد که در آن نقش یک راننده مکانیک و سرعت را داشت که در ایندیاناپولیس 500 مسابقه می‌داد. استوارت برای بازی در نقش اصلی فیلم «تو نمی توانی با خودت ببری» (1938) ساخته فرانک کاپرا در مقابل ژان آرتور به یک ستاره بزرگ تبدیل شد. این فیلم برنده جایزه اسکار بهترین فیلم شد.

در چهارمین فیلم استوارت در سال 1939، او دوباره با کاپرا و آرتور در کمدی- درام سیاسی آقای اسمیت به واشنگتن می رود کار کرد. استوارت برنده جایزه حلقه منتقدان فیلم نیویورک شد و اولین نامزدی خود را برای جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد دریافت نمود. سال بعد او جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد، تنها اسکار رقابتی دوران حرفه ای خود را برای بازی در کمدی رمانتیک جورج کوکور، داستان فیلادلفیا (1940) دریافت کرد. استوارت اولین ستاره بزرگ سینمای آمریکا شد که در ارتش ایالات متحده برای مبارزه در جنگ جهانی دوم نام نویسی کرد.

 او پس از جنگ در فیلم It's a Wonderful Life (1946) بازی کرد. این فیلم نامزد دریافت پنج جایزه اسکار، از جمله سومین نامزدی بهترین بازیگر مرد توسط استوارت شد که به یک کلاسیک کریسمس و همچنین یکی از شناخته شده ترین نقش های او تبدیل شده است. در دهه 1950، استوارت به ‌عنوان ستاره بهترین فیلم های وسترن بازسازی حرفه‌ای را تجربه کرد و در چندین فیلم با کارگردان آنتونی مان همکاری نمود. در دسامبر 1950، فیلم اقتباسی هاروی به کارگردانی هنری کوستر و با بازی مجدد استوارت در نقش صحنه ای خود منتشر شد.

استوارت چهارمین نامزدی جایزه اسکار و همچنین اولین نامزدی گلدن گلوب خود را دریافت کرد. او در (The Glenn Miller Story (1954 یک فیلم زندگینامه ای حضور داشت که این فیلم نامزدی بفتا را برای استوارت به ارمغان آورد. دومین همکاری استوارت با هیچکاک، فیلم هیجان انگیز Rear Window، به هشتمین فیلم پرفروش سال 1954 تبدیل شد. هیچکاک و استوارت همچنین یک شرکت به نام Patron Inc برای تولید فیلم تشکیل دادند.

استوارت در درام واقع گرایانه Anatomy of a Murder (1959) بازی کرد و به خاطر نقشش به عنوان وکیل شهر کوچکی که در یک پرونده قتل سخت درگیر بود، مورد تحسین منتقدان قرار گرفت و برنده اولین بفتا، جام ولپی، جایزه حلقه منتقدان فیلم نیویورک و جایزه انجمن تهیه کنندگان آمریکا شد و همچنین پنجمین و آخرین نامزدی جایزه اسکار را برای بازی خود به دست آورد. او در کمدی های خانوادگی آقای هابز تعطیلات می گیرد (1962) خرس نقره ای بهترین بازیگر مرد را در جشنواره بین المللی فیلم برلین دریافت کرد.

در سال 1965، استوارت اولین جایزه افتخاری حرفه خود، جایزه سیسیل بی. دمیل را دریافت کرد. استوارت به برادوی بازگشت تا در فوریه 1970 نقش الوود پی داود در هاروی را در تئاتر ANTA بازی کند و برای اجرای برجسته خود برنده جایزه Drama Desk شد. او در سال 1973 در سریال معمایی هاوکینز CBS بازی کرد و برنده گلدن گلوب شد. آخرین فیلم لایو اکشن استوارت، فیلم ژاپنی «افق سبز» (1980) به کارگردانی سوسومو هانی بود. استوارت این نقش را به عهده گرفت زیرا فیلم حفاظت از حیات وحش را ترویج می کرد و به خانواده اش اجازه می داد با او به کنیا سفر کنند.

استوارت در دهه 1980، خود را از بازیگری بازنشسته کرد. آخرین اجرای فیلم استوارت صداپیشگی شخصیت کلانتر ویلی برپ در فیلم انیمیشن An American Tail: Fievel Goes West (1991) بود. استوارت همچنین یک جایزه موسسه فیلم آمریکا در سال 1980، یک خرس نقره ای در سال 1982، افتخارات مرکز کندی در سال 1983 و یک جایزه افتخاری اسکار را در سال 1985 دریافت کرد. علاوه بر این، استوارت در سال 1985 بالاترین جایزه غیرنظامی در ایالات متحده، مدال آزادی ریاست جمهوری را برای کمک های خود در زمینه های هنر، سرگرمی و خدمات عمومی دریافت کرد.

استوارت در 2 جولای 1997 در اثر حمله قلبی ناشی از آمبولی در سن 89 سالگی در خانه اش در بورلی هیلز درگذشت. او در پارک یادبود Forest Lawn در گلندیل، کالیفرنیا به خاک سپرده شد.