کول اسکولا

کول اسکولا یک کمدین، بازیگر، نویسنده و نمایشنامه‌نویس پیشگام آمریکایی است که با سبک کمدی منحصربه‌فرد، سورئال و جسورانه خود، از یک چهره کالت در یوتیوب به یک ستاره تحسین‌شده در برادوی تبدیل شده است. او که با نقش‌های به‌یادماندنی در سریال‌هایی چون «آدم‌های سخت» (Difficult People)، «در خانه با ایمی سداریس» (At Home with Amy Sedaris) و «گروه جستجو» (Search Party) شناخته می‌شود، با خلق و اجرای نمایش تاریخی-کمدی «اوه، مری!» (Oh, Mary!) به اوج موفقیت خود رسید و برای آن برنده جایزه تونی (Tony Award) شد. اسکولا با هوش سرشار و نگاهی نو به کمدی، در حال بازتعریف مرزهای هنر نمایش است. 

کودکی و سال‌های ابتدایی

کول اسکولا در ۲۵ نوامبر ۱۹۸۶ در شهر کوچک و روستایی کلتسکنی، اورگن، به دنیا آمد. دوران کودکی او با چالش‌های فراوانی همراه بود؛ خانواده‌اش در یک تریلر زندگی می‌کردند و در شش سالگی، پس از یک حادثه تلخ خانوادگی، به همراه مادر و برادرش مجبور به زندگی در مسکن دولتی شدند. تئاتر برای او راه فراری از این سختی‌ها بود. او در دوران دبیرستان با شور و اشتیاق در نمایش‌هایی مانند «ویولن‌زن روی بام» (Fiddler on the Roof) و «بینوایان» (Les Misérables) بازی کرد. پس از فارغ‌التحصیلی، به نیویورک نقل مکان کرد و برای مدت کوتاهی در کالج مری‌مونت منهتن (Marymount Manhattan College) به تحصیل پرداخت اما آن را رها کرد تا مسیر خود را در دنیای هنر بیابد. 

شروع کار حرفه‌ای

اسکولا در سال‌های اولیه حضورش در نیویورک، برای تأمین مخارج زندگی به کارهای مختلفی از جمله اجرا در جشن تولد کودکان مشغول بود. نقطه عطف کارنامه او، آشنایی با کمدین دیگر، جفری سلف (Jeffery Self)، در سال ۲۰۰۸ بود. این دو با علاقه مشترک به تئاتر و سیتکام‌های دهه ۹۰، شروع به ساخت ویدئوهای کمدی سورئال در یوتیوب با نام «پسران گی بسیار خوش‌تیپ» (VGL Gay Boys) کردند. این ویدئوها که با بودجه کم و خلاقیت بالا ساخته می‌شدند، به سرعت محبوب شدند و توجه رسانه‌ها و شبکه تلویزیونی لوگو (Logo TV) را به خود جلب کردند. این موفقیت دیجیتال مستقیماً به ساخت برنامه تلویزیونی کالت «خوراک جفری و کول» (Jeffery & Cole Casserole) (۲۰۰۹-۲۰۱۰) منجر شد که سبک کمدی خاص اسکولا را به مخاطبان گسترده‌تری معرفی کرد و پایه‌گذار فعالیت‌های بعدی او در تلویزیون شد. 

مهمترین سریال‌های کول اسکولا

پس از «خوراک جفری و کول»، اسکولا با نقش‌های مکمل درخشان در تلویزیون به شهرت بیشتری رسید. او در نقش متیو (Matthew) در سریال «آدم‌های سخت» (۲۰۱۵-۲۰۱۷) ظاهر شد، نقشی که به طور خاص برای او نوشته شده بود. همکاری او با ایمی سداریس (Amy Sedaris) در سریال «در خانه با ایمی سداریس» (۲۰۱۷-۲۰۲۰) به عنوان بازیگر و نویسنده، برایش یک جایزه انجمن نویسندگان آمریکا (WGA Award) به ارمغان آورد. از دیگر نقش‌های مهم او می‌توان به چیپ ورک (Chip Wreck) در «گروه جستجو» (۲۰۲۰-۲۰۲۱) و صداپیشگی در انیمیشن‌های «دهان گشاد» (Big Mouth) و «توکا و برتی» (Tuca & Bertie) اشاره کرد. جدیدترین حضور تلویزیونی او در سریال «فانتاسماس» (Fantasmas) در سال ۲۰۲۴ بوده است. 

مهمترین فیلم‌های کول اسکولا

کارنامه سینمایی کول اسکولا محدودتر از فعالیت‌های تلویزیونی و تئاتری اوست. برجسته‌ترین نقش سینمایی او، بازی در نقش بیلی (Billy) در فیلم «خواهش می‌کنم عزیزم خواهش می‌کنم» (Please Baby Please) (۲۰۲۲) است که در جشنواره بین‌المللی فیلم روتردام به نمایش درآمد. او همچنین در فیلم «شب‌های وحشی با امیلی» (Wild Nights with Emily) و چندین فیلم کوتاه دیگر نیز ایفای نقش کرده است. 

جوایز و افتخارات

بخش بزرگی از جوایز کول اسکولا به موفقیت چشمگیر نمایش «اوه، مری!» بازمی‌گردد. او در سال ۲۰۲۵ برای بازی در این نمایش برنده جایزه تونی برای بهترین بازیگر نقش اول مرد در یک نمایش شد و به اولین فرد نان-باینری (non-binary) تبدیل شد که این جایزه را دریافت می‌کند. این نمایش همچنین نامزد جایزه تونی برای بهترین نمایشنامه و فینالیست جایزه پولیتزر برای درام شد و جوایز متعددی از جمله دراما دسک (Drama Desk) و اوبی (Obie) را از آن خود کرد. اسکولا همچنین برای نویسندگی در سریال‌های «در خانه با ایمی سداریس» و «هکس» (Hacks) برنده جوایز انجمن نویسندگان آمریکا شده است. 

زندگی شخصی

کول اسکولا از نژاد فنلاندی و نروژی است. یکی از مهم‌ترین جنبه‌های هویت او، نان-باینری بودن و استفاده از ضمایر «آن‌ها/ایشان» (they/them) است. اسکولا این موضوع را بیش از آنکه یک «آشکارسازی» بداند، یک «شفاف‌سازی» می‌داند و معتقد است که همیشه این‌گونه احساس و رفتار کرده است. این نگاه به هویت جنسیتی، به درک عمیق‌تری از انتخاب‌های هنری او کمک می‌کند؛ برای مثال، او توضیح می‌دهد که بازی مکرر در نقش‌های زنانه برایش به معنای ایفای نقش یک جنسیت دیگر نبوده، بلکه ابزاری برای داستان‌گویی بوده است. او که از کودکی با کلیشه‌های جنسیتی درگیر بوده، اکنون با صراحت درباره هویت خود صحبت می‌کند و الهام‌بخش بسیاری شده است.