اوا ماری سنت

اوا ماری سنت (Eva Marie Saint) یکی از آخرین ستارگان بازمانده از دوران طلایی هالیوود و نمادی از ظرافت و استعداد بازیگری است. کارنامه او که نزدیک به هشت دهه به طول انجامید، با یکی از خیره‌کننده‌ترین آغازها در تاریخ سینما رقم خورد: دریافت جایزه اسکار برای اولین نقش‌آفرینی سینمایی‌اش در فیلم «در بارانداز» (On the Waterfront) (۱۹۵۴). او همچنین با بازی در نقش ایو کندال (Eve Kendall) در شاهکار آلفرد هیچکاک (Alfred Hitchcock)، «شمال از شمال غربی» (North by Northwest) (۱۹۵۹)، به یکی از به‌یادماندنی‌ترین «بلوندهای هیچکاکی» تبدیل شد. او که در ابتدای کارش در تلویزیون لقب «هلن هیز تلویزیون» را گرفته بود، میراثی از نقش‌های نمادین و یک زندگی مبتنی بر انتخاب‌های آگاهانه برای ایجاد تعادل میان کار و خانواده از خود به جای گذاشته است.   

کودکی و سال‌های ابتدایی

اوا ماری سنت در ۴ ژوئیه ۱۹۲۴ در نیوآرک، نیوجرسی، از پدر و مادری به نام‌های جان مرل سنت (John Merle Saint) و اوا ماری (رایس) سنت (Eva Marie (Rice) Saint) به دنیا آمد. او در سال ۱۹۴۲ از دبیرستان مرکزی بتلهم فارغ‌التحصیل شد و سپس برای تحصیل در رشته بازیگری به دانشگاه ایالتی بولینگ گرین (Bowling Green State University) رفت؛ دانشگاهی که بعدها به افتخار او، یکی از سالن‌های تئاتر خود را به نامش نام‌گذاری کرد. برخلاف بسیاری از ستارگان هم‌دوره‌اش که به صورت اتفاقی کشف شدند، سنت مسیر هنر را از طریق تحصیلات آکادمیک دنبال کرد. این پایه و اساس آموزشی، مهارت‌های لازم برای ایفای نقش در تولیدات زنده و پرفشار تلویزیون در آن دوران و همچنین حضور موفق بر صحنه برادوی را برای او فراهم آورد.   

شروع کار حرفه‌ای

مسیر حرفه‌ای اوا ماری سنت از پایین‌ترین پله‌های صنعت سرگرمی آغاز شد. او ابتدا به‌عنوان یک راهنمای استودیو (page) در شبکه NBC کار می‌کرد و در اواخر دهه ۱۹۴۰ در برنامه‌های تلویزیونی زنده مانند «هیاهوی دانشگاه» (Campus Hoopla) ظاهر شد. موفقیت او تنها به تلویزیون محدود نشد و با درخشش بر صحنه تئاتر ادامه یافت. او برای بازی در نمایش برادوی «سفر به بانتیفول » (The Trip to Bountiful) (۱۹۵۳) برنده جایزه معتبر منتقدان درام (Drama Critics Award) شد. همین موفقیت باعث شد کارگردان بزرگ، الیا کازان (Elia Kazan)، او را برای اولین فیلم سینمایی‌اش، «در بارانداز» (۱۹۵۴)، در مقابل مارلون براندو (Marlon Brando) انتخاب کند. این فیلم نه تنها یک شروع خیره‌کننده برای او بود، بلکه جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را برایش به ارمغان آورد و او را یک‌شبه به یک ستاره جهانی تبدیل کرد.   

سریال‌های اوا ماری سنت

تلویزیون نقشی محوری در تمام دوران حرفه‌ای اوا ماری سنت داشت؛ جایی که او کارش را آغاز کرد و به پایان رساند. در دهه ۱۹۵۰، او با اجراهای درخشان در برنامه‌هایی مانند «تئاتر تلویزیونی فیلکو» (The Philco Television Playhouse) و نسخه موزیکال «شهر ما» (Our Town) (۱۹۵۵) در کنار پل نیومن (Paul Newman) و فرانک سیناترا (Frank Sinatra)، نامزد دریافت جایزه امی شد و استعداد خود را به اثبات رساند. دهه‌ها بعد، او با بازی در مینی‌سریال «مردمی مثل ما» (People Like Us) (۱۹۹۰) موفق به کسب جایزه امی شد که نشان از تداوم کیفیت کار او در این رسانه داشت. او همچنین در سریال محبوب «مون‌لایتینگ» (Moonlighting) نیز حضور داشت. آخرین نقش‌آفرینی ثبت‌شده او، صداپیشگی شخصیت کاتارا (Katara) در سریال انیمیشنی «افسانه کورا» (The Legend of Korra) (۲۰۱۲-۲۰۱۴) بود که پایانی آرام بر کارنامه طولانی و پربار او محسوب می‌شود.   

فیلم‌های اوا ماری سنت

اگرچه اوا ماری سنت در فیلم‌های متعددی بازی کرد، میراث سینمایی او بر دو قله استوار است. اولین و مهم‌ترین قله، فیلم «در بارانداز» (۱۹۵۴) است که در آن با ایفای نقش ادی دویل (Edie Doyle)، یک اجرای قدرتمند و احساسی ارائه داد و جایزه اسکار را از آن خود کرد. دومین قله، فیلم «شمال از شمال غربی» (۱۹۵۹) ساخته آلفرد هیچکاک است. او در این فیلم با بازی در نقش ایو کندال (Eve Kendall)، یک زن مرموز و جذاب در مقابل کری گرانت (Cary Grant)، به یکی از نمادین‌ترین ستاره‌های زن سینمای هیچکاک تبدیل شد. از دیگر فیلم‌های مهم او می‌توان به «یک مشت باران» (A Hatful of Rain) (۱۹۵۷) که برایش نامزدی گلدن گلوب را به همراه داشت، «شهرستان رینتری» (Raintree County) (۱۹۵۷) در کنار الیزابت تیلور (Elizabeth Taylor) و «خروج» (Exodus) (۱۹۶۰) اشاره کرد. او در سال‌های بعد نیز گزیده‌کار باقی ماند و در فیلم «بازگشت سوپرمن» (Superman Returns) (۲۰۰۶) نقش مارتا کنت را ایفا کرد.   

جوایز و افتخارات اوا ماری سنت

کارنامه پرافتخار اوا ماری سنت با جوایز مهمی در ابتدا و انتهای مسیر حرفه‌ای‌اش مشخص می‌شود. او در سال ۱۹۵۳ جایزه منتقدان درام را برای بازی در تئاتر «سفر به بانتیفول» دریافت کرد. نقطه اوج افتخارات او، کسب جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن در سال ۱۹۵۵ برای اولین فیلمش، «در بارانداز»، بود. او همچنین برای همین فیلم نامزد جایزه بفتا شد. در ادامه، برای بازی در فیلم «یک مشت باران» نامزد جوایز گلدن گلوب و بفتا شد. دهه‌ها بعد، در سال ۱۹۹۰، او با دریافت جایزه امی برای مینی‌سریال «مردمی مثل ما»، بار دیگر توانایی‌های خود را به اثبات رساند و نشان داد که استعدادش محدود به یک دوره خاص نبوده است. این دو جایزه بزرگ، اسکار در آغاز و امی در اواخر کار، نشان‌دهنده شروعی طوفانی و تداومی ستودنی در یک عمر فعالیت هنری است.   

زندگی شخصی

در صنعتی که به روابط ناپایدار شهرت دارد، زندگی شخصی اوا ماری سنت نمونه‌ای از ثبات و تعادل بود. او در سال ۱۹۵۱ با تهیه‌کننده و کارگردان، جفری هیدن (Jeffrey Hayden)، ازدواج کرد؛ ازدواجی که ۶۵ سال، تا زمان مرگ هیدن در سال ۲۰۱۶، ادامه یافت. این زوج دو فرزند به نام‌های دارل (Darrell) و لورت (Laurette) داشتند. نکته جالب توجه این است که پسرش دارل، تنها دو روز پس از دریافت جایزه اسکار توسط او به دنیا آمد. سنت آگاهانه تصمیم گرفت تا فعالیت سینمایی خود را کاهش دهد تا بتواند زمان بیشتری را با خانواده‌اش سپری کند. این انتخاب، که اولویت دادن به زندگی شخصی بر جاه‌طلبی حرفه‌ای بود، نقش کلیدی در شکل‌دهی به مسیر منحصربه‌فرد کارنامه هنری او داشت.