دایان ویست

دایان ویست، یکی از محترم‌ترین و همه‌فن‌حریف‌ترین بازیگران نسل خود، به خاطر توانایی‌اش در به تصویر کشیدن آسیب‌پذیری عمیق و زمان‌بندی کمدی ظریف و کم‌نظیرش شهرت دارد. این هنرمند برجسته که در کارنامه‌اش دو جایزه اسکار، دو جایزه امی و یک جایزه گلدن گلوب می‌درخشد، خود را به عنوان یک استعداد بی‌بدیل در تئاتر، تلویزیون و سینما تثبیت کرده است. همکاری‌های به‌یادماندنی او با کارگردان وودی آلن (Woody Allen) نقشی اساسی در شناساندن او به جهان داشت و نقش‌آفرینی‌های نمادینش در آثاری چون «هانا و خواهرانش» (Hannah and Her Sisters) و «گلوله‌ها بر فراز برادوی» (Bullets Over Broadway) جایگاه او را به عنوان یک بازیگر شخصیت قدرتمند تثبیت کرد. 

کودکی و سال‌های ابتدایی

دایان اولین ویست (Dianne Evelyn Wiest) در ۲۸ مارس ۱۹۴۸ در کانزاس سیتی، میزوری، متولد شد. او در خانواده‌ای تحصیل‌کرده بزرگ شد؛ پدرش، برنارد جان ویست (Bernard John Wiest)، رئیس دانشکده و مددکار اجتماعی سابق ارتش بود و مادرش، آن استوارت ویست (Anne Stewart Wiest)، پرستاری اسکاتلندی‌الاصل بود. او به همراه دو برادرش، گرگ (Greg) و دان (Don)، دوران کودکی خود را گذراند. جاه‌طلبی اولیه ویست، تبدیل شدن به یک بالرین حرفه‌ای بود و به همین منظور در آلمان و مدرسه معتبر باله آمریکایی (School of American Ballet) به تحصیل رقص باله پرداخت. با این حال، پس از چند تجربه در نمایش‌های دبیرستانی، شور و علاقه به بازیگری مسیر زندگی او را برای همیشه تغییر داد. این تغییر مسیر از دنیای منظم و بی‌کلام باله به جهان پر از احساسات تئاتر، سنگ بنای سبک بازیگری منحصربه‌فرد او شد؛ سبکی که در آن انضباط فیزیکی یک رقصنده با بیان عاطفی یک بازیگر در هم آمیخته است. او در سال ۱۹۶۹ با مدرک هنر و علوم از دانشگاه مریلند فارغ‌التحصیل شد و برای دنبال کردن رؤیای خود به نیویورک نقل مکان کرد. 

شروع کار حرفه‌ای

ویست پس از ورود به نیویورک، به سرعت در صحنه تئاتر این شهر جای خود را پیدا کرد. او کارش را با یک نقش جانشین در نمایش «تولدت مبارک، واندا جون» (Happy Birthday, Wanda June) نوشته کورت ونگات (Kurt Vonnegut) در برادوی آغاز کرد. در طول دهه ۱۹۷۰، او در نمایش‌های متعددی ظاهر شد، اما این نقش‌آفرینی‌اش در نمایش «هنر غذا خوردن» (The Art of Dining) در سال ۱۹۷۹ بود که برای او یک جایزه اوبی (Obie Award) به ارمغان آورد و نامش را به عنوان یک استعداد جدی در تئاتر مطرح کرد. او همچنین با بازی در نقش دزدمونا (Desdemona) در مقابل جیمز ارل جونز (James Earl Jones) در نمایش «اتللو» (Othello) در سال ۱۹۸۲، توانایی‌های کلاسیک خود را به نمایش گذاشت. اولین حضور سینمایی او در فیلم «نوبت من است» (It's My Turn) (۱۹۸۰) بود، اما نقطه عطف کارنامه سینمایی او با فیلم «رز بنفش قاهره» (The Purple Rose of Cairo) (۱۹۸۵) به کارگردانی وودی آلن رقم خورد. این فیلم نه تنها او را به مخاطبان گسترده‌تری معرفی کرد، بلکه سرآغاز مهم‌ترین همکاری حرفه‌ای او نیز بود. 

مهمترین سریال‌های دایان ویست

دایان ویست در تلویزیون نیز کارنامه‌ای درخشان و پرافتخار دارد و برخی از بهترین نقش‌هایش را در سال‌های اخیر روی صفحه کوچک ایفا کرده است. او برای بازی در نقش مهمان در سریال «جاده‌ای به اَونلی» (Road to Avonlea) در سال ۱۹۹۷ اولین جایزه امی خود را دریافت کرد. با این حال، یکی از تحسین‌شده‌ترین نقش‌های تلویزیونی او، بازی در نقش جینا تال (Gina Toll)، روان‌درمانگر بازنشسته، در سریال موفق شبکه اچ‌بی‌او، «تحت درمان» (In Treatment) (۲۰۰۸-۲۰۱۰) بود که دومین جایزه امی را برایش به ارمغان آورد. او همچنین به مدت دو فصل (۲۰۰۰-۲۰۰۲) در نقش نورا لوین (Nora Lewin)، دادستان منطقه، در سریال محبوب «نظم و قانون» (Law & Order) حضور داشت که جایگاه او را در تلویزیون جریان اصلی تثبیت کرد. آخرین نقش تلویزیونی مهم او، بازی در سریال «شهردار کینگزتاون» (Mayor of Kingstown) است که از سال ۲۰۲۱ آغاز شده است. 

مهمترین فیلم‌های دایان ویست

کارنامه سینمایی دایان ویست با دو جایزه اسکار برای نقش مکمل زن تعریف می‌شود که هر دو برای همکاری با وودی آلن به دست آمدند. او اولین اسکار خود را برای نقش هالی (Holly)، هنرپیشه عصبی و دوست‌داشتنی، در فیلم «هانا و خواهرانش» (۱۹۸۶) دریافت کرد. دومین اسکار او برای ایفای نقش هلن سینکلر (Helen Sinclair)، ستاره الکلی و پر زرق و برق تئاتر، در فیلم «گلوله‌ها بر فراز برادوی» (۱۹۹۴) بود که یک جایزه گلدن گلوب نیز برایش به همراه داشت. از دیگر نقش‌های نمادین او می‌توان به پگ باگز (Peg Boggs)، فروشنده مهربان محصولات آرایشی، در فیلم فانتزی «ادوارد دست‌قیچی» (Edward Scissorhands) (۱۹۹۰) به کارگردانی تیم برتون (Tim Burton) و هلن باکمن (Helen Buckman)، مادر مجرد و درگیر چالش، در کمدی-درام «والدین» (Parenthood) (۱۹۸۹) اشاره کرد که برای آن نامزد جایزه اسکار شد. آخرین فیلم‌های او شامل «خیلی مراقبم» (I Care a Lot) (۲۰۲۰) و «بگذار همه حرف بزنند» (Let Them All Talk) (۲۰۲۰) است و فیلم آینده او آپارتمان 7 ای (Apartment 7A) نام دارد. 

جوایز و افتخارات دایان ویست

دایان ویست یکی از پرافتخارترین بازیگران نسل خود است. او دو بار برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای فیلم‌های «هانا و خواهرانش» و «گلوله‌ها بر فراز برادوی» شده است. او همچنین یک جایزه گلدن گلوب برای «گلوله‌ها بر فراز برادوی» دریافت کرده است. در تلویزیون، او دو جایزه امی برای سریال‌های «جاده‌ای به اَونلی» و «تحت درمان» کسب کرده است. علاوه بر این، او بارها نامزد جوایز معتبری چون بفتا و جوایز انجمن بازیگران فیلم شده است که نشان از تحسین مداوم منتقدان و همکارانش در طول چندین دهه فعالیت هنری دارد. 

زندگی شخصی

دایان ویست همواره زندگی شخصی خود را دور از هیاهوی رسانه‌ها نگه داشته است. او در اواسط دهه ۱۹۸۰ به مدت سه سال با مدیر برنامه‌هایش، سام کوهن (Sam Cohn)، در رابطه بود. ویست مادر دو دخترخوانده به نام‌های امیلی (Emily) و لیلی (Lily) است و در نیویورک زندگی می‌کند. او به عنوان فردی بسیار خصوصی شناخته می‌شود که ترجیح می‌دهد تمرکزش بر روی کارش باشد. یکی از حقایق جالب درباره او این است که برد پیت (Brad Pitt)، ستاره بزرگ سینما، در مصاحبه‌ای اعلام کرده که دایان ویست بازیگر مورد علاقه اوست؛ این موضوع نشان‌دهنده احترام عمیقی است که همکارانش برای هنر او قائل هستند.