بیلی لورد

بیلی لورد (Billie Lourd) حامل یکی از مشهورترین نام‌ها در تاریخ هالیوود است، اما داستان او فراتر از یک میراث‌دار صرف است. او در یک موازنه ظریف، ضمن احترام به میراث عظیم مادرش، کری فیشر (Carrie Fisher)، و مادربزرگش، دبی رینولدز (Debbie Reynolds)، موفق شده است مسیری منحصربه‌فرد و موفق برای خود بسازد. لورد با نقش‌آفرینی‌های برجسته، به ویژه در ژانر کمدی-ترسناک و همکاری‌های متعددش با رایان مورفی، ثابت کرده که استعدادی متمایز و صدایی مستقل در نسل جدید بازیگران هالیوود است.   

کودکی و سال‌های ابتدایی

بیلی کاترین لورد در ۱۷ ژوئیه ۱۹۹۲ در لس آنجلس متولد شد. او در قلب خاندان سلطنتی هالیوود رشد کرد: دختر بازیگر افسانه‌ای «جنگ ستارگان»، کری فیشر، و یکی از قدرتمندترین مدیران برنامه هالیوود، برایان لورد (Bryan Lourd). مادربزرگ و پدربزرگ مادری او، ستاره‌های دوران طلایی هالیوود، دبی رینولدز و ادی فیشر بودند. حتی مادرخوانده او، مریل استریپ، است که این غوطه‌وری در دنیای سینما را از بدو تولد تکمیل می‌کند. با این حال، والدینش اصرار داشتند که او در دانشگاه نیویورک در رشته‌ای غیر از بازیگری تحصیل کند، که نشان از تمایل آنها برای داشتن پایگاهی محکم خارج از کسب‌وکار خانوادگی برای دخترشان داشت. او در نهایت مدرک خود را در رشته‌ای که خود طراحی کرده بود، «هنر و تجارت به مثابه دین»، دریافت کرد.   

شروع کار حرفه‌ای

اولین حضور سینمایی بیلی لورد نمی‌توانست نمادین‌تر از این باشد: نقش ستوان کانیکس در فیلم «جنگ ستارگان: نیرو برمی‌خیزد» (Star Wars: The Force Awakens) (۲۰۱۵). او در این فیلم در کنار مادرش بازی کرد و به این ترتیب، به فرنچایزی پیوست که زندگی حرفه‌ای کری فیشر را تعریف کرده بود. اما نقشی که هویت مستقل هنری او را شکل داد، بازی در نقش «شانل شماره ۳» در سریال کمدی-ترسناک «ملکه‌های جیغ» (Scream Queens) (۲۰۱۵-۲۰۱۶) بود. این نقش، استعداد کمدی و سبک خاص او را به نمایش گذاشت. گوش‌بندهای شخصیت او در این سریال، ادای احترامی مستقیم به مدل موی نمادین مادرش در «جنگ ستارگان» بود؛ مثالی کامل از توانایی او در ایجاد تعادل بین میراث و فردیت.   

فیلم‌های بیلی لورد

بیلی لورد در هر سه فیلم از سه‌گانه جدید «جنگ ستارگان» حضور داشت. یکی از تأثیرگذارترین لحظات کارنامه او، ایفای نقش پرنسس لیای جوان در یک صحنه کوتاه فلاش‌بک در فیلم «خیزش اسکای‌واکر» (The Rise of Skywalker) بود که با استفاده از فناوری دیجیتال، چهره مادرش بر روی صورت او قرار گرفت. او با بازی درخشان در نقش «جی‌جی» در کمدی تحسین‌شده «بوک‌اسمارت» (Booksmart) (۲۰۱۹) به کارگردانی اولیویا وایلد، جوایز و تحسین منتقدان را به دست آورد. حضور در کنار جولیا رابرتز و جورج کلونی در فیلم «بلیت بهشت» (Ticket to Paradise) (۲۰۲۲) نیز نشان از جایگاه او در فیلم‌های استودیویی بزرگ دارد. جدیدترین فیلم‌های او «و خانم» (And Mrs) و «آخرین شومن» (The Last Showgirl) (هر دو در سال ۲۰۲۴) هستند و قرار است صداپیشگی یکی از شخصیت‌ها را در «فیلم اسمورف‌ها» (The Smurfs Movie) (۲۰۲۵) بر عهده داشته باشد.   

سریال‌های بیلی لورد

بخش بزرگی از موفقیت بیلی لورد مدیون همکاری گسترده و موفق او با تهیه‌کننده و نویسنده پرکار، رایان مورفی (Ryan Murphy) است. پس از «ملکه‌های جیغ»، او به یکی از اعضای اصلی گروه بازیگران چرخشی سریال آنتولوژی «داستان ترسناک آمریکایی» (American Horror Story) تبدیل شد. او در فصل‌های متعددی از این سریال از جمله «فرقه» (Cult)، «آخرالزمان» (Apocalypse)، «۱۹۸۴»، «ویژگی دوگانه» (Double Feature)، «نیویورک» (NYC) و «ظریف» (Delicate) نقش‌های کاملاً متفاوتی را ایفا کرده که نشان از تطبیق‌پذیری بالای او دارد. یکی دیگر از نقش‌های تلویزیونی قابل توجه او، حضور مهمان در سریال «ویل و گریس» (Will & Grace) بود که در آن نقش نوه شخصیتی را بازی کرد که مادربزرگ واقعی‌اش، دبی رینولدز، آن را ایفا کرده بود؛ ادای دینی هوشمندانه و احساسی به میراث خانوادگی‌اش.   

جوایز و افتخارات

اگرچه بیلی لورد هنوز در ابتدای مسیر حرفه‌ای خود قرار دارد، اما توانسته است تحسین منتقدان را جلب کند. مهم‌ترین جایزه او تا به امروز، جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن از انجمن منتقدان آنلاین لس آنجلس برای بازی در فیلم «بوک‌اسمارت» است. همچنین، او به همراه گروه بازیگران فیلم «آخرین شومن» برنده جایزه ویژه هیئت داوران از جشنواره بین‌المللی فیلم سن سباستین شد.   

زندگی شخصی

بیلی لورد در سال ۲۰۲۲ با تهیه‌کننده، آستن رایدل (Austen Rydell)، ازدواج کرد و آنها دو فرزند، یک پسر و یک دختر، دارند. بزرگ‌ترین تراژدی زندگی او، از دست دادن مادر و مادربزرگش در دو روز متوالی در دسامبر ۲۰۱۶ بود؛ رویدادی که تأثیری عمیق بر او گذاشت. لورد در مدیریت میراث خانوادگی‌اش رویکردی آگاهانه دارد. او از یک سو در پروژه‌هایی که به این میراث ادای دین می‌کنند، با افتخار شرکت می‌کند، اما از سوی دیگر، به شدت از خاطره مادر و اندوه شخصی خود در برابر آنچه استثمار می‌داند، محافظت می‌کند. بیانیه عمومی و قدرتمند او در مورد عدم دعوت از دایی و خاله‌هایش به مراسم پیاده‌روی مشاهیر هالیوود برای مادرش، نمونه بارز این رویکرد است. او توضیح داد که آنها پس از مرگ مادرش، با مصاحبه‌ها و انتشار کتاب، از این تراژدی بهره‌برداری عمومی کرده‌اند و این عمل برای او بسیار دردناک بوده است. این نشان می‌دهد که او بین «گرامیداشت» و «سوءاستفاده» تمایز قائل است و فعالانه روایت خانواده‌اش را مدیریت می‌کند.