نقدهای فیلم تلفن سیاه ۲

دنباله‌ای چشم‌نواز که هم حس شکست‌خوردگی نسخه قبلی رو به‌خوبی منتقل می‌کنه (هرچند کمی کمتر) و هم با انتقال داستان به یه کمپ یخ‌زده و پر از خون در کوه‌های راکی، ترس و دلهره رو چند برابر می‌کنه.

در یک ساعت اول داستان، این یکی از بهترین دنباله‌های ژانر وحشت است که دیده‌ایم؛ اما در یک ساعت پایانی خواهیم فهمید که چرا نباید دنباله وحشت ساخت!؟

Derrickson دنباله‌ای ساخته که به‌طرز چشمگیری با نسخه‌ی اصلی متفاوت است. این بار در کوه‌های یخ‌زده، بیشتر با تعقیب ارواح قاتل با یک تبر روبه‌رو هستیم تا سفر به زیرزمین ترسناک یک قاتل زنجیره‌ای و همراه با این تغییر، جلوه‌های تصویری خشن هم افزایش یافته‌اند.

تلفن سیاه ۲ یک ایراد معمول در فیلم‌های ترسناک را همراه دارد: بهترین لحظات این فیلم از آثار دیگر گرفته شده‌اند، چه از تلاش‌های قبلی تیم سازنده باشد و چه از فیلم‌های چند دهه گذشته.

«تلفن سیاه ۲» هنوز هم یه فیلم ترسناک خوبه، پر از صحنه‌های خونین و صحنه‌های هیجان‌انگیز. با این حال، سؤال «چرا؟» هنوز بعد از تماشای فیلم ذهن آدم رو درگیر می‌کنه، حتی وقتی فیلم به بیشتر وعده‌هاش عمل می‌کنه.

این فیلم به اندازه فیلم اول ترسناک و تاثیرگذار نیست، اما به خاطر بازی‌ها و تلاش برای ارائه چیزی متفاوت و تازه ارزش دیدن دارد.