آل لتیری

آل لِتیری (Al Lettieri) بازیگر آمریکایی با اصالتی ایتالیایی بود که از اواخر دههٔ ۱۹۵۰ تا میانهٔ دههٔ ۱۹۷۰ به ایفای نقش‌های منفی در سینمای آمریکا پرداخت. تولد او در ۲۴ فوریهٔ ۱۹۲۸ در نیویورک سیتی ثبت شده است و مرگش در ۱۸ اکتبر ۱۹۷۵ رخ داد. شهرتش بیش از همه به خاطر نقش «وییرژیل سولوچو» در فیلم کلاسیک The Godfather (۱۹۷۲) است.

کودکی و نوجوانی آل لِتیری

آل لتیری با نام کامل آلفردو آنتونی لتیری در ۲۴ فوریهٔ ۱۹۲۸ در نیویورک سیتی متولد شد. خانوادهٔ ایتالیایی‌تبار او در محلهٔ ایتالیایی‌های شهر زندگی می‌کردند و او از زبان‌های ایتالیایی و سیسیلی نیز بهره‌مند بود.

فیلم‌ها و سریال‌ها آل لِتیری

از نخستین کارهای تلویزیونی او می‌توان به حضور در سریال «Perry Mason» در ۱۹۵۸ اشاره کرد. در سینما، او با فیلم‌های برجسته‌ای چون The Getaway (۱۹۷۲) در کنار استیو مک‌کوئین و Mr. Majestyk (۱۹۷۴) با چارلز برونسون دیده شد. اما مشهورترین نقش او بی‌گمان شخصیت سولوچو در «پدرخوانده» بود که او را به نمادی از بازیگران نقش منفی تبدیل کرد.

زندگی حرفه‌ای آل لِتیری

لطیفی گرچه دیر به سینما آمد — فعالیتش از سال ۱۹۵۸ آغاز شد — اما سرعت در رشد داشت و ظرف کمتر از ده سال به بازی در نقش‌های کلیدی رسید. لتیری از ویژگی‌های ظاهری‌اش برای خلق کاراکترهای تهدیدآمیز بهره گرفت و همکاری با کارگردانانی چون فرانسیس فورد کاپولا و حضور در فیلم‌هایی با مضامین مافیایی، برایش امتیاز محسوب شد. حرفهٔ او تا زمان مرگش در ۱۹۷۵ ادامه داشت.

حقایق جالب آل لِتیری

یکی از نکات جالب دربارهٔ او آن است که ظاهراً به زبان‌های ایتالیایی و سیسیلی مسلط بود، که به او در ایفای نقش‌های مافیایی حس اصالت بیشتری می‌داد. همچنین برادرخواندهٔ یکی از چهره‌های بانفوذ مافیای جنوِزی بود و این ارتباط گاه در گفت‌وگوهای پس از مرگش مطرح شده است.

حواشی زندگی آل لِتیری

لطیفی از نظر سلامتی در میانهٔ فعالیتش با مسایل قلبی مواجه شد و در نهایت در ۱۸ اکتبر ۱۹۷۵ در سن ۴۷ سالگی بر اثر حملهٔ قلبی در نیویورک سیتی درگذشت. روابط خانوادگی و پیوندهای او با چهره‌های دنیای زیرزمین جنایی نیز گاه سروصدا ایجاد کرده بود.

جمع‌بندی آل لِتیری

آل لتیری اگرچه عمر کوتاهی داشت، اما بازی او در نقش‌های منفی در سینمای آمریکا تأثیری ماندگار بر جای گذاشت. ویژگی‌هایش، از جمله رسایی در بیان تهدید، انتخاب نقش‌های منفی و حضور در فیلم‌های کلاسیکی همچون «پدرخوانده»، او را به یکی از بازیگران شاخص آن ژانر تبدیل کرده است. میراث او همچنان در فرهنگ سینمایی حضور دارد.