A Kian

فیلم بدی نبود، خوش‌ساخت بود و بازی‌ها هم در سطح بالایی قرار داشت، ولی راستش رو بخواید یه کم حوصله‌م سر رفت. خیلی کند پیش می‌رفت و تقریبا همه‌ش دیالوگ بود. من انتظار یه فیلم جاسوسی با هیجان و تعلیق بیشتری داشتم، اما این بیشتر شبیه یه درام روانشناختی بود. داستانش هم این‌قدر پیچیده و تو در تو بود که یه جاهایی رشته کلام از دستم در می‌رفت و گیج می‌شدم. کیت بلانشت که مثل همیشه عالیه، ولی فیلم یه کم رو م...

یه سریال با کلی بالا و پایین. چندتا چیز خیلی خوب داشت، چندتا چیز هم خیلی ضعیف. بازیگر نقش اصلی، دومینیک تورن، عالی بود و به تنهایی سریال رو جلو میبرد. جلوه‌های ویژه و طراحی زره‌ها هم خیلی بهتر از سریالای اخیر مارول بود. قسمت آخرش هم یه پایان‌بندی خیلی حماسی و خوب داشت. ولی از اون طرف، فیلمنامه خیلی قوی نبود و شخصیت‌های فرعی، مخصوصا اکیپ اون یارو خلافکاره، خیلی بی‌مزه و فراموش‌شدنی بودن. ریتم سریال...

بدون شک شوگان یه شاهکار به تمام معناست، راحت میگم بهترین سریالی بود که از زمان گیم آو ترونز دیدم. سریال فقط قصه نمیگه، قشنگ پرتت میکنه وسط ژاپن قدیم. جزئیات تاریخی روانی‌کننده بود، از لباس و زره‌ها بگیر تا رفتارشون و رسم و رسوماتشون، همه چی عالی بود. فیلمبرداریش هم که نفس آدمو بند میاورد، هر صحنه‌ش یه تابلو نقاشی بود. بازیگر نقش توراناگا ترکونده بود، با هر نگاهش میفهمیدی چقدر شخصیتش باهوش و قدرتمن...

آقا سریال از نظر فیلمبرداری و طراحی صحنه کارش درسته، ولی متاسفانه بازیگری و شخصیت‌پردازی‌هاش خیلی ضعیفه. جان یامان تمام وقتش رو صرف بدن‌سازی کرده و صحنه‌های اکشن رو خوب درمیاره، ولی بازیگری رو کلاً فراموش کرده؛ شخصیتش خیلی سطحی و کارتونیه. بازیگر نقش اول زن هم اصلاً نتونسته شخصیتش رو باورپذیر کنه. برای همین اصلاً نفهمیدم این دوتا چجوری و کی عاشق هم شدن! رابطه‌شون خیلی الکیه. شخصیت منفی اصلی هم که ...

توی این قسمت، صداگذاری و موسیقی به شکل فوق‌العاده‌ای با تصویر هماهنگ شده و فضا رو کاملاً می‌سازه. جلوه‌های بصری هم که دیگه حرف نداشت، واقعاً تکان‌دهنده بود، مخصوصاً افکت‌های مربوط به زنجیرها و نفرین‌ها. من که فیلم رو روی پرده آیمکس دیدم، جزئیات پاره شدن پوست موقع زخمی شدن نژا انقدر واقعی بود که باورم نمی‌شد. دمشون گرم تیم سازنده، کارشون بی‌نقصه. از نظر داستانی، فیلم اصلاً مقدمه‌چینی اضافه نداره و ...

اگه دنبال یه سریال پرهیجان و پر از صحنه‌های نفس‌گیر و تعقیب و گریز باشی، «پسر خوب» حسابی می‌تونه حالتو جا بیاره. قسمت اولش تقریباً نود دقیقه‌ست و بیشترش صرف معرفی شخصیت‌ها می‌شه، اما این معرفی‌ها اون‌قدر خوب و حساب‌شده‌ست که به درد ادامه داستان کلی می‌خوره. پارک بوگوم تو همون قسمت اول کلی می‌درخشه؛ هم بامزه‌ست، هم یه جاهایی قدرت بدنی‌شو طوری نشون می‌ده که آدمو غافلگیر می‌کنه. یه صحنه تعقیب و گریز ...