zahra az

این بدترین فیلمی بود که تو چند سال اخیر دیدم. دو ساعت و نیم شکنجه‌ی خالص. یه فیلم به شدت از خود راضی و حوصله‌سربر که فکر می‌کنه خیلی عمیق و فلسفیه ولی در واقع یه مشت اراجیف بی‌سروتهه. داستانش اصلاً معلوم نیست چیه و شخصیت‌ها فقط میان و میرن و یه سری دیالوگ‌های بی‌معنی میگن. بازی‌ها هم افتضاح و اغراق‌شده بود. انگار کارگردان یه سری ایده رو تو ذهنش داشته و بدون هیچ فیلمنامه‌ی منسجمی، فقط همونا رو فیلم...

واقعا از دیدن این سریال پشیمونم. خیلی سعی کرده بود که مثلا مدرن باشه ولی اصلا موفق نبود. دیالوگ‌هاش خیلی بد و غیرطبیعی بود و بعضی از خط‌های داستانیش، مخصوصا اون ماجرای مربوط به آزار و اذیت تو محیط کار، خیلی بد بهش پرداخته شده بود. انگار نویسنده‌ها هیچ درکی از این مسائل نداشتن و فقط میخواستن یه موضوع جنجالی رو مطرح کنن. شخصیت‌ها هم که یکی از یکی بدتر، اصلا نمیشد هیچکدومشون رو تحمل کرد. کلا یه سریال...

بومی یک فاجعه است. دیدار اولشان ناجور و تصنعی پیش می‌رود، گفت‌وگوهایشان زورکی به نظر می‌رسد و رابطه عاشقانه‌شان – که قرار بوده ستون احساسی اصلی سریال باشد – ضعیف‌ترین بخش ماجراست. پدنکار که توانایی ایفای نقش‌های بسیار چندلایه‌تر را دارد، گرفتار شخصیتی شده که بنا به نیاز فیلمنامه گاهی یک کارآفرین سرسخت است و گاهی یک آدم به‌هم‌ریخته و درمانده. ختر هم تمام تلاشش را می‌کند؛ یک لحظه درگیر میراث خانوادگ...

وای، عامر خان بعد از کلی وقت با یه فیلم فوق‌العاده برگشته که به نظرم یه شاهکاره. یعنی بازیش، دیالوگ گفتنش، اصلاً همه‌چیزش یه کلاس دیگه‌ست و خیلی دل و جرئت می‌خواد آدم همچین فیلمی بسازه. اینکه نقش یه آدم هم‌سن خودش رو بازی می‌کرد هم خیلی به دلم نشست. جنلیا دسوزا هم کنارش مثل همیشه دوست‌داشتنی و شیرینه. نیمه اول فیلم که تموم شد فکر می‌کردم دیگه بهتر از این نمی‌شه، ولی نیمه دومش یه غافلگیری بزرگ بود ...

وای این سریال چقدر هیجان‌انگیزه! از همون اول که با یه سکانس پلان سینمایی شروع شد، میخکوب شدم. فیلمبرداری و موسیقی‌هاش هم عالیه و حس فیلم سینمایی به آدم می‌ده. بازی‌ها فوق‌العاده‌ست. دمت اوگار که عشقه، از اون بازیگرای نادره که هم تو کمدی عالیه هم درام. جرن مورای هم با این نقشش ترکونده، خیلی بهش میاد. دیدن جنگ بین شخصیت قدرت و عذرا خیلی جذاب خواهد بود. از همه مهم‌تر، واقعیت‌های خیلی تلخ ترکیه رو نشو...

به نظرم این فیلم یه شاهکار نیست. منتقدا احتمالاً خوششون میاد، ولی تماشاگر عادی قطعاً حوصله‌اش سر میره. هیچ آهنگ معروفی نداره، داستان سه ساعته‌ایه که از قبل می‌دونی چی میشه. فقط به خاطر بازی‌های عالی، ارزش فنی فوق‌العاده و اینکه قلبش جای درستی قرار داره، جلو میره. دانوش و ناگارجونا هر دو عالی بودن، ولی داستان اونقدر کش پیدا می‌کنه که جذابیتش رو از دست می‌ده. شروعش خیلی قویه و شخصیت‌ها رو خوب معرفی ...