داریوش فرضیایی

داریوش فرضیایی که با نام هنری «عمو پورنگ» شناخته می‌شود، یکی از نمادهای بی‌بدیل تلویزیون کودک و نوجوان در ایران است. او برای بیش از دو دهه، نه فقط یک مجری، بلکه بخشی جدایی‌ناپذیر از خاطرات کودکی چندین نسل از ایرانیان بوده است. فرضیایی با هوشمندی، شخصیت «عمو پورنگ» را از یک مجری ساده در یک برنامه استودیویی به یک برند جامع رسانه‌ای تبدیل کرده که شامل سریال‌های داستانی و تولیدات برای پلتفرم‌های دیجیتال می‌شود و این امر، نشان از توانایی بالای او در انطباق با زمانه و حفظ محبوبیتش دارد.   

کودکی و سال‌های ابتدایی

داریوش فرضیایی در ۱ مرداد ۱۳۵۲ در تهران به دنیا آمد و آخرین فرزند خانواده است. پیشینه خانوادگی او به نوعی نمادی از تنوع فرهنگی ایران است؛ مادرش اهل گیلان و پدر مرحومش آذری و اهل سراب بود. این میراث فرهنگی دوگانه به او تسلط بر زبان‌های گیلکی و ترکی را بخشیده است، مهارتی که او بارها با هوشمندی در برنامه‌هایش برای ارتباط بهتر با مخاطبان از سراسر ایران به کار گرفته است. او تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته گرافیک به پایان رساند و با مدرک کارشناسی از دانشگاه فارغ‌التحصیل شد؛ تخصصی که بی‌شک در نگاه هنری و تولید برنامه‌های خوش‌آب‌ورنگ و خلاقانه‌اش تأثیرگذار بوده است.   

شروع کار حرفه‌ای

داریوش فرضیایی فعالیت حرفه‌ای خود را در سال ۱۳۷۳ و در سن ۲۱ سالگی از رادیو آغاز کرد. او در ابتدا به عنوان گزارشگر فعالیت می‌کرد اما خیلی زود استعدادش در تیپ‌سازی و صداپیشگی با خلق شخصیت‌های محبوبی چون «گل پسر» و «ننه بلقیس» در برنامه «عصر جمعه با رادیو» شکوفا شد. این تجربه در رادیو، که تنها بر صدا و تخیل استوار است، پایه‌های سبک اجرایی پرانرژی و پویای او را در تلویزیون بنا نهاد. او با برنامه «ما و شما» وارد دنیای تصویر شد و در سال ۱۳۷۸ با مجموعه «تورنگ و پورنگ» چهره‌ای شناخته‌شده در میان کودکان شد. اما نقطه اوج شهرت او در ماه رمضان سال ۱۳۸۱ رقم خورد، زمانی که با برنامه مستقل خود و با نام هنری «عمو پورنگ» به محبوبیتی بی‌سابقه در میان کودکان و بزرگسالان دست یافت.   

سریال‌های داریوش فرضیایی

کارنامه داریوش فرضیایی مملو از برنامه‌ها و سریال‌های موفقی است که برند «عمو پورنگ» را در طول زمان تکامل بخشیده‌اند. پس از دوران موفق برنامه‌های استودیویی مانند «هزار و شصت و شونزده» (۱۳۹۱)، او یک جهش بزرگ در کارنامه خود ایجاد کرد و وارد ساخت سریال‌های داستانی شد. سریال «محله گل و بلبل» (۱۳۹۴) با ایجاد یک دنیای داستانی با شخصیت‌های متنوع، نقطه عطفی در کار او بود و این مسیر با «بچه محل» (۱۳۹۹) ادامه یافت. اوج خلاقیت او در تلویزیون با «کلبه عموپورنگ» (۱۴۰۰) به نمایش درآمد که با ساختاری کاملاً فانتزی و شخصیت‌های غیرانسانی، مفاهیم عمیق‌تری را مطرح کرد. ازآخرین و جدیدترین فعالیت‌های او، سریال «آرزوهای چپکی» (۱۴۰۴) و «لالایی» (۱۴۰۳) است که برای پلتفرم نمایش خانگی فیلیمو تولید شده و نشان‌دهنده ورود جدی او به عرصه رسانه‌های دیجیتال است.   

فیلم‌ها داریوش فرضیایی

کارنامه هنری داریوش فرضیایی تقریباً به طور کامل بر تلویزیون و شبکه نمایش خانگی متمرکز بوده و او حضور چشمگیری در سینمای بلند داستانی نداشته است. با این حال، او چندین مجموعه برای شبکه نمایش خانگی تولید کرده است. از جمله اولین تلاش‌های او در این عرصه می‌توان به «سفر بی‌خطر» (۱۳۸۶) و «شبکه کودک عموپورنگ» (۱۳۹۰) اشاره کرد. مجموعه «بالش‌ها» (۱۳۹۷) نیز یکی دیگر از آثار او برای شبکه نمایش خانگی بود که البته این پروژه‌های اولیه نتوانستند موفقیت عظیم برنامه‌های تلویزیونی او را تکرار کنند. این تجربیات، مسیری برای آزمون و خطا بود تا او بتواند با شناخت بهتر از بازار دیجیتال، با قدرت بیشتری با پروژه‌های جدیدتر مانند «لالایی» به این عرصه بازگردد.   

جوایز و افتخارات

محبوبیت گسترده داریوش فرضیایی با تحسین‌های رسمی نیز همراه بوده است. یکی از مهم‌ترین افتخارات او، انتخاب به عنوان سومین مجری برتر تلویزیون در سال ۱۳۹۴ در برنامه معتبر «سه ستاره» بود. قرار گرفتن او در کنار چهره‌های بزرگی چون عادل فردوسی‌پور و رامبد جوان، نشان داد که صنعت سرگرمی ایران او را نه فقط یک مجری کودک، بلکه یکی از برترین شخصیت‌های تلویزیونی کشور در تمام ژانرها می‌داند. علاوه بر این، او موفق به دریافت تندیس از جشنواره بین‌المللی رادیو نیز شده است که نشان از ریشه‌های قدرتمند او در این رسانه دارد.   

زندگی شخصی

داریوش فرضیایی در زندگی شخصی خود به شدت به خانواده‌اش، به خصوص مادرش، سیده فاطمه گیلانپور، وابسته است و این عشق و احترام را همواره به صورت عمومی ابراز کرده است که این ویژگی به یکی از جنبه‌های دوست‌داشتنی شخصیت او تبدیل شده است. او پدرش را در سال ۱۳۹۳ از دست داد و انتشار عکسی از او در کنار بستر پدرش، در آن زمان واکنش‌هایی را در فضای مجازی به همراه داشت. فرضیایی مجرد است و از سرگرمی‌هایش می‌توان به دوچرخه‌سواری و علاقه شدید به سینمای هند و شاهرخ خان اشاره کرد. در طول سال‌ها، حواشی معدودی پیرامون او شکل گرفته، از جمله شایعه اخراجش از صدا و سیما که به سرعت تکذیب شد ، یا تفاسیری که از برخی آیتم‌های برنامه‌اش می‌شد، اما هیچ‌کدام نتوانست بر محبوبیت پایدار او تأثیر بگذارد.