اینگمار برگمان

ارنست اینگمار برگمان (Ernst Ingmar Bergman)، کارگردان سوئدی متولد ۱۴ ژوئیه ۱۹۱۸، یکی از بزرگ‌ترین و تأثیرگذارترین فیلمسازان تاریخ سینما است. او با ساخت شاهکارهایی چون The Seventh Seal (مهر هفتم) (۱۹۵۷)، Wild Strawberries (توت‌فرنگی‌های وحشی) (۱۹۵۷) و Persona (پرسونا) (۱۹۶۶)، به عنوان یک فیلسوف سینمایی شناخته می‌شود. آثار او که به مضامین اگزیستانسیال، رنج روانی و سکوت خداوند می‌پردازند، او را به چهره‌ای جاودانه در سینمای جهان تبدیل کرده و جوایز معتبری را برایش به ارمغان آوردند.

کودکی و سال‌های ابتدایی زندگی

اینگمار برگمان در خانواده‌ای به شدت مذهبی در اوپسالا، سوئد بزرگ شد. پدرش، اریک، یک کشیش لوتری سخت‌گیر بود و این تربیت خشک و مقرراتی، که شامل تنبیه‌های روانی بود، تأثیری عمیق و دائمی بر روح و روان او گذاشت. برگمان بارها کودکی‌اش را منبع الهام اصلی آثارش معرفی کرده و فیلم نیمه‌اتوبیوگرافیک Fanny and Alexander (فانی و الکساندر) بازتابی مستقیم از همین تجربیات است. این دوران کودکی پرتنش، سنگ بنای دغدغه‌های فلسفی و روان‌شناختی او در فیلم‌هایش شد.

شروع کار حرفه‌ای

برگمان فعالیت هنری خود را با تئاتر دانشجویی در دانشگاه استکهلم آغاز کرد و به سرعت به عنوان یک کارگردان نوآور در تئاتر شناخته شد. او سپس با نوشتن فیلمنامه Torment (عذاب) (۱۹۴۴) وارد سینما شد و اولین فیلم خود، Crisis (بحران) را در سال ۱۹۴۶ کارگردانی کرد. سبک شخصی و مؤلفانه او از دهه ۱۹۵۰ شکل گرفت و او را به عنوان یک فیلمساز صاحب سبک به جهان معرفی کرد. آخرین پروژه او سریال صحنه‌هایی از یک ازدواج 2021 (Scenes from a Marriage 2021) است.

فیلم‌های اینگمار برگمان

فیلم‌شناسی برگمان گنجینه‌ای از کاوش‌های روان‌شناختی و فلسفی است. آثار اولیه او مانند Summer with Monika (تابستان با مونیکا) (۱۹۵۳) به عشق‌های جوانانه می‌پرداخت، اما با شاهکارهایی چون The Seventh Seal (مهر هفتم) و Wild Strawberries (توت‌فرنگی‌های وحشی) به مضامین ایمان و مرگ پرداخت. سه‌گانه «سکوت خداوند» او و آثار پیچیده‌ای مانند Persona (پرسونا) (۱۹۶۶) که در جزیره فارو ساخته شد، از مهم‌ترین فیلم‌های او هستند. او با Fanny and Alexander (فانی و الکساندر) (۱۹۸۲)، که یک اثر حماسی و شخصی است، به اوج کارنامه سینمایی خود رسید.

سریال‌های اینگمار برگمان

اگرچه برگمان یک کارگردان سینماست، اما تأثیر او بر تلویزیون نیز عمیق بود. مینی‌سریال Scenes from a Marriage (صحنه‌هایی از یک ازدواج) (۱۹۷۴) یک پدیده فرهنگی در سوئد بود که با نمایش بی‌پرده مشکلات یک زوج، تأثیری عمیق بر جامعه گذاشت. او اپرای The Magic Flute (فلوت سحرآمیز) (۱۹۷۵) را نیز با همان جدیت هنری برای تلویزیون ساخت. آخرین اثر او، Saraband (ساراباند) (۲۰۰۳)، دنباله‌ای بر Scenes from a Marriage (صحنه‌هایی از یک ازدواج) بود که دغدغه‌های همیشگی او درباره روابط انسانی را نشان می‌داد.

جوایز و افتخارات

اینگمار برگمان یکی از پرافتخارترین فیلمسازان تاریخ است. سه فیلم او، The Virgin Spring (چشمه باکره) (۱۹۶۰)، Through a Glass Darkly (همچون در یک آینه) (۱۹۶۱) و Fanny and Alexander (فانی و الکساندر) (۱۹۸۳)، جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی‌زبان را دریافت کردند. او شخصاً ۹ بار نامزد جایزه اسکار برای کارگردانی و نویسندگی شد و در سال ۱۹۷۱ جایزه افتخاری یادبود ایروینگ جی. تالبرگ را از آکادمی اسکار دریافت کرد. او همچنین جوایز متعددی از جشنواره‌های معتبر جهانی مانند کن، گلدن گلوب و بفتا کسب کرده است.

زندگی شخصی و حواشی

زندگی شخصی برگمان به اندازه آثارش پیچیده و پرآشوب بود. او پنج بار ازدواج کرد و پدر ۹ فرزند بود که برخی از آن‌ها مانند نویسنده لین اولمان خود هنرمندان برجسته‌ای شدند. روابط عاشقانه او با بازیگران اصلی فیلم‌هایش، از جمله هریت اندرسون و بیبی اندرسون، شهرت زیادی دارد. در دهه ۱۹۷۰، اتهام فرار مالیاتی (که بعداً از آن تبرئه شد) باعث شد او برای مدتی به حالت تبعید خودخواسته، سوئد را ترک کند که این رویداد تأثیر زیادی بر او گذاشت.