اردشیر رستمی

فیلم شروع خوبی داره و به عنوان یه کمدی درباره یه خانواده عجیب و غریب، خیلی خوب کار می‌کنه. شوخی‌هاش بامزه‌ست و شخصیت‌ها هم جالبن. ولی یهو وسط فیلم، یه اتفاقی میفته که لحن فیلم رو کامل عوض می‌کنه و تبدیل می‌شه به یه درام خیلی سنگین و افسرده. این تغییر ناگهانی خیلی رو مخ بود. انگار داشتی دو تا فیلم کاملا متفاوت رو پشت سر هم می‌دیدی. نیمه دوم فیلم خیلی کشداره و اون انرژی و شوخ‌طبعی نیمه اول رو اصلا ن...

راستش رو بخواید خیلی چیز جدیدی نداشت. همون داستان‌های تکراری سریال‌های ترکی که صد بار دیدیم. یه پسر پولدار، یه دختر فقیر، کلی خانواده‌ی مخالف و یه عالمه سوءتفاهم که الکی داستان رو کش می‌دن. بعضی جاهاش انقدر روندش کند می‌شد که واقعا حوصله‌م سر می‌رفت. تنها نقطه قوتش شاید بازی خوب دو تا نقش اصلی بود که یه جاهایی سریال رو از افتادن نجات می‌دادن، وگرنه فیلمنامه‌ش پر از حفره و اتفاقای غیرمنطقی بود. انگ...

واقعا ناامید شدم. از کارگردانی مثل ایتن کوئن و با این همه بازیگر خوب، انتظار خیلی بیشتری داشتم. فیلم یه آش شله‌قلمکاره که نه کمدیش خنده‌داره، نه معماییش جذابه و نه نئو-نوآرش درست از آب دراومده. داستانش خیلی بی‌سروته و انگار یه سری ایده رو بدون هیچ ربطی به هم چسبوندن. شخصیت‌هاش هم که یکی از یکی بی‌منطق‌تر و رو مخ‌تر. انگار کارگردان فقط خواسته یه فیلم عجیب و غریب بسازه، بدون اینکه به داستان و منطق ر...

نویسندگی این سریال فاجعه بود. پر از دیالوگ‌های زورکی و به اصطلاح edgy بود که فقط باعث میشد آدم خنده‌اش بگیره. انگار یه نوجوون چهارده ساله فیلمنامه رو نوشته. بدتر از اون، سعی کرده بودن یه سری پیام‌های سیاسی امروزی رو به زور تو داستان بچپونن که اصلا ربطی به دنیای دویل می کرای نداشت و خیلی نچسب و شعاری از آب دراومده بود. شخصیت‌ها هم که کلا نابود شده بودن و هیچ شباهتی به نسخه‌های اصلی‌شون نداشتن. فقط ...

عجب فیلم فضایی خفن و روانی‌ای بود. از اون مدل فیلم‌های علمی-تخیلی ترسناکه که بیشتر از اینکه بترسوندت، یه حس اضطراب و پارانویای عجیبی بهت میده. داستانش شاید خیلی جدید نباشه، یعنی ایده فضانوردی که حافظه‌اش رو از دست داده و نمی‌دونه به کی اعتماد کنه رو قبلا هم دیدیم، ولی کارگردانی و فضاسازی فیلم ترکونده بود. موسیقی و صداگذاریش یه جوریه که انگار خودت اونجا وسط اون ایستگاه فضایی ترسناک گیر افتادی. تصاو...